Στις 100 πρώτες μέρες της κυβέρνησης του ο Γιώργος Παπανδρέου είχε υποσχεθεί να προωθήσει το βασικό πυρήνα των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων που υποσχέθηκε προεκλογικά στους πολίτες. Ο χρόνος μετρά ήδη αντίστροφα.
Τις τελευταίες μέρες ο Πρωθυπουργός έγινε κοινωνός του κλίματος που επικρατεί στην κοινωνία. Υπό αυτή την έννοια δικαιολογείται κι η άμεση ενεργοποίηση του υπουργού Επικρατείας, Χάρη Παμπούκη που θα στο εξής θα “κοσκινίζει” τους υπουργούς και θα συντονίζει το κυβερνητικό έργο. Γνωρίζει, ωστόσο, ότι το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Κι εν πάση περιπτώσει δεν είναι πως οι υπουργοί του, ένα μήνα μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους, κουράστηκαν και δεν αποδίδουν.
Είναι ότι δεν έχουν εργαλεία για να υλοποιήσουν το έργο τους και το κυριότερο κεντρική κατεύθυνση για το που θα πάει στο εξής η χώρα και με ποιο τρόπο. Τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στο οικονομικό επιτελείο που ετοιμάζει τον προϋπολογισμό. Εκεί θα φανούν όλα.
Το προσχέδιο προϋπολογισμού που συντάχθηκε άρον άρον για να παρουσιαστεί στην ΕΕ, δεν αντικατοπτρίζει το πνεύμα των προεκλογικών εξαγγελιών του ΠΑΣΟΚ. Όχι μόνο γιατί δεν προβλέπει δραστικό περιορισμό των δημόσιων δαπανών. Ούτε γιατί προβλέπει φορολογικές ρυθμίσεις που θα μεταφέρουν τα ήδη λιγοστά χρήματα επιχειρήσεων και νοικοκυριών στα κρατικά ταμεία για να πέσουν με τη σειρά τους στις μαύρες τρύπες των ελλειμμάτων. Αλλά το κυριότερο γιατί είναι ο μοναδικός προϋπολογισμός της μεταπολίτευσης που δεν είναι αναπτυξιακός.
Και το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά υποσχέθηκε ανάπτυξη και νέο πλούτο. Κι έπεισε τους πολίτες ότι σε αντίθεση με τη ΝΔ έχει και το σχέδιο και τις λύσεις για να το πετύχει, όλα αυτά τα νομοσχέδια που ζητά να προωθηθούν μετ’ επιτάσεως ο Γιώργος Παπανδρέου είναι μεν σωστά, αλλά δεν αρκούν στην έκτακτη κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η χώρα.
Χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο. Κι αυτό δεν μπορεί παρά να είναι ο δραστικός περιορισμός του σπάταλου κράτους κι η απελευθέρωση των δημιουργικών δυνάμεων προς την κατεύθυνση της “πράσινης ανάπτυξης” που μόνο προεκλογικά ακούγαμε κατά κόρον…