Από την πρώτη στιγμή που ο κ. Γ. Βαρουφάκης, ως υπουργός, άρχισε να δίνει παραστάσεις, με βάση την τεχνική του star principle, εξηγήσαμε γιατί η τακτική του αυτή θα τον οδηγούσε εκ του ασφαλούς εκτός κυβερνήσεως, αλλά θα τού εξασφάλιζε αυτό που ήθελε: διεθνή δημοσιότητα. Οι προβλέψεις μας επαληθεύτηκαν μέχρι κεραίας, θα λέγαμε. Σήμερα, όμως, ως φαίνεται, η τακτική αυτή δεν αποδίδει τα αναμενόμενα στον πρώην υπουργό και πιθανώς αυτή είναι και η αιτία που εμφανίζει στα γραπτά του κείμενα σοβαρά σημάδια εκνευρισμού και ανησυχίας.
Έτσι, στο τελευταίο άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών, υπό τον τίτλο «Η Νέα Δημοκρατία που χρειαζόμαστε», ο κ. Βαρουφάκης προσάπτει στην αξιωματική αντιπολίτευση ότι δεν είναι νεοφιλελεύθερη, ώστε να μπορέσει ο ίδιος να επιδείξει πόσο αριστερός είναι!!! Προσθέτει δε ότι, αν η ΝΔ ήταν νεοφιλελεύθερη, πατριωτική και φιλοευρωπαϊκή, αυτό θα τού επέτρεπε να βελτιώσει ο ίδιος τις δικές θέσεις και προτάσεις!!!
Ο πρώην υπουργός κατηγορεί επίσης την ΝΔ ως αντιπατριωτική γιατί δεν πήρε το μέρος του όταν, στις 30 Ιανουαρίου 2015, ζητούσε από τους εταίρους-δανειστές μας την επαναδιαπραγμάτευση μίας συμφωνίας την οποία η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είχαν υπογράψει και εφάρμοζαν, έως την στιγμή που ανετράπησαν από το κόμμα του κ. Βαρουφάκη, το οποίο σχημάτισε κυβέρνηση με την ακροδεξιά! Μία αμιγώς αντιευρωπαϊκή και αντιπατριωτική κυβέρνηση, που οδήγησε συνειδητά την χώρα στο χείλος του γκρεμού –όπου και παραμένει, βέβαια.
Ας έλθουμε όμως στην ιδεολογία της ΝΔ και στις επί του θέματος απόψεις του πρώην υπουργού. Γράφει, λοιπόν, ο κ. Βαρουφάκης ξεκινώντας το κείμενό του: «Όπως στον αθλητισμό ή στο σκάκι, έτσι και στην πολιτική, ένας καλός αντίπαλος σε βελτιώνει. Ως αριστερός, που κατανοεί ότι στον καπιταλισμό η Δεξιά είναι θεσμός, θα ήθελα μία Νέα Δημοκρατία που, με τα επιχειρήματα και τις προτάσεις πολιτικής της, να με φέρνει σε δύσκολη θέση, να με προβληματίζει, να με αναγκάζει να βελτιώσω τις δικές μου θέσεις και προτάσεις. Για να συμβεί αυτό, η Νέα Δημοκρατία πρέπει να μετεξελιχθεί σε ένα αυθεντικά νεοφιλελεύθερο, πατριωτικό, φιλοευρωπαϊκό κόμμα. Μόνον τότε θα βελτιωνόταν η ποιότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης με εμάς τους αριστερούς, μετασχηματίζοντας τις άγονες κόντρες σε δημιουργική σύγκρουση».
Ερώτημα πρώτο: Όταν ο αρθρογράφος κάνει λόγο για νεοφιλελεύθερο κόμμα, τι εννοεί; Και σαν ποιο κυβερνητικό κόμμα του πλανήτη θα έπρεπε να γίνει η ΝΔ;
Δεύτερον, τι θα πει «νεοφιλελεύθερο» –έκφραση αφ’ εαυτής ανιστόρητη και από φιλοσοφικής πλευράς αστεία; Αλλά και αν ακόμα πάρουμε την έκφραση στα σοβαρά, πώς μπορεί να γίνει «νεοφιλελεύθερη» η ΝΔ όταν ζορίζεται πάρα πολύ να είναι απλώς φιλελεύθερη;
Όλοι γνωρίζουμε ότι η ταξινόμηση των πολιτικών παρατάξεων στην σημερινή Ελλάδα είναι έργο πολύ δυσχερές και το μέγεθος της δυσχέρειας προβάλλει ανάγλυφο όταν βλέπει κανείς την σύμπραξη Συριζανέλ. Από την γένεση του ελληνικού έθνους-κράτους, όπως υποστηρίζει και ο καθηγητής κ. Θάνος Βερέμης, η κοινωνία ήταν κατακερματισμένη σε οικογενειακές φατρίες και πελατειακά δίκτυα, ενώ η ατομική συνείδηση δεν χειραφετήθηκε από την κρατική εποπτεία. Έτσι, στην χώρα μας το άτομο εντάσσεται κατά κανόνα σε φατρίες και χωράει σε όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς. Τρανή απόδειξη το 4% του ΣΥΡΙΖΑ που έγινε 36% και που προσεχώς, στο μέτρο που θα παραμένει στην εξουσία, θα πέσει στο 12%-15%, αν όχι παρακάτω.
Κατά τα λοιπά, ο κ. Βαρουφάκης θα έπρεπε να γνωρίζει ότι στην Ευρώπη, όπου κυριαρχεί το σύστημα της «κοινωνικής οικονομίας της αγοράς», η έννοια καπιταλισμός είναι πολύ σχετική. Σίγουρα δε απέχει κάποια έτη φωτός από την ελληνική οικονομική πραγματικότητα.
Υπό αυτή την έννοια, η περίφημη ελληνική αριστερά είναι περισσότερο φαντασιακή κατασκευή, που στόχον έχει την εξουσία, παρά βαθιά και φιλοσοφημένη συνείδηση. Γι αυτό, οι ελάχιστες πραγματικά αριστερές φωνές στην Ελλάδα, όπως και οι φιλελεύθερες, υπήρξαν και είναι περιθωριακές, ενίοτε δε και καταδιωκόμενες.
Όσον αφορά τώρα τον αντιευρωπαϊσμό της ΝΔ: όντως υπάρχει, αλλά δεν εντοπίζεται μόνον σε αυτά που περιγράφει ο κ. Βαρουφάκης. Αν πράγματι η ΝΔ ήταν φιλοευρωπαϊκό κόμμα, θα είχε από το 1975 πραγματοποιήσει μεταρρυθμίσεις προσαρμογής της χώρας στο ευρωπαϊκό κεκτημένο, το οποίο αφ’ εαυτό συνιστά θεσμική, διοικητική και πολιτική ανατροπή για την Ελλάδα. Δυστυχώς, όμως, δεν κινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση, για έναν πολύ απλό λόγο: Με εξαίρεση κάποιες προσωπικότητές της, η ΝΔ ποτέ δεν πίστεψε στην Ευρώπη γιατί ούτε η πλειονότητα της εκλογικής της πελατείας πίστευε σε αυτήν. Συνεπώς, ως μέρος του πελατειακού συστήματος, φυσικόν είναι η ΝΔ να μην θέλει υπαγωγή των τραπεζών μας στο Ευρωπαϊκό Τραπεζικό Σύστημα, η λογική του οποίου φαίνεται να είναι διαμετρικά αντίθετη με την αντίστοιχη που επικρατεί στην Ελλάδα.
Η απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή να εντάξει την χώρα στην τότε ΕΟΚ ήταν αμιγώς συμφεροντολογική. Ο ιδρυτής της ΝΔ πίστευε ότι με την ένταξη θα ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος της τουρκικής απειλής, παράλληλα δε η Ελλάδα θα έπαιρνε και κάποια λεφτά για να εκσυγχρονίσει την οικονομία της. Σαράντα χρόνια μετά την –ορθή– αυτή απόφαση, οι επίγονοί του έφεραν την χώρα στο σημείο μηδέν. Η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη και η τουρκική απειλή είναι πολύ πιο σοβαρή από αυτήν του 1975.Η δε χρεωκοπία της χώρας σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στο ότι στην Ελλάδα ποτέ δεν υπήρξαν ούτε αμιγώς φιλελεύθεροι πολιτικοί αλλά ούτε και σοσιαλδημοκράτες. Κυρίαρχο ήταν πάντα το πελατειακό σύστημα, κατάλοιπο της οθωμανο-βυζαντινης αντίληψης για την εξουσία και την άνοδο σε αυτήν.
Υπό αυτούς τους όρους, ο κ. Βαρουφακης θα έπρεπε να ευχόταν την δημιουργία στην Ελλάδα πραγματικών φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, πράγμα πολύ δύσκολο βέβαια, για μια χώρα όπου λαϊκισμός και πολιτική αγυρτεία έχουν τον πρώτο ρόλο.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
