Δεν με ενοχλεί που δεν φοράει γραβάτα… Άλλωστε ούτε ο Μίλτος (Γιώργος Φούντας) στη «Στέλλα» φορούσε γραβάτα. Ήταν όμως αυθεντικός και υπερασπίστηκε την τιμή του και την αξιοπρέπειά του, μέχρι τέλους!
Ούτε ο ενικός με ενοχλεί… Αυτό το «δήθεν» του πληθυντικού -κάποιοι το λένε «πληθυντικός της μεγαλοπρέπειας»- που προσπαθεί μάταια να παραπέμψει σε «σεβασμό» στους θεσμούς, είναι ότι πιο υποκριτικό συναντάω καθημερινά…
Ας πούμε, έχεις μοιραστεί την επαγγελματική ζωή σου με τον Σταύρο Θεοδωράκη (τυχαίο το παράδειγμα), τον καλείς για συνέντευξη, του μιλάς στον πληθυντικό και τον προσφωνείς «κύριε πρόεδρε», όταν έξω από το τηλεοπτικό πλατό, του έλεγες «σοβαρά, ρε μαλάκα;»
Γιατί δεν μας ενόχλησε λοιπόν, ο ενικός του Ολάντ ή του Ρέντσι στις συναντήσεις τους με τον Τσίπρα ή ακόμα και ο ενικός του Ομπάμα προς τον Αλέξη και μας ενόχλησε ο ενικός του Αλέξη προς τον Ομπάμα;
Δεν με ενοχλεί η, «Yo man» χειραψία, μπροστά στις κάμερες… Με ξενερώνουν τόσο πολύ οι «παγωμένες» χειραψίες, που παρέα με τα ψεύτικα χαμόγελα γίνονται τροφή για τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων… Είναι κάτι σαν τον ψεύτικο οργασμό, ή σαν το «πόσο σας πάει αυτό το κολάν» της πωλήτριας, στην αρκετά εύσωμη πελάτισσα, προς χάριν της πώλησης!
Ναι, -μεμονωμένα- δεν με ενοχλεί τίποτα από αυτά. Αν όμως, όλα αυτά τα κάνεις «περιτύλιγμα» της ουσίας, τότε το πακέτο με ενοχλεί, με προσβάλει και με τρομάζει…
Ας ξεχάσουμε για λίγο τα πολιτικά «παιχνίδια», τις θεωρίες συνομωσίας, τις σκοπιμότητες, τα «αριστερά» αφηγήματα, τους «φονιάδες των λαών» και τις -κάτω από το τραπέζι- συμφωνίες και ας μιλήσουμε για προσωπικότητες.
Ας μιλήσουμε για αυτόφωτους ή ετερόφωτους ανθρώπους, για καθαρόαιμους ηγέτες ή καθαρόαιμα «προϊόντα μάρκετινγκ», ας μιλήσουμε για αληθινό σεβασμό και κουλτούρα…
Ο ισχυρότερος άνθρωπος στον πλανήτη, που ταυτόχρονα είναι (σύμφωνα με πολλούς) ένας από τους πλέον χαρισματικούς Προέδρους των ΗΠΑ, επέλεξε να πει το «Obama, out…» από την Ελλάδα, προτελευταίο σταθμό του ευρωπαϊκού του «αντίο», πριν την Γερμανία!
Η επιλογή του κρύβει σκοπιμότητες; Αδιάφορο αυτή τη στιγμή! Η επίσκεψη, οι ομιλίες οι συναντήσεις είναι –κακά τα ψέματα- «βούτυρο στο ψωμί» της Ελληνικής κυβέρνησης που απεγνωσμένα ψάχνει συμμάχους για το εσωτερικό αλλά και το διεθνές ακροατήριο.
Ήρθε, μίλησε θερμά (αν μίλησε ειλικρινά μέλλει να αποδειχθεί), σεβάστηκε τους συνομιλητές του και δεσμεύτηκε, σίγουρα σε επίπεδο λόγου, ελπίζοντας ότι στο μέλλον θα είναι και δέσμευση σε επίπεδο έργων.
Έκανε χιούμορ, έδειξε με σαφή -αλλά και «ταπεινό»- τρόπο ποιος είναι το… αφεντικό, όμως, τίμησε τους συνομιλητές του με την προσοχή του και τον σεβασμό του! Δεν είναι τυχαίοι άλλωστε οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης για την εξαιρετικά σημαντική αλλά και πετυχημένη επίσκεψη του απερχόμενου πλανητάρχη στην Ελλάδα…
Δεν ξέρω τι θα πάρει ο Μπάρακ Ομπάμα στις αποσκευές του φεύγοντας… Ξέρω όμως, τι κρατάω εγώ στις αποσκευές μου!
Και δυστυχώς το μόνο που κρατάω στις αποσκευές μου, είναι «ντροπή»…
Γιατί το ήθος μου και η ανατροφή μου, δεν μου επιτρέπει να χαζεύω βαριεστημένα, να κοιτάω το ρολόι μου και να χασμουριέμαι, τη στιγμή που ο ισχυρότερος άνθρωπος στον πλανήτη, με τιμά με την παρουσία του, με την στήριξή του και με τα λόγια του.
Γιατί η παιδεία μου και η ιστορία μου δεν θα μου επέτρεπε ποτέ να γλύφω εκεί που μέχρι πριν από λίγο καιρό έφτυνα, πόσο μάλλον να εξυμνώ αυτόν που μέχρι πριν από λίγα χρόνια θεωρούσα «φονιά των λαών», ή να… χαϊδεύω τρυφερά την «κυρία Μέρκελ γκόου χόουμ», προς χάριν των… πελατών μου (δεν θα με ενοχλούσε καθόλου ένας τίμιος επαναπροσδιορισμός θέσεων και απόψεων).
Γιατί η αξιοπρέπειά μου και ο αυτοσεβασμός μου δεν θα μου επέτρεπε να προσπαθώ να δείξω κάτι άλλο από αυτό που είμαι, μιμούμενος προφορές και «απαγγέλλοντας» μία ομιλία, που κάποιος άλλος μου έγραψε και δεν μπήκα καν στον κόπο να διαβάσω.
Γιατί η μνήμη μου είναι αρκετά καλή ώστε να θυμάμαι τις συναντήσεις (ακόμα και απολύτως αντιπαθητικών) Ελλήνων κυβερνόντων με ηγέτες των ηνωμένων Πολιτειών και όχι μόνο, όπως επίσης και την ομιλία του Κωστή Στεφανόπουλου ο οποίος -με έναν απέραντα ευγενικό τρόπο-, ανάγκασε τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, να σκύψει το κεφάλι και να νιώσει ιδιαίτερα άβολα.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι θέμα πολιτικής… Είναι θέμα κουλτούρας και παιδείας! Και σε αυτό το θέμα -δυστυχώς- ο Έλληνας πρωθυπουργός, ήταν πολύ κατώτερος των περιστάσεων!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
