Ο Ντίνος Ρόβλιας είναι από τις περιπτώσεις των πολιτικών που εκνευρίζουν το συνομιλητή τους. Όχι τόσο για τον τρόπο που τεκμηριώνει τα επιχειρήματά του, όσο για τον τρόπο που τα διατυπώνει. Είναι η σπουδή του να αυτοπροβάλλει την επιστημονική του κατάρτιση που ερμηνεύεται – αν δεν παρεξηγείται – ως αλαζονεία, που δημιουργεί υπερδιέγερση.
Ένα “σύστημα” στο οποίο τα τελευταία χρόνια κατάφερε να αναρριχηθεί ως ειδικός επί των νομικών θεμάτων. Παρ’ ότι στην ενεργό πολιτική δράση εισήλθε επί πρωθυπουργίας Σημίτη, ως γενικός Γραμματέας Επικοινωνιών του υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνίας – έχοντας την επιμέλεια και διαχείριση – «ζουμερών» θεμάτων, όπως οι διαγωνισμοί και οι διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της σύμβασης του Ελληνοκυπριακού δορυφόρου, Hellas Sat – βρήκε ρόλο στο νέο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου.
Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, καθώς σε μια εποχή που το «σημιτικό ΠΑΣΟΚ» κατέρρεε, κατάφερε να εκλεγεί στην Καρδίτσα πρώτος βουλευτής στις εκλογές της 7ης Μαρτίου του 2004. Νέος, άφθαρτος και καταρτισμένος, πληρούσε όλα τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις για να βρει θέση σε όλες τις «σκιώδεις» κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου και στη συνέχεια ως μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ με “διαβατήριο” την επανεκλογή του ως βουλευτής, πάλι στην πρώτη θέση, στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου του 2007.
Κι αν στο μικρόκοσμο της Ιπποκράτους ο Ρόβλιας γινόταν γνωστός ως ένα ακόμα στέλεχος της νέας γενιάς που προωθούσε ο Γιώργος Παπανδρέου, στο ευρύτερο κομματικό κοινό έγινε γνωστός από τη συμμετοχή στην Εξεταστική Επιτροπή που διερεύνησε το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου. Εκεί που κατά μια έννοια “διέπρεψε” μαζί με άλλους συναδέλφους του όπως οι Μιχάλης Καρχιμάκης, Γιώργος Πεταλωτής και Θεοδώρα Τζάκρη, για να επιβραβευτούν στη συνέχεια όλοι με μια θέση υφυπουργού στη κυβέρνηση Παπανδρέου.
Φαίνεται πως η ταχεία άνοδος του δημιούργησε εκνευρισμό και σε “συντρόφους” της ίδιας με αυτόν ομάδας, που τον εξέθεσαν για μια συνήθη πρακτική “μεταθέσεων φαντάρων και αστυνόμων” και τον εξώθησαν σε παραίτηση. Τι κι αν ο ίδιος πριν την υποβάλει ομολόγησε με νόημα: “Ουδείς αναμάρτητος”. Δεν κατάλαβε πως και μόνο αυτή η φράση αρκούσε στο Γιώργο Παπανδρέου να του ανοίξει την πόρτα της εξόδου…