Να μείνει , να συνεχίσει η Συγκυβέρνηση, οι μεν.
Να φύγει άμεσα -ως επικίνδυνη -οι δε. (Σ.Σ Είναι λάθος η βιασύνη του κου Αρχηγού την Ν.Δ να ζητεί επειγόντως εκλογές. Δεν έχει περιθώρια να καταστραφεί περαιτέρω η Χώρα αν ολοκληρώσει η παρούσα Συγκυβέρνηση την θητεία της).
Προσωπικά (και όπως πάντα: α-κομμάτιστα) τοποθετούμαι: Να εξαντλήσει την τετραετία της. Να ολοκληρώσει – το όποιο, θετικό ή αρνητικό – έργο της ώστε να κριθεί συνολικά.
Είναι μικρός ο χρόνος που βρίσκεται στην εξουσία. Οι προηγούμενοι μονομάχοι κυβέρνησαν δεκαετίες εναλλακτικά. Τους δόθηκαν αλλεπάλληλες ευκαιρίες.
Κάποιοι προσέφεραν και θετικό έργο. Άλλοι τάισαν τα αμνοερίφια και τους ΚΟΜΜΑΤΟΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΥΣ με: ΑΛΛΑΓΟΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ “Εκσυγχρονισμό” και “καταλληλότητα”, “Επανίδρυση” και “Ανασυγκρότηση” “Αντιμνημονιακές βόλτες στον Εθνικό Κήπο και το Ζάππειο”, υπαγωγή στο ΔΝΤ και την Τρόικα (ώστε να τα ενισχύσουμε οικονομικά, αφού “λεφτά υπήρχαν άφθονα” στην ψωροκώσταινα).
Έφθασε όμως η ώρα της αγανάκτησης. Η Νέμεσις. Ό ταλαίπωρος λαός δεν τους άντεξε άλλο και στράφηκε αλλού. Επέλεξε ένα μικρό -μέχρι τότε – κόμμα του 3-4% …. “αριστερό” (;) και το έκανε κυβέρνηση, μαζί με ένα άλλο νεότευκτο ….. “δεξιό”!
Τώρα περιμένει /ελπίζει πως κάτι καλύτερο θα προκύψει (εξαιτίας της κομματικής επιμιξίας ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ).
Απόδειξη ότι όχι μόνο κατάπιε αμάσητη την προσβολή που του έγινε, όταν αγνοήθηκε το ΌΧΙ του 62% του Δημοψηφίσματος και έγινε …. ΝΑΙ (!!!….), αλλά έδωσε (κατά παράδοση;) άλλη μια ευκαιρία.
Φαντάζομαι ότι δεν θα συνεχίσει να δίνει πολλές ακόμη, σε περίπτωση βέβαια που η Κυβέρνηση αποτύχει.
Συνοψίζω τους λόγους που συνηγορούν υπέρ της εξάντλησης της 4ετίας:
1. Τήρηση των Συνταγματικών ορίων. (Σ.Σ Στο νέο Σύνταγμα, αν νομίζουν, ας συντμήσουν το χρόνο από 4 έτη σε : 2,1 ή και εβδομαδιαία για να τελειώνουμε με την γελοιότητα η -εκάστοτε – Αντιπολίτευση να ζητεί Εκλογές την επόμενη της λαϊκής ετυμηγορίας).
2. Ισοτιμία / Ισονομία, δικαιοσύνη για τους νυν. Να δούμε τι μπορούν να προσφέρουν (παρά το ότι τα μέχρι τώρα δείγματα γραφής τους δεν είναι και τα καλύτερα).
3. Σκοπιμότητα. Εδώ θα σταθώ:
-Αν η Κυβέρνηση επιτύχει στο έργο της θα δικαιούται να επιβραβευτεί, να υπερψηφιστεί.
-Αν αποτύχει δεν θα αφορά μόνον την δική της πλευρά. Αλλά και στον κόσμο που πίστεψε σε: “Αριστερές προοδευτικές λύσεις”, “ηθικά αριστερά πλεονεκτήματα” “αποκλειστικές ευαισθησίες” εξαιτίας του πολυδιαφημιζόμενου αριστερού πρόσημου. (Απογοήτευση θα καταλάβει όσους ψηφίζουν, αν διαπιστώσουν πως και η “Αριστερά” είναι ίδια ή, και χειρότερη από τους άλλους που προηγήθηκαν).
Απεγνωσμένα η Συγκυβέρνηση (ορθά) επιζητεί συναίνεση. Θα πρέπει όμως να παραδεχθεί ότι η ίδια:
- Ουδέποτε την επέδειξε, όταν ήταν στην Αντιπολίτευση.
- Επέμεινε και έριξε την προηγούμενη Κυβέρνηση πριν εκείνη ολοκληρώσει το έργο της.
Το ζητούμενο – για το Κομματικό μας Σύστημα – δεν είναι τα υποκριτικά κλαψουρίσματα για την απουσία συναίνεσης, αλλά το κομματικό έλλειμμα εντιμότητας και ειλικρίνειας των ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΟΡΩΝ.
ΥΓ Ας υποθέσουμε, υπόθεση εργασίας, ότι αύριο ο λαός επιλέξει να κυβερνηθεί από το ΚΚΕ ή τη Χ.Α., ή και από Συγκυβέρνηση τους . (Σ.Σ Μην ταράζεστε δεν θα μπορεί, στη σημερινή συγκυρία – λόγω οικονομικών εξαρτήσεων και συμμαχικών δεσμεύσεων – να παγιοποιηθεί “Σταλινικό ή Φασιστικό” καθεστώς) τότε ο λαός θα τους έχει πλέον δοκιμάσει όλους.
Αυτό θα συντελέσει στην ολοκλήρωση του κύκλου της …. πολιτικής ενηλικίωσης / ωρίμασης του.
Θα κατανοήσουν οι πάντες , ιδίως οι ΚΟΜΜΑΤΟΠΛΗΓΙΚΟΙ πως όποια στάνη και να επιλέξουν, όποια πέτρα (Δεξιά, Αριστερή ή άλλη) και να σηκώσουν μόνο τη σήψη του Κομματικού – τέως Πολιτικού – Συστήματος θα διαπιστώσουν!
Και τότε ίσως οδηγηθούν σε συνετότερες επιλογές.
Αμήν!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
