Δεν έχουν περάσει έξι μήνες που πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο Κώστας Καραμανλής. Κι έχουν περάσει έξι μήνες που πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι ο Γιώργος Παπανδρέου. Είναι λογικό να γίνονται συγκρίσεις.
Οι εμφανίσεις του Κώστα Καραμανλή στο διεθνές στερέωμα – είτε αυτές αφορούσαν σε συνεντεύξεις ή δηλώσεις του σε ξένα ΜΜΕ, είτε σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις με ξένους ηγέτες – στα πεντέμισι χρόνια που κυβέρνησε τον τόπο υστερούν των εμφανίσεων του Γιώργου Παπανδρέου στους πεντέμισι μήνες κυβερνά τον τόπο. Θα υπήρχαν κάποιοι που θα υποστήριζαν πως η υπερβολική δημοσιότητα δεν είναι πανάκεια. Πλην όμως οφείλει να λάβει υπόψη και τις περιστάσεις, αλλά και τα προσωπικά χαρακτηριστικά του προσώπου που εκθέτει δημοσίως την εικόνα του.
Η …διαχρονική περίσταση θέλει την Ελλάδα μια χώρα μικρή. Μια κουκκίδα στον παγκόσμιο χάρτη που το μέγεθος της δεν δικαιολογεί την προσοχή του κόσμου. Ένας (ίσως πολλοί περισσότεροι…) λόγος λοιπόν να διαθέτει ηχηρή φωνή για να ακουστεί και πειστικά επιχειρήματα για να μην γίνει η φωνή, κραυγή ή ενοχλητική τσιρίδα. Όπως είναι σε θέση να διαπιστώσει κανείς στο πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου η μικρή Ελλάδα βρήκε την φωνή της. Και συνάμα τον τρόπο να εξηγήσει στον κόσμο ποια είναι, που βρίσκεται και που θέλει να πάει. Το κυριότερο να υπενθυμίσει στον κόσμο ότι υπάρχει κι έχει και σημαντικό ρόλο να διαδραματίσει στην περιοχή της. Αν μη τι άλλο και ψυχολογικά το χρειάζονταν οι Έλληνες μετά το 2004 όταν τα πυροτεχνήματα της τελετής λήξης των καλύτερων Ολυμπιακών Αγώνων έσβησαν.
Από την άλλη υπάρχουν και τα προσωπικά χαρακτηριστικά. Ποιος επικοινωνιολόγος θα συνιστούσε στον Γιώργο Παπανδρέου να κρυφτεί; Ποιος δεν θα έσπευδε να αξιοποιήσει το χάρισμα στην επικοινωνία (ιδιαίτερα όταν γίνεται στην αγγλική γλώσσα), την ευχέρεια στην επαφή με παράγοντες του διεθνούς συστήματος, το φυσικό παράστημα, την ηπιότητα του λόγου του, το διπλωματικό του ταλέντο και το κυριότερο την απίστευτη όρεξη για δουλειά και για …τρέξιμο; Ποιος επικοινωνιολόγος δεν θα ήθελε ως ηγέτη μιας μικρής χώρας ένα αναγνωρίσιμο πρόσωπο στη διεθνή σκηνή, ένα άτομο με αίσθηση της παγκοσμιοποιημένης πραγματικότητας και με “πέρασμα” στα μεγάλα διεθνή μέσα; Πόσο μάλλον που η σημερινή περίσταση βοηθά ένα ηγέτη με τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Διότι, η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος, ως μέρος ενός μεγάλου προβλήματος. Τα φώτα στράφηκαν επάνω της και μαζί της φωτίστηκε ο ήδη λαμπερός ηγέτης της που του δόθηκε η ευκαιρία να εξηγήσει καλύτερα πως η Ελλάδα μπορεί να γίνει μέρος της λύσης του μεγάλου προβλήματος.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
