Πριν καλά καλά συσταθούν οι εξεταστικές επιτροπές για τη διερεύνηση των υποθέσεων σκανδάλων της προηγούμενης εξαετίας, άρχισαν τα όργανα. Επιλεκτικές διαρροές εγγράφων, βίντεο στο διαδίκτυο, υφέρπουσα φημολογία για «κρυφά χαρτιά», απειλές και υπονοούμενα ενδιαφερομένων και μη.
Οι ίδιοι οι πολιτικοί που παρέγραψαν τις ευθύνες τους, είναι αυτοί που ξεκαθαρίζουν λογαριασμούς, είτε μεταξύ τους, είτε με το παρελθόν τους, είτε θεωρώντας ότι υπονομεύουν το μέλλον του αντιπάλου. Πάντως για μια ακόμη φορά το «κάτι άκουσα, κάτι μου είπαν», βγάζει ετυμηγορίες και δημιουργεί καταλυτικές εντυπώσεις. Και το κυριότερο, επιχειρεί συσκοτίσεις, και συμψηφισμούς, στη λογική, του όλοι είναι ίδιοι. Φυσικά και δεν είναι όλοι ίδιοι, φυσικά και δεν είναι οι περισσότεροι ανέντιμοι.
Σίγουρα όμως αυτοί που επενδύουν στη μπαχαλοποίηση της πολιτικής ζωής, δεν πολυνοιάζονται ούτε για την κρίση που περνάει η χώρα, ενδεχομένως μάλιστα να την εκμεταλλεύονται κιόλας για να οικονομήσουν, και σίγουρα θεωρούν αφελείς αυτούς που βλέπουν τον αδιέξοδο και καταστροφικό δρόμο που έχει πάρει η χώρα. Σίγουρα επίσης μόνο επενδύοντας οι ίδιοι στην υποβάθμιση του πολιτικού κόσμου και στην απαξίωση των διαδικασιών της βουλής, μπορούν να ξεπεράσουν το πολιτικό κόστος που θα υποστούν, αν τους καταλογισθούν έστω και παραγεγραμμένες ευθύνες, για κάποιες σκοτεινές υποθέσεις.
Το ερώτημα πλέον είναι αν τα κόμματα θα υποκύψουν στις πιέσεις «κύκλων» τους και θα αρχίσουν τις κοκορομαχίες εντυπώσεων. Και επιπλέον αν στοχοποιήσουν αντιπάλους μόνο και μόνο για επικοινωνιακούς λόγους, με στόχο να αποκομίσουν πρόσκαιρο πολιτικό όφελος. Μεγάλο το στοίχημα, γιατί πώς να αλλάξει ένα δεδομένο πολιτικό προσωπικό συνήθειες, μέσα σε τόσο μικρό διάστημα; Ένα είναι βέβαιο. Παπανδρέου και Σαμαράς έχουν πείσει ότι έχουν τη βούληση να αναβαθμίσουν την ποιότητα του πολιτικού μας συστήματος. Έχουν όμως και τη δύναμη, ή θα χαθούν και αυτοί στις μυλόπετρες της καθημερινής διαχείρισης της κρίσης;
Το άρθρο δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία οικονομική και πολιτική εφημερίδα ΧΡΗΜΑ ΤΡΙΤΗ