Υπάρχει αναμφισβήτητα ως ζητούμενο για την κυβέρνηση η πιστοποίηση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Δεν χρειάζεται να το επεξηγήσει ο Χρήστος Παπουτσής για να περιορίσει την πρωθυπουργική δυσφορία
απ’ την πρωτοφανή – πλην όμως αρκούντως δικαιολογημένη – επίθεσή του εναντίον του υφυπουργού Οικονομικών Φίλιππου Σαχινίδη. Το αντιλαμβάνεται κάθε λογικός πολίτης της χώρας.
Διότι, η αναγκαστική λήψη των σκληρών μέτρων μπορεί να γίνει κατανοητή υπό την πίεση της έκτακτης περίστασης. Ακόμα κι υπό την αναγκαιότητα εξορθολογισμού των κρατικών δαπανών, της ανεξέλεγκτης σπατάλης δημόσιου χρήματος και των ριζοσπαστικών θεσμικών μεταρρυθμίσεων. Δεν θα γίνει όμως αποδεκτή αν οι “θυσίες” δεν συνοδεύονται από την πεποίθηση ανταποδοτικότητας των θυσιών. Με απλά λόγια θα πρέπει να πειστούν οι πολίτες πως αυτή τη φορά οι θυσίες τους θα πιάσουν τόπο.
Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει θέσει το νέο ιδεολογικό πλαίσιο σε διεθνές επίπεδο. Διόλου τυχαία και στην ομιλία του στο Ινστιτούτου Μπρούγκιν απευθύνθηκε στον αμερικανικό λαό, επισημαίνοντας την ανάγκη να περιοριστεί η δράση των κερδοσκόπων και να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας και η αγοραστική δύναμη των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Αναμφίβολα, ο τρόπος που διαπραγματεύεται διεθνώς καθησυχάζει τους ανήσυχους πολίτες.
Με την επιστροφή του στην Ελλάδα κι έχοντας διαχειριστεί επιτυχώς το πρώτο κομμάτι της κρίσης, ο πρωθυπουργός θα πρέπει να προχωρήσει σε αποφάσεις που θα αποδεικνύουν την αποφασιστικότητα, αλλά και την ικανότητα της κυβέρνησής του να διασφαλίσει την κοινωνική δικαιοσύνη και να εξασφαλίσει αναπτυξιακή προοπτική της χώρας.
Είναι λοιπόν πολιτικά ύποπτο να θεωρείται πως ο Χρήστος Παπουτσής είναι “εκτός γραμμής” όταν ζητά να εξηγηθεί στους πολίτες πως τα πρόσφατα μέτρα αφορούν “αφορούν μια έκτακτη κατάσταση της χώρας” και να σπεύδει εγκαίρως – την ώρα που τα συνδικάτα προαναγγέλλουν ντόμινο κινητοποιήσεων να επισημάνει πως τα δημοσιονομικά μέτρα “πρέπει να συνοδευτούν με μια γενναία δέσμη αναπτυξιακών μέτρων, όπως επίσης και με το φορολογικό νομοσχέδιο για να πιστοποιείται η κοινωνική δικαιοσύνη”.
Προφανώς, ο έμπειρος κοινοβουλευτικός έσπευσε να υποδείξει στον αναλογικά της περίστασης άπειρο πολιτικά υφυπουργό Οικονομικών – για τον οποίο ωστόσο αναγνώρισε πως “εργάζεται σκληρά σε μια υπόθεση η οποία είναι τρομακτικά δύσκολη, πρωτόγνωρη για την ελληνική πραγματικότητα και την ελληνική πολιτική ζωή – πως η επιχειρηματολογία του και το κυριότερο ο τρόπος που την ανέπτυξε στη Βουλή, υπό τις παρούσες συνθήκες του σοκ που έχει υποστεί ο κόσμος, θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα την προσπάθεια της κυβέρνησης, υποκινώντας αναίτια έκρηξη κοινωνικών αντιδράσεων που η πλειονότητα των στελεχών του Κινήματος καταβάλει τεράστια προσπάθεια να αποτρέψει…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
