Επιτέλους, τέλειωσε κι αυτό! Για το σίριαλ της τοποθέτησης των γραμματέων των υπουργείων ο λόγος, το οποίο ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα με την τοποθέτηση των τεσσάρων τελευταίων. Η αλήθεια είναι ότι άργησε πολύ.
Tόσο, που κάποιοι θυμήθηκαν τις αρετές του κομματικού κράτους. Τότε οι δουλειές γίνονταν τάχιστα, αλλά λιγότερο παστρικά. Είναι ανθρώπινη η συντηρητική αντίδραση. Στις δυσκολίες του παρόντος, όλοι οι άνθρωποι ωραιοποιούν το παρελθόν για να το νοσταλγήσουν. Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που εκθειάζουν τον Μεσαίωνα επειδή δεν είχε ρύπανση, δεν θα νοσταλγήσουν κάποιοι την εποχή των κομματαρχών;
Φυσικά και στην περίπτωση της διαδικασίας opengov δεν ήταν όλα καλά, ούτε έγιναν όλα παστρικά. Υπήρξαν ατυχήματα τύπου Κουτούπη, ο οποίος είχε όλα τα προσόντα αλλά και μεγάλο στόμα στο facebook. Υπάρχουν δικαιολογημένες υποψίες για την τοποθέτηση κάποιων κομματικών στελεχών, όπως υπάρχει και η απόπειρα της κυρίας Κατσέλη να τοποθετήσει τον κουμπάρο της στη Γ. Γ. Ανταγωνιστικότητας του δικού της υπουργείου. Βεβαίως δεν ξέρουμε πόσο καλός θα ήταν ο κ. Αρης Αλεξόπουλος γι’ αυτή τη θέση (είχε τα τυπικά προσόντα), αλλά δεν μπορούμε παρά να θαυμάσουμε το μέγεθος της πολιτικής αφροσύνης της υπουργού. Σε μια καινούργια διαδικασία, για την οποία όλοι τρέφουν υποψίες (δικαιολογημένα, αφού το κομματικό κράτος και το ρουσφέτι έχουν βαθιές ρίζες) και οι δημοσιογράφοι ελέγχουν το παραμικρό, αυτή προώθησε ένα άτομο με το οποίο όχι μόνο είχε σχέση, αλλά είχε εκείνη τη σχέση που έφερνε στη μνήμη τα χειρότερα του ρουσφετιού και της διαφθοράς. Δηλαδή, μετά τους «κουμπάρους της Ν. Δ.», δεν επιλέγεις κουμπάρο για γραμματέα υπουργείου, ακόμη κι αν αυτός είναι ο Μπαράκ Ομπάμα. Και ο κουμπάρος της κυρίας Κατσέλη δεν ήταν καν ο Μπαράκ Ομπάμα.
Βέβαια στις 10-15 αστοχίες του πρώτου πειράματος έχουμε και 70-75 άλλες επιλογές για τις οποίες δεν ακούστηκε τίποτε. Φυσικά, δεν ξέρουμε αν θα αποδειχθούν καλές• η επιτυχία κάποιου σε μια πολιτική θέση δεν είναι απλή συνάρτηση τυπικών ή ουσιαστικών προσόντων, μπαίνουν ζητήματα ιδιοσυγκρασίας αυτού που καταλαμβάνει τη θέση, σχέσεων με προϊσταμένους και υφισταμένους κ. λπ. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι δεν θα μάθουμε ποτέ. Τα ΜΜΕ από τη φύση τους ασχολούνται με τις αστοχίες των συστημάτων, σχεδόν ποτέ με τις επιτυχίες.
Το ζήτημα όμως τώρα είναι άλλο. Παρά τη λυσσαλέα αντίδραση του κομματικού μηχανισμού, παρά τη χλεύη των ΜΜΕ, παρά τις μπαγαποντιές των υπουργών (που ήθελαν τους κουμπάρους ή τους δικούς τους ανθρώπους στις θέσεις αυτές), η διαδικασία ολοκληρώθηκε και πρέπει να αξιολογηθεί. Πρέπει κάποιοι να κάνουν φύλλο και φτερό κάθε πτυχή της, να επισημάνουν τις αδυναμίες και φυσικά να τις θεραπεύσουν. Ο κ. Νίκος Δήμου, για παράδειγμα, ως παλιός χρήστης του Διαδικτύου και έχοντας επιχειρηματική πείρα, άρα και στις προσλήψεις, επεσήμανε στο blog του (doncat. blogspot. com) κάποιες εμφανείς αδυναμίες. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες πολλές. Η αξιολόγηση των διαδικασιών (αίτημα που λιμνάζει σε πολλούς τομείς, όπως η εκπαίδευση) είναι το υπόλοιπο ήμισυ του παντός. Θα είναι κρίμα να θαφτεί μια καινοτομία υπό το βάρος των εντυπώσεων και μόνο.
Το άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη δημοσιεύεται στην εφημερίδα “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
