ΤΟ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΚΙΑΧΤΡΟ

Μοίρασε το

Μία σταθερή επωδός των δηλώσεων του κ. Τσίπρα και των ομοϊδεατών του όταν αναφέρονται στην Νέα Δημοκρατία, είτε υπό τον Αντώνη Σαμαρά, στο πρόσφατο παρελθόν, είτε υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο παρόν, είναι ότι το κόμμα αυτό κυριαρχείται πλέον από ‘’ανάλγητους νεοφιλελεύθερους’’ και εμφορείται από ‘’ακραία νεοφιλελεύθερες θέσεις’’. Οι ίδιοι συχνά χαρακτηρίζουν όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση ως νεοφιλελεύθερη ή , ενίοτε, και ολόκληρη την υφήλιο στην οποία έχει επικρατήσει η οικονομία της αγοράς, με την εξαίρεση, ίσως, της Βενεζουέλας, της Κούβας και της Βόρειας Κορέας. Το αστείο είναι ότι και ο κ. Τσίπρας και η σημερινή ηγετική ομάδα του Σύριζα χαρακτηρίζονται ως νεοφιλελεύθεροι από τους πρώην συντρόφους τους που απεχώρησαν από το κόμμα το καλοκαίρι του 2015!

Εν προκειμένω έχουμε μία κλασική περίπτωση του ‘’επιχειρήματος του σκιάχτρου’’ (όπως αναφέρει ο Αριστείδης Χατζής στο βιβλίο του ‘’Φιλελευθερισμός’’): όταν δεν μπορώ να αντιμετωπίσω ένα επιχείρημα Α, κατασκευάζω ένα επιχείρημα Β και απαντώ σε αυτό. Το επιχείρημα Β είναι μία καρικατούρα του Α και εγώ παριστάνω ότι απαντώ στο ισχυρό επιχείρημα Α ενώ παλεύω με το ψευδο-επιχείρημα Β, το οποίο κατασκεύασα λόγω αδυναμίας, άγνοιας ή κακοπιστίας.

Η πραγματικότητα, βεβαίως, είναι εντελώς διαφορετική. Ο κλασικός φιλελευθερισμός, όπως διαμορφώθηκε κυρίως αλλά όχι αποκλειστικώς από Άγγλους και Σκώτους φιλοσόφους κατά τον 17ο και τον 18ο αιώνα και εκφράσθηκε πολιτικά στην Βρετανία από το κόμμα των Ουΐγων κατά το ίδιο διάστημα, εξελίχθηκε σε ένα κίνημα ελευθερίας, πολιτικής, ατομικής και οικονομικής, που αναπτύχθηκε σταδιακά στην Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική. Το κίνημα αυτό ουδέποτε υπήρξε ενιαίο και μονοδιάστατο αλλά εξελίχθηκε με διάφορα ρεύματα, ονομασίες και προτεραιότητες. Ωστόσο, κατά τον 20ο αιώνα υπήρξε δραματική οπισθοδρόμηση. Υπό την επίδραση μαρξιστικών, σοσιαλιστικών και κρατικιστικών αντιλήψεων δημιουργήθηκαν ολοκληρωτικά καθεστώτα που προκάλεσαν αιματηρές πολεμικές συγκρούσεις, καταστροφές, φτώχεια και ανείπωτη δυστυχία.

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εκδηλώθηκε αντίδραση, αρχικά σε θεωρητικό επίπεδο από πολιτικούς φιλοσόφους, οικονομολόγους και διανοητές (όπως οι Χάγιεκ, Φρίντμαν, Πόππερ) και ακολούθησαν οι πολιτικές εξελίξεις. Στο πρώτο επίπεδο, το θεωρητικό, έγινε δεκτό ότι, πέραν από τις αρμοδιότητες που ο κλασικός φιλελευθερισμός προέβλεπε για το κράτος, το τελευταίο θα πρέπει να φροντίζει και για την τόνωση του ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων καθώς και για την δημιουργία ενός δικτύου ασφαλείας, για όσους το έχουν ανάγκη, κυρίως υπό την μορφή ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. Το ρεύμα αυτό, σαφώς ηπιότερο από τον κλασικό φιλελευθερισμό και σε αντιδιαστολή με αυτόν, ονομάσθηκε κάποια στιγμή, από τον Χάγιεκ κ.α., ‘’νεοφιλελευθερισμός’’. Σε πολιτικό επίπεδο οι αντιλήψεις αυτές επικράτησαν στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, και έκτοτε εφαρμόζονται παντού σε αυξανόμενη κλίμακα, με αποτέλεσμα μέσα σε δύο δεκαετίες περίπου, να μειωθεί σημαντικά η ακραία φτώχεια σε πλανητικό επίπεδο. Κάποιοι, όμως, προφανώς έχουν ανάγκη σκιάχτρων.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου