Ο υφυπουργός (Θεέ μου, το έζησα κι αυτό!) Πολάκης είπε ότι θα μας κάνει Σοβιετία. Εμάς τους «φιλελέδες και ακολούθους του Κυριάκου». Εμάς που δε συμφωνούμε μαζί του (εμένα με έχει πλοκάρει στο fb, αλλά είναι τόσο αστοιχείωτος από τεχνολογία που ούτε κι αυτό δεν ξέρει να κάνει σωστά.). Εμάς που, απλά, πιστεύουμε σε μία άλλη ιδεολογία. Σε μία ιδεολογία ελευθερίας και αυτοπροσδιορισμού. Σε μία ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ιδεολογία.
Ο Κυρίτσης είχει πει: «Ξέρουμε ποιοι ψήφισαν ΝΑΙ και ποιοι ψήφισαν ΟΧΙ».
Ο Τόσκας «συνομιλεί με τις συλλογικότητες».
Ο Καμμένος λέει ότι «ο στρατός εγγυάται την ασφάλεια στον ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ της χώρας».
Ο Παππάς λέει ότι «η απόφαση του ΣτΕ δεν θα βάλει φρένο στη δεδηλωμένη δική μας βούληση και αποφασιστικότητα».
Ο Τσίπρας λέει «εμείς, οι αστοιχείωτοι, ξεπερνάμε τα θεσμικά εμπόδια».
Δεν ξέρω, αναγνώστη μου, αν αντιλαμβάνεσαι τι είναι όλα αυτά. Δεν ξέρω.
Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει τι σημαίνει κομμουνιστική ιδεολογία.
Δεν ξέρω αν γνωρίζεις πώς επιβλήθηκε ο κομμουνισμός στην ανατολική ευρώπη.
Ξέρω όμως ότι πρέπει να μάθεις τα παρακάτω:
Τα Γκούλαγκ ήταν «στρατόπεδα εργασίας» στα οποία αποστέλλονταν όλοι οι «αντιδραστικοί» των κομμουνιστικών καθεστώτων. Σχεδόν κανείς δεν επέστρεψε σπίτι του. Όχι ζωντανός. Απλά δεν επέστρεψε.
Τα Κολχόζ ήταν «συνεταιριστικά αγροκτήματα», στα οποία οι εργάτες δούλευαν κάτω από τις οδηγίες της κεντρικής διοίκησης, χωρίς να έχουν κανέναν λόγο στην όλη παραγωγική διαδικασία και, φυσικά, χωρίς να μπορούν να αρνηθούν να πάνε για δουλειά στους συγκεκριμένους χώρους. Αν αρνούνταν, χαρακτηρίζονταν «αντιδραστικοί» και αποστέλλονταν στα «ιδρύματα» της προηγούμενης παραγράφου…
Η NKVD ήταν το «Λαϊκό Κομισαριάτο Εσωτερικών Υποθέσεων». Ήταν οι περιβόητες μυστικές υπηρεσίες της Σοβιετικής Ένωσης, της διαβόητης Πλατείας Λουμπιάνκα… Μετονομάστηκε σε KGB για να «ξεχαστούν» τα αίσχη που διαπράχθηκαν επί Στάλιν. Η NKVD ήταν αυτή που συγκέντρωνε πληροφορίες και με βάση αυτές αποφασιζόταν ποιος θα πάει σε ποιο Κολχόζ και ποιος θα πάει στα Γκούλαγκ…
Στις κομμουνιστικές «λαϊκές δημοκρατίες» λοιπόν, όλα ελέγχονταν από τις μυστικές υπηρεσίες του κράτους. Η ζωή του κάθε πολίτη κρεμόταν από την αναφορά που θα έδινε γι’ αυτόν το «βαθύ κράτος» και ο θάνατός του πολύ συχνά οφειλόταν σε αυτό το «βαθύ κράτος».
Αυτή ήταν η Σοβιετία.
Αυτό ονειρεύεται και ο κ. Πολάκης για τους «αντιδραστικούς» και, εκτιμώντας (έστω προβλέποντας / συγχωρήστε μου οποιαδήποτε μελλοντολογική προαναγγελία, αλλά οι δειγματοσυναρτήσεις της ιστορίας δεν μεταβάλλονται ιδιαίτερα από δείγμα σε δείγμα) τη μέγιστη πιθανοφάνεια, όταν ξε«καθαρίσει» με τους «αντιδραστικούς», θα στραφεί στους φίλους…
Βλέπεις, αναγνώστη μου, όταν «κατουράς στη θάλασσα, το βρίσκεις στο αλάτι». Κι εσύ, φίλε ψηφοφόρε των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δεν κατούρησες απλώς, αλλά … κυριολεκτικά αφόδευσες.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
