Η συζήτηση για την οικονομική κρίση και για το “δέον γενέσθαι”, προκειμένου η Ελλάδα θα γλιτώσει τη χρεοκοπία, δεν μπορεί παρά να έχει αρκετές …επισφάλειες.
Τι μπορεί λοιπόν να κάνει κανείς όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα τέτοιο πρόβλημα; Σε ανάλογη περίπτωση ο Μέγας Αλέξανδρος έσυρε το σπαθί του και έκοψε το “γόρδιο δεσμό”. Υπομονή δεν είχε για να ακολουθήσει άλλη μέθοδο. Είχε όμως σπαθί… Ο Γιώργος Παπανδρέου σπαθί δεν διαθέτει. Αλλά κι αν διαθέτει υπομονή, οι αγορές είναι ανυπόμονες και το 52 δισ. € που λείπουν απ’ τη χώρα για να καλύψει τις ανάγκες της μέσα στη χρονιά, είναι επιτακτική – κι εξίσου ανυπόμονη – ανάγκη.
Συνεπώς ποια επιλογή απομένει; Στον Γιώργο Παπανδρέου ανέκαθεν άρεσαν οι “εναλλακτικές διαδρομές”. Ο “τρίτος δρόμος” λοιπόν τον θέλει να μεταθέτει το πρόβλημα του στους άλλους, καθιστώντας το πρόβλημα και για εκείνους. Και δεν είναι καθόλου απλό να ασχολείται όλη η Υφήλιος με το ελληνικό πρόβλημα.
Αλλά ο Γιώργος Παπανδρέου κάνει κάτι που γνωρίζει πολύ καλά. Να κινείται με άνεση στα διεθνή σαλόνια, να εκμεταλλεύεται τον κοσμοπολιτισμό του, τις διεθνείς επαφές του και την άριστη γνώση της αγγλικής για να εξηγεί το “ελληνικό πρόβλημα” και να παρουσιάζει ορισμένες διαστάσεις του που υπερβαίνουν τον ελληνικό μικρόκοσμο.
Διόλου τυχαία και μάλλον με αρκετή προσπάθεια δεν γίνεται πλέον τόσος λόγος για τις διαρθρωτικές παθογένειες της ελληνικής οικονομίας, αλλά τις μεθόδους που χρησιμοποιούν ορισμένοι επιτήδειοι – άπληστοι καπιταλιστές – να τις εκμεταλλευτούν για να κερδοσκοπήσουν. Διόλου τυχαία και με αρκετή επιμονή και μεθοδικότητα, ο Γιώργος Παπανδρέου κατάφερε να “διεθνοποιήσει” το ελληνικό πρόβλημα, ποντάροντας, ακριβώς, στην απληστία και τη σύγκρουση συμφερόντων των hedge funds που έχουν μετατρέψει τη χώρα σε σάκο του μποξ.
Ουδείς είναι σε θέση να προβλέψει την κατάληξη του αγώνα. Μπορεί, ωστόσο, να διακρίνει πως ο “σάκος του μποξ” μπορεί να τραυματίσει σοβαρά όποιον …πυγμάχο υπερτιμήσει τις δυνατότητές του και κτυπήσει απρόσεχτα. Πόσο μάλλον όταν στο συγκεκριμένο σάκο ασκούνται κι άλλοι πυγμάχοι. Κάποια στιγμή υπάρχει το ενδεχόμενο να αφήσουν το σάκο στην άκρη και να πιαστούν στα χέρια μεταξύ τους.
Η γελοιογραφία είναι του Χρήστου Τολιάδη απ’ το ΔΙΑΔΙΧΤΥ
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
