Στο Νταβός ο Γιώργος Παπανδρέου έδειχνε να βρίσκεται σε οικείο περιβάλλον. Κοσμοπολίτης ο ίδιος με άπταιστα αγγλικά και με όνομα βαρύ, διεθνούς αναγνωρισιμότητας, δεν αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα.
Η ουσία όμως δεν ήταν στο show τού Παπανδρέου στο Νταβός. Ήταν, κυρίως, στο ότι έδωσε το παρόν σε μια τόσο σημαντική συνάντηση – ο προκάτοχός του απέφευγε τέτοιου είδους συναντήσεις ακόμα και σε θεσμικό επίπεδο… – στο ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τράβηξε την προσοχή και στο ότι έκτισε συμμαχίες με ομολόγους του που αντιμετωπίζουν επιθέσεις κερδοσκόπων και ανάλογα, με τον ίδιο, προβλήματα στο εσωτερικό των χωρών τους, όπως ο Ισπανός Λουίς Θαπατέρο.
Ο Παπανδρέου έχοντας εντοπίσει πως το “ελληνικό πρόβλημα” δεν είναι αμιγώς οικονομικό, αλλά και θέμα αξιοπιστίας, προσπαθεί με κάθε τρόπο και με κάθε ευκαιρία να αποκαταστήσει την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και να “διεθνοποιήσει” το πρόβλημα, ώστε να αλλάξει το κλίμα που εντέχνως καλλιεργούν οι κερδοσκόποι σε βάρος της.
Από κει και πέρα ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι δεν αντιλαμβάνεται την ανάγκη της δημοσιονομικής εξυγίανσης ή των ριζοσπαστικών αλλαγών που οφείλουν να γίνουν στο ιδιότυπο και προβληματικό μοντέλο ανάπτυξης που υιοθετεί σήμερα η χώρα. Απλά είναι ο τρόπος που θέλει να πετύχει την ισορροπία.
Διότι ναι μεν από τη μια πλευρά οι Βρυξέλλες και οι αγορές πιέζουν ασφυκτικά για τη λήψη σκληρών μέτρων, αλλά αντίστοιχα πιέζει κι ο κίνδυνος της εκδήλωσης μεγάλων κοινωνικών αντιδράσεων που θα καταστήσουν ανεφάρμοστο το όποιο θετικό εγχείρημα. Θα πρέπει λοιπόν ο Γιώργος Παπανδρέου κι η κυβέρνησή του να πετύχουν ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες που στον πυρήνα τους θα έχουν την αλλαγή νοοτροπίας του “βολέματος” και της “επίπλαστης ευδαιμονίας” των Ελλήνων.
Πρόκειται για έργο τιτάνιο και για ισορροπία εύθραυστη, η οποία μπορεί να διαταραχθεί αν η κυβέρνηση εμφανίσει σημάδια υποχωρητικότητας σε “πάγια” αιτήματα συντεχνιών, αναβλητικότητας στη λήψη μέτρων που ζητούν οι δανειστές της χώρας, ή ακόμα κινήσεις που θα υποκρύπτουν αδικίες σε βάρος μιας μεγάλης γκάμας εργαζομένων που καλούνται και πάλι να πληρώσουν το μάρμαρο της νέας λιτότητας που έρχεται…