Δεν θα διαβάσεις ένα πολιτικό κείμενο… Άλλωστε η πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και πρέπει οι εμπλεκόμενοι να είναι σοβαροί άνθρωποι…
Και πως θα μπορούσα να ζητήσω σοβαρότητα από έναν άνθρωπο ο οποίος τίμησε με την παρουσία του τον Ούγκο Τσάβες, κυνηγάει προσφορές στα κοινωνικά παντοπωλεία της Βενεζουέλας, ψάχνει δανεικά από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, μοιράζει τριαντάφυλλα σε μία χώρα που δεν σέβεται την ελευθεροτυπία και που η δικτατορία της, είναι πασπαλισμένη με απέραντο εθνικισμό, θαυμάζει (αλλά προσβάλλει με την στάση του) τον Πλανητάρχη με σύνθημα το «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», εξυμνεί την γερμανίδα Καγκελάριο με σύνθημα το περιβόητο «κυρία Μερκελ γκόου μπακ», συγκυβερνά με τους (γνωστής ιδεολογίας και προέλευσης) Ανεξάρτητους Έλληνες φτιάχνει πρωθυπουργικά γραφεία (λες και τα χρειάζεται) στην Θεσσαλονίκη και παρατάει -στην κυριολεξία- τα πάντα, για να αποτίσει φόρο τιμής στον ηγέτη της Κούβας Φιντελ Κάστρο.
Ναι! Δεν είναι πρωθυπουργός του «εδώ» , αλλά πρωθυπουργός του «αλλού»… Μόνο που εγώ, μένω εδώ!
Είναι πρωθυπουργός σε έναν άλλο τόπο όπου εκεί, δεν σπαράζεται ο τόπος από λιτότητα και ανεργία, όπου οι πολίτες δεν ζούνε με την ανασφάλεια κάθε μέρα που περνάει και –δυστυχώς- που οι δανειστές προσπαθούν περισσότερο για τον τόπο από την ίδια την κυβέρνηση…
Πώς να ζητήσω σοβαρότητα από έναν άνθρωπο ο οποίος δεν σέβεται, την προσπάθεια (έστω και ψεύτικη) κορυφαίων ευρωπαίων πολιτικών που έρχονται στην «εδώ» χώρα, προσπαθώντας να «στρογγυλέψουν» τις γωνίες, για να φτάσουμε στην πολυπόθητη αξιολόγηση και επιλέγει να κάνει ταξιδάκι (τύπου σχολικής πενταήμερης) με ανεπίσημη, αλλά κυβερνητική εξήγηση ότι πρέπει να «τονώσει» το αριστερό του προφίλ…
Όταν κορυφαίοι (σοβαροί) πολιτικοί επέλεξαν την οδό της συλλυπητήριας ανακοίνωσης για τον θάνατο του (απολύτως αμφιλεγόμενου) ηγέτη της Κούβας και τίποτα παραπάνω (για την ιστορία να πούμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας εκπροσωπεί –δυστυχώς- την Ελλάδα που είναι η πλέον «ανεπτυγμένη» χώρα που εκπροσωπήθηκε από πρωθυπουργό)…
Λυπάμαι που θα το πω αλλά μου θυμίζει τις θλιβερές τηλεπερσόνες που φροντίζουν να βρίσκονται μονίμως στα φώτα της δημοσιότητας έστω και αν αυτό επιβάλλει την παρουσία τους σε κηδεία, χύνοντας κροκοδείλια δάκρια με μία ισχυρή δόση μάσκαρας!
Η πολιτική απαιτεί σοβαρούς ανθρώπους… Και οι κοινωνία επίσης!
Και λυπάμαι γιατί δεν πίστευα ποτέ ότι θα έφτανε η μέρα, που θα ήμουν ευτυχής για την παρουσία των Ευρωπαίων «τοκογλύφων», του ΔΝΤ και άλλων «θεσμών» στη χώρα μου, μια και είναι η μόνη ελπίδα κάποιοι ανίκανοι να αντιληφθούν ότι η εποχή του 15μελους έχει περάσει πλέον ανεπιστρεπτί…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
