Η έξοδος από την κρίση απαιτεί θυσίες απ’ όλους ανάλογα με τις δυνατότητές τους. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις, συμφωνούν και στην διαπίστωση του προβλήματος και στην ανάγκη άμεσης επέμβασης.
Και κανένας δεν αμφιβάλει πως τώρα που ήρθε ο λογαριασμός από τους δανειστές μας, ή θα βάλουμε τάξη στα του οίκου μας, ή η καταστροφική πορεία της χώρας, θα γίνει μη αναστρέψιμη.
Αυτό είναι το σκηνικό σήμερα και είναι να απορεί κανείς με όσα ακούγονται από κάποιους εργατοπατέρες, αλλά και κάποιους κομματικούς ινστρούκτορες, της ελάσσονος αριστεράς. «Πρώτα ο άνθρωπος και μετά οι αγορές» κραύγαζε γνωστό συνδικαλιστικό στέλεχος, προσκείμενο μάλιστα κομματικά στο κυβερνών κόμμα. Να φύγουμε από τις αγορές, κοινές, ευρωπαϊκές και παγκόσμιες, ζητούσε λαλίστατη βουλευτής της κομουνιστικής αριστεράς.
Εντάξει να συμφωνήσω και με τους δύο. Ας μην πάρουμε μέτρα, και ας μην πληρώσουμε τα χρωστούμενα. Θα σταματήσουν να μας δανείζουν. Και τότε τι θα γίνουν οι μισθοί και οι συντάξεις, των πολιτών; Να φύγουμε απ’ το ευρώ; Ωραία να φύγουμε! Και να επανέλθουμε στη δραχμή! Δε χρειάζεται να πούμε τι θα σήμαινε αυτό και για τον εθνικό και για τον ατομικό πλούτο. Είναι δυνατόν στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα να λέγονται τέτοια ανεύθυνα πράγματα από ανθρώπους που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν κοινωνικές ομάδες; Φαίνεται πως για κάποιους ο χρόνος έχει κολλήσει στο βαθύ παρελθόν, όταν πουλούσαν στον κόσμο ανεύθυνα και ανεδαφικά συνθήματα, θεωρώντας τον αφελή! Και ίσως ήταν!
Σήμερα όμως στην οριακή κατάσταση που έχουμε περιέλθει ως κοινωνία και ως οικονομία, ο ξύλινος λαϊκιστικός λόγος τους, τους κάνει να φαντάζουν ως καρικατούρες μιας άλλης εποχής. Ο τόπος έχει πλέον μπει σε περιπέτεια και το απόλυτο αίτημα των πολιτών είναι η σοβαρή αντιμετώπιση των συλλογικών προβλημάτων, αλλά και της ζωής τους, από όλους όσους ηγούνται της χώρας, είτε από την κυβέρνηση, είτε από την αντιπολίτευση, είτε από αυτούς που εκφράζουν τις παραγωγικές τάξεις. Η βαθειά οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική κρίση, επιβάλλει νέα ιεράρχηση και των αξιών και των προτεραιοτήτων, γιατί ένα είναι βέβαιο.
Όταν μια κοινωνία αποφασίσει να αλλάξει πορεία, και όπως φαίνεται το αδιέξοδο που έφτασε η ελληνική την έκανε να μην αντέχει πλέον ένα κράτος ανάξιο και ένα πολιτικό προσωπικό ανίκανο να την εκπροσωπεί, τότε το πρώτο που σαρώνει στο διάβα της, είναι την ανευθυνότητα και το λαϊκισμό!
Το άρθρο δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία οικονομική και πολιτική εφημερίδα ΧΡΗΜΑ ΤΡΙΤΗ
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
