Χειρότερος κατακτητής από το νεοέλληνα δεν πέρασε από τούτη τη χώρα ποτέ. Σε λιγότερο από 40 χρόνια έκανε τόση ζημιά σε μια χώρα με δύσκολη και πλούσια ιστορία, όση δεν κατάφεραν πολλοί άλλοι κατακτητές.
Όλοι εκείνοι μπορεί να κατέστρεψαν, μπορεί να σκότωσαν ανθρώπους, αλλά ποτέ δεν σκότωσαν τη συνείδηση, ποτέ δεν έβαλαν σε ύπνωση εκατομμύρια ανθρώπους ρουφώντας κάθε δημιουργικότητα, κάθε ικανότητα παραγωγής αξιών. Κανένας κατακτητής δεν σκότωσε την έννοια «ελληνική κοινωνία», την έννοια «Έλληνας πολίτης».
Το κατάφεραν αυτό οι τελευταίες γενιές, οι μετά το Πολυτεχνείο γενιές. Η ελληνική κοινωνία (όπως και κάθε άλλη) ποτέ δεν ήταν μία.
Την ώρα του πολέμου αναδείχθηκε ο μαυραγορίτης, μετά τον εμφύλιο ο παρακρατικός. Όταν όμως ήρθε η ώρα της δημοκρατίας, αναδείχθηκε το λαμόγιο. Μαυραγορίτες και παρακρατικοί δεν πέτυχαν όσα το λαμόγιο. Μαυραγορίτες και παρακρατικοί, ήταν δακτυλοδεικτούμενοι. Το λαμόγιο, ήταν με τον λαό, είχε ιδεολογία, ήταν φιλολαϊκός, προοδευτικός, ή και αριστερός, καταφερτσής και ευέλικτος.
Δεν έφαγε μόνο λεφτά, δεν κατάστρεψε μόνο το κράτος, δεν ξεπούλησε μόνο τη χώρα, δεν οδήγησε απλώς στη χρεοκοπία, κατέστρεψε κάθε έννοια δημόσιου συμφέροντος και δημόσιου αγαθού.
Αξίες όπως η αλληλεγγύη των φτωχών, η μπέσα για τα συμφωνηθέντα, η αξιοπρέπεια, η αξιοσύνη στην εργασία και πολλές ακόμα χάθηκαν. Αντικαταστάθηκαν από εξυπναδίστικες θεωρίες όπως «όποιος έχει το βάζο γλείφει και το μέλι», «η πολιτική δεν είναι αριθμοί αλλά άνθρωποι», «οι ΔΕΚΟ ανήκουν στο λαό», «να πληρώσει το κράτος», «τριμερής χρηματοδότηση του ασφαλιστικού» (αν και η τσέπη είναι μία του εργαζόμενου), και άλλα τέτοια.
Όλ αυτά κοστίζουν πολύ περισσότερο από 300 δισ. ευρώ. Κοστίζουν την ψυχή μιας κοινωνίας.
Θα την ξαναβρούμε;
ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΧΤΥ
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
