Το λάθος του Τσίπρα είναι ότι νομίζει ότι μιλάει σε Κομματική Συνέλευση!
Κι όχι στον Ελληνικό λαό…
Νομίζει ότι απευθύνεται σε ΚΟΒΑ (Κομματική Οργάνωση Βάσης, για τους «αμύητους»)…
Κι επικαλείται τους «κώδικες» και τη «γλώσσα» που καταλαβαίνουν οι ιδεοληπτικοί κομματικοί της Αριστεράς, αλλά δεν καταλαβαίνει ο απλός κόσμος.
Όταν λέει, για παράδειγμα στη προχθεσινή συνέντευξή του στον «Αλφα»:
— παλέψαμε με πείσμα επί 6μήνες (στις αρχές του 2015), αλλά φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού και χρειάστηκε να κάνουμε ένα συμβιβασμό…
Αυτό ακούγεται πολύ «ηρωικό» για ένα στενά κομματικό ακροατήριο, όπου το ρήμα «παλέψαμε» είναι αρκετό για να σβήσει όλα τα λάθη και τα οικτρά αποτελέσματα, αφού για την Αριστερά η «πάλη» είναι περίπου αυτοσκοπός!
Είναι τρόπος ζωής και λόγος ύπαρξης (της Αριστεράς)…
Αλλά για τον απλό κόσμο, το «παλέψαμε αλλά σας φέραμε στο χείλος του γκρεμού», και «χρειάστηκε να κάνουμε ένα «οδυνηρό συμβιβασμό», δενακούγεται και τόσο καλό…
–Μισό λεπτό, θα του απαντήσει ο απλός άνθρωπος.
Δεν υποσχέθηκες να… «παλέψεις». Υποσχέθηκες να φέρεις αποτελέσματα.
Δεν σε ψήφισε ο κόσμος για να τον φτάσεις στο… «χείλος του γκρεμού».
Σε ψήφισε γιατί υποσχέθηκες «να βαράς τα νταούλια και να χορεύουν οι αγορές»…
Δεν σε ψήφισε κανένας για να οδηγήσεις τη χώρα σε σύγκρουση από την οποία θα προέκυπτε ένας οδυνηρός «συμβιβασμός».
Αυτό ούτε το υποσχέθηκες ποτέ, ούτε καν το υπονόησες.
Σε ψήφισαν για να αποφύγει η χώρα τα οδυνηρά μέτρα!
Όχι για να την οδηγήσεις σε πολύ πιο οδυνηρά από αυτά που βρήκες.
Κι όταν οι προηγούμενοι προειδοποιούσαν και σένα και το εκλογικό σώμα, ότι με αυτά που λες θα πάς τη χώρα «στα βράχια» και θα την οδηγήσεις ακριβώς εκεί που λες τώρα: «στο χείλος του γκρεμού», εσύ τους κατήγγελλες τότε έλεγες ότι «κινδυνολογούσαν»!
Κι όπως αποδείχθηκε είχαν απόλυτο δίκιο!
Κι όταν κάποιος αποδεικνύεται πως έχει δίκιο – δηλαδή δικαιώνεται – αυτό η Ιστορία του το αναγνωρίζει. Ενίοτε και η Κοινωνία του το αναγνωρίζει…
Το βέβαιο είναι πως ο Σαμαράς και η ΝΔ τότε – το Γενάρη του 2015 – προειδοποιούσαν για όλα αυτά τα δεινά!
Σήμερα, λοιπόν, είναι πέρα για πέρα δικαιωμένοι!
–Δικαιώθηκαν γι’ αυτά που έκαναν πριν τους ανατρέψεις! Γιατί εκείνοι μας έβγαζαν από τα μνημόνια κι εσύ μας έχωσες πολύ πιο βαθιά – και για πολύ περισσότερα χρόνια…
–Όπως δικαιώθηκαν και γι’ αυτά που προειδοποιούσαν πως θα συμβούν, αν ερχόσουν στη διακυβέρνηση. Που βγήκαν αληθινά όλα!
Και μάλιστα λίγα είπαν τότε…
Κανείς δεν προέβλεπε, για παράδειγμα, πως οι ανοησίες σου μέσα σε έξη μήνες θα στοίχιζαν στους Έλληνες 100 δισεκατομμύρια! Δηλαδή πάνω από το μισό ΑΕΠ και κοντά στο ένα τρίτο του συνολικού μας χρέους!
Αυτά εσύ τα προκάλεσες. Εσύ θα τα χρεωθείς.
Κι εσύ θα λογοδοτήσεις γι’ αυτά.
–Κι όταν λες σήμερα πως «είχες ψευδαισθήσεις», αν μιλούσες σε στενά αυστηρό – κομματικό ακροατήριο – θα σε… «δόξαζαν» κι από πάνω!
Γιατί οι ψευδαισθήσεις είναι μέσα στο DNA της Αριστεράς…
Η λέξη «πάλη» στο γλωσσάρι της Αριστεράς και η λέξη «ψευδαισθήσεις» είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος…
Η πάλη της Αριστεράς εμπνέεται από ψευδαισθήσεις.
Η ιδεολογία της Αριστεράς που γαλβανίζει το «φρόνημα» των Αριστερών είναι ζυμωμένη με ψευδαισθήσεις.
Η Αριστερά δεν εμφορείται από «ιδανικά» αλλά από «ιδεοληψίες», δηλαδή από σκληρές εμμονές που αντανακλούν στρεβλά την πραγματικότητα.
Εξ άλλου, κατά τους σοβαρότερους αριστερούς διανοητές η «ιδεολογία»είναι η ίδια «στρεβλή συνείδηση»!
Γι’ αυτό και οι φιλελεύθεροι διανοούμενοι δεν μιλάνε για «ιδεολογία», αλλά για «αρχές» και «ιδανικά».
Δηλαδή για ανώτερα προτάγματα κοινωνικού βίου:
Αξιοπρέπεια, εντιμότητα, εργατικότητα, γενναιότητα, δικαιοσύνη, αξιοκρατία και ανταγωνιστικότητα.
Όχι για άκαμπτα ιδεολογικά σχήματα αεροστεγώς κλειστά,
όπως η «πάλη των τάξεων» (που κατανοείται ως η μόνιμη καλλιέργεια του εμφύλιου ταξικού μίσους),
ή ο «σοσιαλισμός» (που ποτέ δεν πέτυχε, όπου εφαρμόστηκε),
ή ο «κομμουνισμός» (που ποτέ δεν ορίστηκε, ακόμα κι από αυτούς που τον πίστεψαν)
ή η… «αταξική κοινωνία» (που οδηγεί στην ισοπέδωση όλων προς τα κάτω)…
Αυτές οι ιδεοληψίες που έχουν μέσα στους την «αέναη σύγκρουση» μέχρι τελικής εξόντωσης όλων των αντιπάλων, οδηγούν πάντα σε συντριβή.
Ή σε ήττες και οδυνηρούς συμβιβασμούς…
Οι ψευδαισθήσεις λοιπόν, είναι απολύτως «αποδεκτές» από ένα στενά κομματικό-αριστερό ακροατήριο, που συνήθισε να ζει και να αναπνέει με ψευδαισθήσεις.
Αλλά για τον απλό κόσμο, οι ψευδαισθήσεις δεν είναι αποδεκτές, ιδιαίτερα όταν οδηγούν σε ήττες και συμβιβασμούς.
Για το μέλος της Αριστεράς, το ότι η ηγεσία του είχε ψευδαισθήσεις κάποια στιγμή, μπορεί και να είναι… «τίτλος τιμής»!
Έτσι κι αλλιώς ολόκληρη η Αριστερά είναι μια τεράστια ψευδαίσθηση…
Αλλά για ένα απλό άνθρωπο, το να έχει ο ηγέτης του ψευδαισθήσεις, να σέρνει τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και το παραδέχεται εκ των υστέρων, είναι απλώς αποτρόπαιο!
–Δεν σε ψήφισε ο κόσμος για να δοκιμάσεις τις ψευδαισθήσεις σου, φίλε…
Σε ψήφισε, γιατί διαβεβαίωνες τους πάντες, πως όσα υποσχέθηκες ήταν ρεαλιστικά, ότι μπορούσαν να γίνουν, απλώς οι «άλλοι» δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να τα κάνουν…
Αποδείχθηκε πως είχε λάθος!
Μόνος σου ομολόγησες πως είχες ψευδαισθήσεις…
Άντε σπίτι σου λοιπόν!
Γιατί πως ξέρουμε πως κι αυτά που λες τώρα δεν είναι επίσης «ψευδαισθήσεις»; Απάντηση: Δεν το ξέρουμε!
Ξέρουμε, όμως, ότι οι «άλλοι»: πρώτον ΔΕΝ είχαν «ψευδαισθήσεις» και δεύτερον, έβγαζαν τη χώρα από την κρίση στην οποία εσύ την επανέφερες…
Άντε σπίτι σου, λοιπόν!
Και κάτι τελευταίο:
Για τους Αριστερούς και η εξουσία είναι αυτοσκοπός!
Για όλους τους υπόλοιπους, και ιδιαίτερα για τους φιλελεύθερους, η διακυβέρνηση ΔΕΝ είναι αυτοσκοπός.
Όταν ένας Αριστερός που βρίσκεται στην εξουσία μιλάει σε κομματικό ακροατήριο, ό,τι κι αν πει, όσο βρίσκεται στην εξουσία στα μάτια των δικών του είναι «δοξασμένος»!
Ούτε «ψευδαισθήσεις» μετράνε, ούτε «οδυνηροί συμβιβασμοί», ούτε τίποτε…
Αρκεί που «πάλεψε» και βρέθηκε στην εξουσία…
Για τον απλό κόσμο, όμως, το κόμμα που κυβερνά οφείλει να καλυτερέψει τη ζωή του. Κι αν δεν το κάνει, ή αν φανεί πως την χειροτέρεψε πολύ,πρέπει να πάει σπίτι του.
Ένας αριστερός ηγέτης, όσο βρίσκεται στην εξουσία, είναι ο «άγγελος» που οδηγεί το «ποίμνιο» στον Παράδεισο.
Αλλά όταν χάσει την εξουσία, είναι ο… «έξω από δώ» που έχασε τον «Παράδεισο» και τους οδήγησε στην Καταστροφή.
Γι’ αυτό και κανένας αριστερός ηγέτης μετά την απώλεια της εξουσίας δεν «φτούρησε».
Όλοι καταδικάστηκαν από τους δικούς τους.
Πολλοί διαγράφηκαν ή διασύρθηκαν. Ή και «εξαφανίστηκαν» ακόμα…
Ενώ αντίθετα, οι μεγάλοι ηγέτες της αστικής παράταξης, μπορεί να πήραν την εξουσία, μετά να την έχασαν, κι ύστερα να επανήλθαν και να άφησαν μεγάλο εθνικό έργο.
Για τους μεγάλους αστούς πολιτικούς, το κύρος χτίζεται με τη δικαίωσηόχι αποκλειστικά με την άσκηση της εξουσίας.
Κι όσο μεγαλύτερο κύρος έχουν συσσωρεύσεις με τη δικαίωσή τους, τόσο καλύτερα ασκούν την εξουσία (αν επανέλθουν)…
Ενώ αντίθετα, για τους αριστερούς ηγέτες, το «κύρος» έρχεται και φεύγει με την εξουσία!
Για την ακρίβεια, η εξουσία τους δίνει το απόλυτο κύρος και η απώλεια της εξουσίας την απόλυτη απαξίωση…
Για τους μεγάλους αστούς ηγέτες, η δικαίωση έρχεται συχνά και μετά την απώλεια της εξουσίας. Και κάποιες φορές οδηγεί στην ανάκτηση της εξουσίας.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος δικαιώθηκε όταν έφυγε και γι’ αυτό τον επανέφεραν – δύο φορές μάλιστα!
Ο «Γέρος της Δημοκρατίας», απέκτησε τεράστιο κύρος εκτός εξουσίας (κι αφού πολιτεύθηκε με τρία διαφορετικά κόμματα στη δεκαετία του ’50, και πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στην αντιπολίτευση).
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δικαιώθηκε όταν έφυγε (1963), από τα γεγονότα που ακολούθησαν (χούντα και καταστροφή στην Κύπρο).
Και επέστρεψε ως Εθνάρχης (1974).
Κανείς ηγέτης της Αριστεράς δεν το κατάφερε ποτέ κάτι τέτοιο.
Και κάτι σημαίνει αυτό, έτσι;
Το ότι ο Τσίπρας μιλάει σήμερα σαν να απευθύνεται αποκλειστικά σε αριστερό – κομματικό ακροατήριο σηματοδοτεί το ότι συναισθάνεται το τέλος του.
Λέει στους δικούς του, αυτά που θέλουν να ακούσουν, για να τους «μπετονάρει»: Να τους συσπειρώσει γύρω του εν όψει της ήττα του που πλησιάζει…
Μέχρι πρόσφατα κάποιο «αφήγημα» είχε να πει στον υπόλοιπο κόσμο:
Τώρα κάθε του αφήγημα ακυρώθηκε:
–Το ακύρωσαν τα… «εκκαθαριστικά» της εφορίας, που τώρα έρχονται στον κόσμο. Και φρικάρουν πλέον οι πάντες!
–Το ακύρωσε και το ΔΝΤ, με αυτά που εξαγγέλλει από το Σεπτέμβριο:
Νέα μέτρα λιτότητας, απολύσεις στο δημόσιο, ξεχάστε τα αντίμετρα κλπ…
Ο Τσίπρας, λοιπόν, μιλάει πια μόνο στους δικούς του με τους «κώδικες» και τη «γλώσσα» που μόνον εκείνοι καταλαβαίνουν…
Δεν έχει άλλο τίποτε να πει σε οποιονδήποτε άλλο…
Και ξέρει πως και οι δικοί του ακούνε το λόγο της εξουσίας.
Αλλά ετοιμάζουν και τα «μαχαίρια», όταν θα χάσει την εξουσία…
Με δύο λόγια, βρίσκεται σε «αποδρομή»!
(Κι ας ετοιμάζει, όπως φημολογείται, μια κατασκευασμένη «δημοσκόπηση» που… «τον δείχνει μπροστά»!!!
Όλοι γνωρίζουν πως το να «ανέβει» η δημοφιλία κόμματος που κυβερνά μετά από τέτοια φοροκαταιγίδα, είναι αδιανόητο!
Οι δημοσκόποι ξέρουν ήδη από τώρα, πως το Σεπτέμβριο δεν θα μιλάμε απλώς για «περαιτέρω κάμψη» του ΣΥΡΙΖΑ…
Θα μιλάμε για απίστευτη καθίζηση!
Μόνο κόμμα σε πανικό μαγειρεύει «δημοσκοπήσεις» τέλη Ιουλίου, την ώρα των εκκαθαριστικών της Εφορίας…
Αυτό κι αν είναι σύμπτωμα αποδρομής του Τσίπρα και πανικού στο Μαξίμου…)
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
