Προφανώς κανένας δεν υποστηρίζει ότι είμαστε από τα «καλύτερα παιδιά» της ΕΕ, ούτε ότι φταίνε οι άλλοι για τα δημοσιονομικά μας χάλια.
Η ανάληψη των ευθυνών μας σαν χώρα ήδη έχει γίνει, με ακραίο μάλιστα τρόπο, όταν εφαρμόζουμε σε σημείο παρεξηγήσεως κατά γράμμα τις παραινέσεις, όχι μόνο των ευρωπαίων ηγετών αλλά και του μικρότερου στελέχους της Κομισιόν. Σε όλους τους τόνους ακόμα και τα εχθρικά μέχρι πρότινος ξένα ΜΜΕ, όχι φυσικά αναίτια, άρχισαν να επαινούν τα σκληρά και πρωτοφανή για χώρα της ευρωζώνης, μέτρα.
Παρά τις αντιδράσεις επίσης, κυρίως για την τιμή των όπλων, των συνδικαλιστικών οργανώσεων, ο λαός μουδιασμένος και φοβισμένος, φαίνεται πως έχει συνειδητοποιήσει την κατάσταση που έχει οδηγηθεί ο τόπος, και παρά τη βουβή οργή του, δείχνει διατεθειμένος να βοηθήσει. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι τα πράγματα μπαίνουν σε μια διορθωτική έστω και επώδυνη πορεία, και με την πολυαναμενόμενη σαφή εκδήλωση πολιτικής και αν χρειαστεί και οικονομικής στήριξη των εταίρων μας, θα στελνόταν ένα δυνατό και καθαρό μήνυμα στις αγορές και τους κερδοσκόπους.
Αντί αυτού όμως τι βλέπουμε; Αντιφατικές δηλώσεις ευρωπαίων τραπεζιτών, υπονοούμενα για σχέδια στο συρτάρι που θα ενεργοποιηθούν αν υπάρξει ανάγκη, διαψεύσεις την επομένη, και το σήριαλ συνεχίζεται. Αποτέλεσμα; Ο δανεισμός όπως φάνηκε την Πέμπτη παραμένει παρά τα μέτρα πανάκριβος. Αν λοιπόν μια χώρα της ευρωζώνης, δανείζεται με επιτόκια τριτοκοσμικά, τότε πότε θα υπάρξει ανάγκη στήριξης; Όταν κηρύξει στάση πληρωμών; Δηλαδή όταν χρεοκοπήσει;
Μα πριν γίνει αυτό υπάρχει το στάδιο του ΔΝΤ. Ή μήπως εκεί μας σπρώχνουν παρά τις διαψεύσεις τους οι εταίροι μας; Σίγουρα δεν είμαστε η πιο πειθαρχημένη χώρα της ευρωζώνης, ωστόσο δεν είμαστε οι μόνοι που κάναμε δημιουργική λογιστική, που να δικαιολογεί αυτή τη μαζική αντιπάθεια των ευρωπαίων, που έχει σε κάποιες χώρες περάσει στα λαϊκά στρώματα και στα κίτρινα έντυπα και φτάνει σε επίπεδα ρατσισμού. Το επιφανειακό επιχείρημα ότι οι ευρωπαίοι δεν χαλαρώνουν τη στάση τους επειδή φοβούνται ότι δεν θα εφαρμόσουμε το σχέδιο σταθερότητας, αρχίζει να μοιάζει παιδαριώδες, όταν το επιμένουν, παρά τις σκληρές αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης.
Μήπως λοιπόν επιβεβαιωθούν οι Κασσάνδρες ότι πειραματίζονται επάνω μας, ότι μας σπρώχνουν προς το ΔΝΤ, ή ακόμα μας πιέζουν ασφυκτικά για να μας αναγκάσουν να αποχωρήσουμε από την ευρωζώνη; Ή ακόμα χειρότερα μας χρησιμοποιούν ως δούρειο ίππο για να κρατούν ανταγωνιστικό το ευρώ, κατηγορώντας μας παράλληλα ότι εμείς είμαστε η αιτία. Ότι και αν συμβαίνει πάντως ένα είναι σίγουρο. Την πρώτη φορά που χρειάστηκε να εκδηλωθεί σαφώς, η περίφημη κοινοτική αλληλεγγύη πήγε περίπατο!
ΥΓ: Μετά από την ηχηρή πολιτική στήριξη Σαρκοζί και τη χλιαρή της Μέρκελ, ας ελπίσουμε πως θα σταματήσουν την πολεμική εις βάρος της χώρας μας κάποιοι από τους εταίρους μας που είδαν «ξαφνικά» τα δημοσιονομικά χάλια της Ελλάδας τους τελευταίους πέντε μήνες. Η κερδοσκοπία εχθρών και «φίλων» έχει τα όριά της! Ας προσέξουν να μη μεταβάλουν τη χώρα μας σε βόμβα στα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Ήδη σε τελευταία δημοσκόπηση (Κάπα Research ) οι έλληνες τάσσονται με ποσοστό πάνω από 60%, υπέρ της εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη!
Το άρθρο δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία οικονομική και πολιτική εφημερίδα ΧΡΗΜΑ ΤΡΙΤΗ