Ο πολυχώρος Αλεξάνδρεια, το σπίτι όπου έζησε ο μεγάλος λογοτέχνης Μ Καραγάτσης φιλοξενεί για τρεις μήνες την έκθεση: “Σπύρος Πουλημένος – The Digitals”. 21 έργα, σπουδές, πορτραίτα, νεκρές φύσεις, τοπία, συνθέσεις, όλα δημιουργημένα στον υπολογιστή, συνθέτουν τον ψηφιακό εικαστικό λόγο του Σπύρου Πουλημένου.
Στα εγκαίνια θα διαβασθούν ποιήματα του ζωγράφου από γνωστούς ηθοποιούς. Tη βραδιά θα πλαισιώσει με σύγχρονο χορό το Dance Center υπό tην καλλιτεχνική δν/ση του Φώτη Μεταξόπουλου.
Προλογίζει και συντονίζει ο Θέμης Ροδαμίτης
Διάρκεια 1 Οκτωβρίου έως 31 Δεκεμβρίου.
Αλεξάνδρεια Σπάρτης 14 πλατ. Αμερικής τηλ 210 8673655
Σύντομο βιογραφικό
Ο Σπύρος Πουλημένος γεννήθηκε στη Κέρκυρα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει κάνει βασικές σπουδές στην Ηλεκτρονική Τεχνολογία κι έχει ένα Μεταπτυχιακό με έπαινο στο Σχεδιασμό με εξειδίκευση τις Καλές τέχνες και την Τεχνολογία, από το Πανεπιστήμιο Middlesex του Λονδίνου .
Έχει πραγματοποιήσει 25 ατομικές εκθέσεις και πάνω από 70 ομαδικές
Για την πορεία του στη τέχνη έχει τιμηθεί από διάφορα πολιτιστικά ιδρύματα και φορείς.
Ένα κείμενο του Semir Zeki
Το πώς δημιουργούν οι καλλιτέχνες και πότε θεωρούν το έργο τους ολοκληρωμένο και έτοιμο προς θέαση είναι ζητήματα που με συναρπάζουν εδώ και χρόνια. Συνεπώς, ήμουν πολύ ευτυχής όταν ο Σπύρος μού ζήτησε αυτό το εισαγωγικό σημείωμα για την έκθεσή του.
Η τέχνη είναι για τους περισσότερους ένα μέσο παραγωγής απόλαυσης. Ωστόσο, είναι πολύ παραπάνω από αυτό: είναι ταυτόχρονα και μέσο για την απόκτηση γνώσης, αν και η γνώση αυτή δεν είναι εύκολα προσιτή από το γνωστικό τμήμα του εγκεφάλου και επομένως είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να περιγραφεί. Έτσι, ακόμη και μια γρήγορη ματιά σε ένα έργο αποφέρει πολύ περισσότερα από ό,τι μια μακροσκελής γραπτή περιγραφή του. Όσο για την απόλαυση που προσφέρει και την αισθητική ανταπόκριση που διεγείρει, γίνεται με ένα τρόπο μυστήριο που μόλις τώρα αρχίζουν να ξεδιαλύνουν οι νευροβιολόγοι. Ο Bρετανός κριτικός τέχνης Clive Bell έγραφε κάποτε ότι το κοινό στοιχείο σε όλα τα έργα που ερεθίζουν το “αισθητικό συναίσθημα” είναι μια σημαντική φόρμα, εννοώντας έναν συνδυασμό γραμμών και χρωμάτων διευθετημένων βάσει “μυστηριωδών νόμων” (αναφερόμενος αναμφίβολα σε νόμους της αντίληψης και του εγκεφάλου), και θεωρούσε ότι αποστολή του καλλιτέχνη είναι να τα διευθετεί έτσι ώστε να προκαλεί αυτό το συναίσθημα. Ως σημαντική φόρμα θεωρούσε κάτι θεμελιώδες και άσχετο με τη γνώση, τη μνήμη και το πολιτιστικό υπόβαθρο. Κατ’ αυτόν, “Η συνήθεια… να κοιτάζουμε εγκεφαλικά και όχι συναισθηματικά ευθύνεται για την εντυπωσιακή τυφλότητα, ή μάλλον την οπτική ρηχότητα, των πιο πολλών πολιτισμένων ενηλίκων”.
Το συναρπαστικό στη δουλειά του Σπύρου είναι ότι στις αφαιρετικές συνθέσεις του φτάνει πολύ κοντά στη διερεύνηση των μυστηριωδών νόμων —του συνδυασμού γραμμών και χρωμάτων— που διεγείρουν αυτό το συναίσθημα. Εδώ δεν θα βρει κανείς αφήγηση, αναπαράσταση ή ιστορία. Πρόκειται για πρωτόγονους συνδυασμούς που είναι προσιτοί σε όλους, ανεξαρτήτως κουλτούρας και προέλευσης, και όλους τους συνεπαίρνουν. Για τους νευροβιολόγους, κάνουν κάτι παραπάνω. Όντας πάντοτε αναγωγικοί, όπως επιτάσσει το επάγγελμά τους, οδηγούνται σε άλλα ενδιαφέροντα ερωτήματα: είναι αυτοί οι συνδυασμοί γραμμών και χρωμάτων πιο διεγερτικοί των οπτικών κέντρων του εγκεφάλου από ό,τι τα ίδια χρώματα και οι γραμμές σε άλλους συνδυασμούς που τους λείπει η καίρια αυτή διάταξη; Γιατί αυτοί οι συνδυασμοί διεγείρουν το αισθητικό συναίσθημα και άλλοι όχι; Και μέσω ποιας νοητικής διεργασίας οδηγείται ο καλλιτέχνης σε αυτούς τους συνδυασμούς οι οποίοι, όντας ανεξάρτητοι από το πολιτιστικό υπόβαθρο, μπορεί να μας αποκαλύψουν κάτι κοινό σε όλους τους εγκεφάλους;
Τόνισα ότι η τέχνη προσφέρει γνώση· αλλά αυτό το έκανα μόνον ως νευροβιολόγος. Τέχνη σημαίνει επίσης απόλαυση. Ελπίζω ότι η έκθεση αυτή θα προσφέρει απόλαυση σε πολλούς. Αν ταυτόχρονα προξενήσει και περιέργεια στον θεατή —όπως το ελπίζω— τότε θα έχει πετύχει στην εντέλεια τους στόχους της.
Semir Zeki
Την εξέλιξη της ψηφιακής τεχνολογίας
Την υποπτευόταν
Σε καιρούς αναλογικούς σκεφτόταν ψηφιακά
Ναι και όχι
Σ.Π Τραυματισμένος άγγελος 1995
Ο Σπύρος Πουλημένος τεμαχίζει την πραγματικότητα δημιουργώντας με περίπλοκες τεχνικές της ψηφιακής τεχνολογίας μοναδικές πρωτότυπες εικόνες πρωτόγνωρες στο χώρο της τέχνης.
Λίγα λόγια από τον ζωγράφο:
“Ο κόσμος μας είναι κατακερματισμένος. Βιώνουμε τα θραύσματα μιας στρεβλής και κατασκευασμένης πραγματικότητας. Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι απαραίτητη η φαντασία . Μόνο έτσι θα βγούμε από τη κρίση. Η Ηλεκτρονική ήταν η επιστήμη που θαύμαζα και η ζωγραφική ,η τέχνη που αγάπησα και μέσα από την οποία εκφράστηκα. Με είχε επισκεφθεί πολύ μικρό αφού χρωμάτιζα τυπωμένες στάμπες των ηρώων του καραγκιόζη και αργότερα δημιούργησα δικές μου φιγούρες με ξυλοκοπτική.
Έκανα παράσταση σε ηλικία 11 χρονών .
Πήγα σ΄ένα κλασσικό γυμνάσιο που κάναμε ατέλειωτες ώρες Αρχαία και Νέα Ελληνικά. Είμαι ευτυχής που έμαθα αρχαία και τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς. Τα γνωμικά τους με βοήθησαν πολύ στη ζωή μου. Τα βιβλία που χάζευα στα τεχνικά βιβλιοπωλεία ήταν τα “τυπωμένα κυκλώματα”, “δίοδοι και τρανζίστορ”, ηλεκτροακουστική και άλλα. Mου άρεσαν τα ηλεκτρονικά κι έτσι σπούδασα ηλεκτρονικός για να επιβιώσω.
Την ζωγραφική την έμαθα μόνος μου.
Δεν ένοιωσα την ανάγκη να πάω σε κάποια σχολή αν και τώρα νομίζω ότι μάλλον χρειάζεται κάτι τέτοιο .Βοηθάει αρκετά. Έψαχνα ατέλειωτες ώρες να δω τέχνη. Στα μουσεία, στις γκαλερί ,στα βιβλία.
Ο Μεταμοντερνισμός αφού τα αποδόμησε όλα, πέθανε.Εδώ και αρκετά χρόνια βρισκόμαστε σε μια άλλη εποχή. Σε αυτή την έκθεση αρκετά έργα εκτίθενται για πρώτη φορά και είναι όλα ψηφιακά. Χαίρομαι που εκτίθενται στο χώρο που έζησε και δημιούργησε για ένα διάστημα της ζωής του ο μεγάλος μας συγγραφέας Μ. Καραγάτσης’’.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
