Αγνοώντας τις εξελίξεις που άλλαξαν το πολιτικό σκηνικό κατά τα τελευταία δεκαπέντε περίπου χρόνια, εμφανίσθηκε μετά από μακρά σιωπή ένας από τους πρωταγωνιστές της πορείας προς την άβυσσο των δεκαετιών 1980 – 1990, ο Κώστας Λαλιώτης. Στόχος του, να υπενθυμίσει τις διαχωριστικές γραμμές του βαθέος ΠΑΣΟΚ με την Νέα Δημοκρατία και να επηρεάσει την υπό αναμόρφωση κεντροαριστερά υπέρ μίας συμμαχίας με την ριζοσπαστική αριστερά του Σύριζα.
Τα δεδομένα, όμως, άλλαξαν δραματικά από την εποχή της αποχώρησης του κ. Λαλιώτη από την ενεργό πολιτική. Η Ελλάδα, μετά από διαρκή διόγκωση του δημόσιου τομέα και των δημοσίων δαπανών, χρεοκόπησε ουσιαστικά το 2010. Έκτοτε προσπαθεί να ισορροπήσει κυρίως μέσω της αύξησης των φόρων, χωρίς ωστόσο να αντιμετωπίσει αποφασιστικά την γενεσιουργό αιτία του προβλήματος. Ο Σύριζα, επιδιδόμενος σε άκρως διχαστικό καταγγελτικό λόγο και δημαγωγική υποσχεσιολογία, αποτέλεσε δοχείο υποδοχής δυσαρεστημένων ψηφοφόρων αλλά και σημαντικού αριθμού στελεχών του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, σε μία κρίση αυτοσυνειδησίας για το κράτος – φρανκεστάϊν, το οποίο εν πολλοίς ο ίδιος δημιούργησε, υποστήριξε (βλ. ‘’Οικονομικό Ταχυδρόμο’’, 30.07.1987, ‘’Βήμα, 25.10.1987 και δηλώσεις του, 04.02.1990) ότι ‘’η Ελλάδα έχει έναν υπερτροφικό δημόσιο τομέα που καταπνίγει την ιδιωτική επιχείρηση … Αυτοί που εργάζονται στον δημόσιο τομέα είναι οι προνομιούχοι εργαζόμενοι στην Ελλάδα … Έχουμε περίπου το διπλάσιο προσωπικό που απαιτείται για να παράγουμε τις απαιτούμενες κρατικές υπηρεσίες … Μπορεί να μας πάρει 10 ή 15 χρόνια, αλλά η δύσκολη αποστολή μας ως σοσιαλιστές είναι να θέσουμε τον τομέα αυτό υπό έλεγχο και να αυξήσουμε την παραγωγικότητά του’’.
Τις ορθές αυτές διαπιστώσεις (αν και, ασφαλώς, καθυστερημένες και αμφίβολης ειλικρίνειας) του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ αγνοούν οι όψιμοι υποστηρικτές του Σύριζα, τύπου Λαλιώτη ή Τσοχατζόπουλου. Παραβλέπουν, επίσης, τις εξελίξεις στον ευρύτερο χώρο της Δεξιάς: ότι, δηλαδή, κάποια αντιδημοκρατικά στοιχεία του χώρου αυτού δημιούργησαν την Χρυσή Αυγή ενώ άλλα, εθνικολαϊκιστικού χαρακτήρα, πραγματοποίησαν μία μεγαλειώδη κυβίστηση και ήδη συγκυβερνούν επί 2,5 έτη με τον Σύριζα (!).
Στο σημείο αυτό κρίνω σκόπιμο να υπενθυμίσω προς πάσα κατεύθυνση μία περικοπή του Κωνσταντίνου Καραμανλή από την Ιδρυτική Διακήρυξη της Ν.Δ. (30.09.1974) : ‘’Νέα Δημοκρατία είναι η κίνηση που επιλέγει και συντηρεί από την παράδοση μόνον όσα ο χρόνος απέδειξε σωστά και χρήσιμα. Και προχωρεί διαρκώς με μεγάλα, τολμηρά αλλά και ασφαλή βήματα στις νέες, διαρκώς εξελισσόμενες συνθήκες’’. Η Ν.Δ., ανέκαθεν δημοκρατικό κόμμα, επιχειρεί υπό την σημερινή της ηγεσία μία σύνθεση παραδοσιακών αξιών και σύγχρονων τάσεων, προσθέτοντας στον πολιτικό φιλελευθερισμό, που την χαρακτηρίζει από της ιδρύσεώς της, αυξανόμενες δόσεις οικονομικού και κοινωνικού φιλελευθερισμού. Είναι ένα δύσκολο έργο του οποίου η έκβαση θα επιτύχει όσο ορθότερη προκύψει η σύνθεση και όσο μεγαλύτερη υπάρξει η στήριξη από ορθολογικά σκεπτόμενους ανθρώπους, όχι μόνο από τον ίδιο τον κεντροδεξιό αλλά και από όμορους πολιτικούς χώρους.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
