Χθες ο συμπαθής Ευκλείδης Τσακαλώτος παρομοιάστηκε (από μένα), με… cartoon. Ζητώ συγγνώμη… Από τα cartoons!
Έγραψα ΠΡΙΝ ακούσω την ομιλία του στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό. Όμως, εκεί το τερμάτισε… Και ξεπέρασε τα συνήθη cartoons! Κατά πολύ…
Χθες, όταν έγραφα, είχα ο δόλιος στο μυαλό μου, κάτι αθώο από τα παιδικά μας χρόνια. Από τα αξέχαστα κόμικς της Warner Bros και της Disney. Κάτι σαν τον αφελή Έλμερ Φάντ, αν θυμάστε. Ή σαν τον γκαφατζή Ντόναλντ Ντάκ (όταν πάθαινε υστερία…) Ή σαν τον υστερόβουλο και «γκαντέμη» γατούλη (πουθι-κατ) από τη σειρά Τομ και Τζέρι (που κυνήγαγε και δεν μπορούσε ποτέ να πιάσει το δαιμόνιο καναρίνι…) Ή σαν το ταλαίπωρο κογιότ που κυνηγούσε ματαίως όλη του τη ζωή τον αεικίνητο «Μπίπ-Μπίπ»…
Τέτοια είχα στο μυαλό μου…
ΑΝ Ο ΤΣΑΚΑΛΏΤΟΣ ΕΝΕΠΝΕΕ ΤΟΝ MILO MANARA
Αλλά ο Τσακαλώτος «ανέβηκε πίστα» και μας πήγε σε άλλα, πολύ πιο «προχωρημένα». Κάτι σε comics erotica, αλλά χωρίς… σεξ (δυστυχώς)! Θα έχετε ακουστά, ίσως, τον διάσημο διεθνώς και εξαιρετικά ταλαντούχο Ιταλό σκιτσογράφο Μilo (Maurilio) Manara. (Aν δεν τον ξέρετε γκουγκλάρετέ τον, αξίζει τον κόπο…)
Ο Μίλο Μανάρα, λοιπόν, έβγαλε τη δεκαετία του ’70 μια σειρά που μεταφράστηκε στα ελληνικά με τίτλο: «Το κουμπί της»!
Εκεί λοιπόν, περιγράφει την «δραματική» ιστορία μιας πολύ όμορφης και πολύ σέξι νεαρής γυναίκας – αλλά, φευ, πολύ «ψυχρής»! Και κάποιος για να την εκδικηθεί, εμφυτεύει στο κεφάλι της ένα μικροτσίπ που λειτουργεί με τηλεχειριστήριο από μακριά. Πριν ενεργοποιηθεί το τσιπάκι στο κεφάλι της, η κοπέλα είναι ο συνηθισμένος εαυτός της: συνεσταλμένη, ντροπαλή, ελαφρώς μελαγχολική και πάντως ιδιαίτερα «ακατάδεκτη» (στους άντρες).
Αλλά μόλις ο σατανικός της εχθρός ενεργοποιήσει από μακριά το τσιπάκι, μετατρέπεται αυτοστιγμεί σε μιαν ακόρεστη μετενσάρκωση της οργιώδους Λουκριτίας Βοργία! Μια ασυγκράτητη «ανδροφάγα», ένα αχόρταγο θηλυκό «ανακόντα», που «την πέφτει» ακαριαία σε όποιον άνδρα βρεθεί δίπλα της (ενίοτε και σε πολλούς μαζί) – σε σοβαρούς και μη, σε νέους και μεγαλύτερους, σε νόστιμους και…«Κουασιμόδους», σε κληρικούς και λαϊκούς, σε κλειστούς και υπαίθριους χώρους – ό,τι της βρεθεί κι όπου της κάτσει. Παντού και στους πάντες…
Ο ΤΣΑΚΑΛΏΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΞΩΓΕΝΗΣ ΤΟΥ ΟΙΣΤΡΟΣ
Κι ύστερα, εκεί που οργιάζει ποικιλοτρόπως και βρίσκεται εν μέσω ενός σεξουαλικού συμπαντικού big bang, ξαφνικά… ξαναγυρίζει το κουμπί, απενεργοποιείται το τσιπάκι και η κοπέλα συνειδητοποιεί που βρίσκεται και τι κάνει! Και είναι να ανοίξει τη γη να την καταπιεί.
Αυτό τον «εξωγενή οίστρο» μου θύμισε ο Ευκλείδης χθες στη Βουλή. Όχι στο «ερωτικό», βεβαίως – Θεός φυλάξοι… Στο πολιτικό και το οικονομικό. Κάτι σαν Pokemon, που το πιάνει έξαφνα ιδεολογικός και ρητορικός οργασμός!
Όταν ανεβαίνει στο βήμα, κάποιος «του γυρίζει το κουμπί» και σολάρει. «Επική ομιλία» Τσακαλώτου γράφουν σήμερα τα ειδησεογραφικά sites, με αρκετή διάθεση τρολαρίσματος.
Σαν κάτι Βαπτιστές Ιεροκήρυκες από τις Μεσοδυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ, που ανεβαίνουν να κάνουν «κήρυγμα», αλλά αυτό εξελίσσεται σε θεαματικό και θορυβώδες stand-up comedy (θρησκευτικού περιεχομένου)!
100% show πολύ «πρωτοποριακό» και πολύ entertaining…
ΣΟΛΑΡΕΙ ΣΑΝ ΝΑ ΠΑΤΑΣ ΤΟ …ΚΟΥΜΠΙ ΤΟΥ
Έτσι και το σολάρισμα του Ευκλείδη λοιπόν, από το βήμα της Βουλής. Οι βουλευτές της Αντιπολίτευσης, αφού περάσει το πρώτο σοκ, το γλεντάνε πραγματικά (για τις «αστειότητες» που λέει). Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ… πανηγυρίζουν κι αυτοί! (οι μόνοι που τον παίρνουν στα σοβαρά). Κι αυτός σολάρει ακάθεκτος.
Υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα ασφαλώς. Ότι μέσα στο παραλήρημα του ξεφεύγουν και διάφορες ανεπανάληπτες «ελληνικούρες». Αλλά κι αυτά μέρος του show είναι. Κι έχουν την πλάκα τους. Χθες μας μίλησε για τα 10… «πλεγές του Φαραώς»!
Προσπάθησε, ο δόλιος, να «ελληνοποιήσει» τον Φαραώ. Σου λέει στα ελληνικά όλα σχεδόν τα αρσενικά ονόματα τελειώνουν με σίγμα, – κι έτσι μετονόμασε τον βιβλικό Φαραώ σε… Φαραώς.
Και η «πληγή των ακρίδων», έγινε πληγή των… ακριδών – πιθανόν να κλίνεται κατά το Ατρείδες των Ατρειδών, ποιος ξέρει; Δεν μιλάμε για συνήθη σαρδάμ, που μπορούν να ξεφύγουν κι από τους καλύτερους ρήτορες. Μιλάμε για ανελέητη κακοποίηση της Ελληνικής γλώσσας.
Αλλά είναι τόσο χαριτωμένος, τόσο γλυκούλης, τόσο διασκεδαστικός. Ακόμα και οι… «κακιούλες» που ξεστόμιζε (σε βάρος της Αντιπολίτευσης) ήταν χαριτωμένες κι αυτές! Που λες κομμάτια να γίνει – συγχωρεμένος ο… «ανεπίγνωστος» (όπως τον αποκαλεί ο Βενιζέλος).
ΤΟ …ΚΟΥΜΠΙ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ
Αλλά χθες δεν κακοποίησε μόνο τη γλώσσα. Κακοποίησε και την Οικονομική Επιστήμη! Κι αυτό δεν συγχωρείτε από ένα υπουργό Οικονομικών – τρομάρα του. Όλα όσα είπε – με ανεπανάληπτο στιλ και θράσος – συνοψίζονται στο εξής απλό επιχείρημα:
- Μη μας κατηγορείτε ότι καταστρέψαμε την οικονομία (φοροκαταιγίδα, περικοπές, πρόσθετη λιτότητα, 100 δισεκατομμύρια που χάθηκαν κατά τους δανειστές), γιατί… καταφέραμε τελικά και βγήκαμε στις αγορές!
Και μάλιστα, σήμερα οι αποδόσεις των ελληνικών 10ετών ομολόγων βρίσκονται κάτω από το 4%, δηλαδή όπου βρίσκονταν το 2006 πριν τη μεγάλη οικονομική κρίση.
Συνεπώς… δοξάστε μας! Ουάουου, που θα ’λεγε και το άλλο… cartoon – ο Γιάνης με ένα νι.
Κι εδώ είναι βεβαίως που οι οικονομολόγοι σχίζουν τα πτυχία τους, πηδάνε ομαδικά από τα παράθυρα, ψάχνουν σαν την Γκόλφω «φαρμάκι» να φαρμακωθούν και γενικώς ταράζονται με αυτά που ακούν – και χάνουν την ψυχραιμία τους.
Γιατί εκείνο που κρίνει το country risk των κρατικών ομολόγων δεν είναι το επιτόκιο στη δευτερογενή αγορά, αλλά το διαφορικό επιτόκιο – το λεγόμενο spread – σε σύγκριση με άλλες «ομοειδείς» χώρες.
Από την εξέλιξη των spreads κρίνεται η επίδοση της οικονομικής πολιτικής μιας κυβέρνησης και από την πιστοληπτική αξιολόγηση.
Κι από την άποψη αυτή, άστα να πάνε, Ευκλείδη μου. Άστα να πάνε…
ΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΙΠΕ Ο ΤΣΑΚΑΛΏΤΟΣ
Ο Ευκλείδης μας είπε ότι τα ελληνικά δεκαετή ομόλογα έχουν, πράγματι, σήμερα απόδοση λίγο κάτω από 4%, όσο είχαν και το 2006.
…ΓΙΑ ΤΟ SPREAD ΤΟΥ 2006
- Εκείνο που ΔΕΝ μας είπε, είναι πως τότε τα ελληνικά ομόλογα είχαν όση απόδοση είχαν και τα αντίστοιχα της Αυστρίας, της Ιρλανδίας, της Γερμανίας, της Φινλανδίας, της Γαλλίας και της πλειοψηφίας των κρατών-μελών της Ευρωζώνης!
Σήμερα αυτές οι χώρες δανείζονται με απόδοση (στα δεκαετή) γύρω στο 0,5% ή και χαμηλότερα!
Ενώ της Ελλάδας τα δεκαετή στη δευτερογενή αγορά έχουν απόδοση εφτά με εννιά φορές μεγαλύτερη!
Γιατί στο μεταξύ έπεσαν πολύ τα διεθνή επιτόκια (κι έπεσε πολύ ρευστότητα από τις κεντρικές τράπεζες στη διεθνή αγορά). Τότε ήμασταν στα ίδια περίπου με τους άλλους. Τώρα είμαστε 7 με 9 φορές πιο πάνω!
Τι συγκρίνεις, καημένε Ευκλείδη;
…ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΟΛΗΠΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟ 2006
Τι άλλο δεν μας είπε;
- Δεν μας είπε ο Ευκλείδης, πως το 2006 η Ελλάδα είχε περίπου την ίδια διαβάθμιση πιστοληπτικής ικανότητας, όπως και οι περισσότερες από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης (Α και Α1). Και θεωρούνταν «μεσαίας επικινδυνότητας» – πάντως απολύτως αποδεκτά από τις αγορές.
Σήμερα τα ελληνικά ομόλογα βαθμολογούνται 10-13 βαθμίδες πιο κάτω!
Βαθιά μέσα στη διαβάθμιση των junks – δηλαδή των «σκουπιδιών»! Τι συγκρίνεις, βρε Ευκλείδη, τρομάρα σου;
…ΓΙΑ ΤΑ JUNKS ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΜΟΛΟΓΑ ΠΟΥ ΑΝΕΒΗΚΑΝ 10 ΒΑΘΜΙΔΕΣ
Τι άλλο δεν μας είπε;
- Πώς ακόμα κι αν αναβαθμιστούν τα ελληνικά ομόλογα άλλες δύο – τρεις κατηγορίες πάλι στην κατηγορία των junks θα παραμείνουν! Αυτά δηλαδή που αποφεύγουν οι αγορές. Κι αυτός… πανηγυρίζει!
Τι άλλο δεν μας είπε, ο Τσακαλώτος;
- Για να φύγουμε από τις συγκρίσεις με το 2006 και να πάμε στις πολύ πιο σχετικές συγκρίσεις με το 2014, λίγο πριν αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και να δούμε τι κατάφερε τέλος πάντων ο Ευκλείδης και οι φίλοι του.
Όταν αναλάμβανε ο Σαμαράς, λοιπόν, το καλοκαίρι του 2012, τα δεκαετή μας ομόλογα, ήταν περί το… 30%! Και η πιστοληπτική αξιολόγηση της χώρας ήταν τότε στον… πάτο (στο βυθό των «σκουπιδιών»).
Δυόμιση χρόνια αργότερα, λίγους μήνες πριν παραδώσει τη διακυβέρνηση ο Σαμαράς, οι αποδόσεις στα δεκαετή μας ομόλογα είναι γύρω στο 5% (από το 30%!), και η «βαθμολόγησή» τους είχε ανέβει 10 βαθμίδες!
Σήμερα με τα παγκόσμια επιτόκια πολύ χαμηλότερα, η πιστοληπτική μας αξιολόγησή είναι τρεις βαθμίδες πιο κάτω απ’ ό,τι ήταν τότε!
Ακόμα έχουμε αισθητά χαμηλότερη αξιολόγηση απ’ ό,τι στο τέλος της διακυβέρνησης Σαμαρά.
…ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΤΑ SPREADS ΤΟ 2014 ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
Τι άλλο δεν μας είπε;
- Το πιο σημαντικό: Πώς τα spread, δηλαδή η διαφορά σε κόστος δανεισμού ανάμεσα στις χώρες, σήμερα είναι χειρότερη για την Ελλάδα απ’ ό,τι ήταν στα τέλη του 2014! Με όλες τις «ομοειδείς» χώρες. Σε σύγκριση και με το 2006, αλλά και με το 2014! Πόσο χειρότερη; Πολύ χειρότερη!
Στα δεκαετή για παράδειγμα: Το 2014 η διαφορά μας με την Πορτογαλία ήταν γύρω στις 80 μονάδες βάσης. Σήμερα είναι γύρω στις 340 μονάδες βάσης!
Σε σύγκριση με την Ιρλανδία τα ίδια περίπου.
Σε σύγκριση με την Κύπρο, στα τέλη του 2014 ήμασταν καλύτερα (χαμηλότερα). Τώρα είμαστε πολύ χειρότερο – 240 μονάδες βάσης πιο πάνω!
Με βάση τις συνθήκες που επικρατούσαν στα τέλη του 2014, τόσο ο ΟΔΔΗΧ, όσο και το ΔΝΤ υπολόγιζαν πως σήμερα (τέλη του 2017) θα μπορούσαμε να δανειζόμαστε όσο και η Ιταλία περίπου. Γύρω στο 1,9%! Σήμερα δεν δανειζόμαστε ακόμα από τις αγορές (για δεκαετή) και οι αποδόσεις των ομολόγων μας είναι διπλάσιες – κοντά στο 4%…
Τι συγκρίνεις, βρε κατακαημένε Ευκλείδη;
…ΓΙΑ ΤΑ 3Α ΟΜΟΛΟΓΑ ΤΟΥ PSI
Δεν μας είπε και κάτι ακόμα:
- Πώς τα ελληνικά ομόλογα που έπεσαν τώρα κοντά στο 4% είναι αυτά που βγήκαν από το PSI του 2012! Τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ (και ο ίδιος ο Τσακαλώτος) κατήγγειλαν τότε…
Αυτά, όμως είναι super εγγυημένα ΑΑΑ από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα. Και ανταλλάσσονται στη δευτερογενή αγορά…
Όμως όταν θα βγούμε στις αγορές, με το καλό, θα πάμε στην πρωτογενή αγορά. Και τα νέα ομόλογα που θα βγάλουμε δεν θα είναι «εγγυημένα» από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Συνεπώς το επιτόκιο για νέα δεκαετή σήμερα, θα ήταν πολύ υψηλότερο από το 4%. Πιο κοντά στο 4,5% κατά τους ειδικούς (και τις αγορές).
Και τέλος επί Σαμαρά η Ελληνική Οικονομία κάθε χρονιά – και το 2012 και το 2013 και το 2014 – πήγαινε καλύτερα από τις προβλέψεις των δανειστών. Κι έτσι η χώρα βγήκε τότε νωρίτερα στην ανάκαμψη…
Και μάλιστα στο δεύτερο μισό του 2014, η Ελλάδα είχε τον ταχύτερο ρυθμό ανάπτυξης στην Ευρωζώνη και το δεύτερο ταχύτερο στην Ευρώπη των 28! Γιατί η Ευρώπη βρισκόταν στην στασιμότητα ακόμα.
Επί Τσίπρα, αντίθετα, η υπόλοιπη Ευρώπη καλπάζει, αλλά η Ελληνική Οικονομία βρέθηκε ξανά στην ύφεση για δύο χρόνια! Και σταθερά κάθε χρόνια – ακόμα και φέτος – βρίσκεται χαμηλότερα από τις προβλέψεις των δανειστών.
Τι συγκρίνεις, βρε έρμε, Ευκλείδη;
Ο ΤΣΑΚΑΛΏΤΟΣ ΑΠΟ PERFORMANCE ΣΚΙΖΕΙ, ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΑ (ΞΕ)ΣΚΙΖΕΙ
Τελική παρατήρηση:
Εντάξει, τα οικονομικά δεν είναι το «φόρτε» του. Αλλά από performance σκίζει!
Θερμή παράκληση μόνο: Όταν κατεβαίνει από το βήμα, κάποιος να θυμάται να του κλείσει «το κουμπί του».
Γιατί το Pokemon, κινδυνεύει από overdose.
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Θανάση Κ. στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
