Μια μικρή χαρά πώς να τα βγάλει πέρα με τα δάκρυα που βουρκώνουν στην άκρη των ματιών; Από τη μια το βιβλίο μου «Αζάντ με λένε», που κυκλοφορεί αυτή τη βδομάδα από τις εκδόσεις Ι. Σιδερης, και από την άλλη ο θάνατος παντού, σε πολέμους, στα κύματα της θάλασσας, στην πείνα…
Είναι εξωφρενικά δυσανάλογες πια οι δόσεις χαράς και θλίψης και γι’ αυτό διαλύθηκε η συνταγή της ζωής. Και η ειρωνεία είναι πως ενώ η κραυγή του Αζάντ έρχεται από μια απόσταση τριάντα χρόνων, εντούτοις είναι το ίδιο δυνατή, το ίδιο απελπισμένη και φοβισμένη σαν αυτήν όλων των προσφύγων και μεταναστών απέναντι στους οποίους στέκει σήμερα αμήχανη, ανίκανη και χαμένη στη μοιρασιά όλη η Ευρώπη. Τι μεγάλη αποτυχία της ανθρωπότητας και του ανθρωπισμού να είναι η ιστορία αυτού του 14χρονου μετανάστη μετά από 30 χρόνια τόσο επίκαιρη…
Αν θελήσετε να αγοράσετε το «Αζάντ με λένε», κάντε το από ένα βιβλιοπωλείο της γειτονιάς, κι αν δεν το έχει, παραγγείλτε το. Το ίδιο και με όλα τα βιβλία, για να μην αφήσουμε να φτωχύνουν κι άλλο οι γειτονιές μας με το κλείσιμο αυτών των χώρων ευλογημένης αναζήτησης της γνώσης.
Ο Τζεμί Τουράν γεννήθηκε στις 8 Ιουλίου 1955 στον Κουρδιστάν, στην περιοχή Σερχάτ (Αραράτ). Είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος. Στο πανεπιστήμιο εντάχθηκε στο Κουρδικό Κίνημα. Στις δύο χούντες της Τουρκίας , κυνηγήθηκε για την δράση του, φυλακίστηκε, βασανίστηκε και το 1984 δραπέτευσε. Ήρθε στην Ελλάδα και ζήτησε πολιτικό άσυλο. Αργότερα απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα. Συνεργάστηκε με τις ελληνικές εφημερίδες «Καθημερινή», «Αυγή», «Ελευθεροτυπία», «Ελεύθερο Βήμα» και «Εξουσία». Αρθρογραφία του υπάρχει στα περιοδικά «Lobby» και «Σαμιζάντ», «Το Ποντίκι», «Η Εφημερίδα των Συντακτών».
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
