Μια δεύτερη ανάγνωση των διεργασιών που καταγράφονται στο εσωτερικό της κυβερνώσας παράταξης οδηγεί πέραν όλων των άλλων και σε ένα μάλλον θετικού χαρακτήρα συμπέρασμα: Οτι η Βουλή μοιάζει να γίνεται ουσιαστικό κέντρο διαβούλευσης και διαλόγου.
Η κριτική, πολλές φορές επιθετική, ενίοτε δε εκ των έσω, σε κυβερνητικές επιλογές και αποφάσεις, πραγματοποιείται πλέον τις περισσότερες φορές όχι σε τηλεοπτικά παράθυρα ή σε κάμερες και μικρόφωνα στημένα στο πεζοδρόμιο και σε πολιτικά γραφεία. Αλλά εντός των αιθουσών όπου συνεδριάζουν κοινοβουλευτικές επιτροπές ή και στην ολομέλεια της Βουλής. Εκεί, δηλαδή, όπου θεσμικά (πρέπει να) γίνεται η επεξεργασία νομοθετικών πρωτοβουλιών.
Αναμφισβήτητα είναι πολλά ακόμα που πρέπει να γίνουν, ώστε το Κοινοβούλιο να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά που έχει στερηθεί με ευθύνη όλων των πολιτικών δυνάμεων. Ενα έλλειμμα το οποίο, ως γνωστόν, διαρκώς τροφοδοτεί το γενικότερο κλίμα απαξίωσης έναντι του κοινοβουλευτισμού και των εκπροσώπων του.
Τούτων δοθέντων, δεν μπορούσε παρά με θετικά σχόλια να γίνει δεκτή η χθεσινή επισήμανση – προαναγγελία εκ μέρους του πρωθυπουργού, πως σύντομα ο πρόεδρος της Βουλής θα εισηγηθεί «σημαντικές μεταρρυθμίσεις για τον τρόπο που νομοθετούμε». Νέοι «κανόνες» που θα διέπουν τη λειτουργία της Βουλής είναι περισσότερο από απαραίτητοι, δεδομένου ότι οι ισχύοντες αντί να εξυπηρετούν τον στόχο της αναβάθμισης του νομοθετικού έργου και του ρόλου των «300» τελικά ενισχύουν τις δυνάμεις εκείνες που αντλούν την παραλυτική και ζημιογόνα ισχύ τους από την ύπαρξη ενός δυσκίνητου και απωθητικού… «βαθέος Κοινοβουλίου».
Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, κρίσιμο είναι να αλλάξουν τελικά και οι αντιλήψεις οι οποίες διέπουν, πλην εξαιρέσεων, τους ίδιους τους βουλευτές. Αντιλήψεις οι οποίες τους παρασύρουν σε επιλογές άλλοτε εξυπηρέτησης συντεχνιακών συμφερόντων και άλλοτε ανακύκλωσης στείρων συμπεριφορών (τυπική έως μηδενική παρουσία στις συνεδριάσεις κ. ά.). Οσες φορές και αν αλλάξει ο Κανονισμός της Βουλής, στον βαθμό που δεν αλλάξει και η στείρα νοοτροπία όλων όσοι καλούνται να εφαρμόσουν αυτές τις αλλαγές, τότε το εγχείρημα είναι καταδικασμένο σε αποτυχία.
Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, είναι θετικό και αξιοπρόσεκτο το γεγονός ότι αρκετοί βουλευτές αποφάσισαν να προσέρχονται στις συνεδριάσεις της Βουλής.
Τώρα, βέβαια, η «υπερκινητικότητα» την οποία επιδεικνύουν ορισμένοι βουλευτές της κυβερνώσας παράταξης για παρεμβάσεις και διατύπωση κριτικής σε έργα και παραλείψεις υπουργών του ΠΑΣΟΚ ίσως να μην είναι και τόσο «αθώα»: Μπορεί να αποτελεί έκφραση εσωκομματικών συγκρούσεων. Μπορεί, όμως, και να είναι… απλώς αντανακλαστικό κάλυψης του «κενού» που φαίνεται να δημιουργούν με τη στάση τους τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν. Δ. Το αμέσως προσεχές μέλλον θα δώσει απαντήσεις σε όλα.
(Το άρθρο του Γιώργου Μπουρδάρα δημοσιεύεται στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
