Είναι η πιο… όμορφη κουβέντα που έχω ακούσει στο Κοινοβούλιο: «Κι εμείς, από τα λάθη του παρελθόντος μαθαίνουμε», είπε ο πρωθυπουργός το μεσημεράκι της περασμένης Παρασκευής, απαντώντας σε ερωτήσεις της αντιπολίτευσης. Πολύ όμορφο για να είναι αληθινό, σκέφτηκα.
Εχουμε και λέμε λοιπόν: Απολογισμός λαθών δεν έχει γίνει. «Συγγνώμη» δεν έχει ακουστεί. Και ακόμα, μόνο σε επίπεδο φραστικής αποτύπωσης προθέσεων και όχι σε συγκεκριμένες πράξεις και επιλογές μπορεί κάποιος να διακρίνει διάθεση αλλαγής πλεύσης, διόρθωσης λαθών, αναζήτησης ή/και προσωποποίησης ευθυνών για όσα πλήγωσαν τον τόπο και ζημίωσαν τους κατοίκους του.
Τούτο είναι ορατό σχεδόν σε όλο το φάσμα της κυβερνητικής πολιτικής, όπως επίσης και στο νεοδημοκρατικό πεδίο: Μόνο γενικότητες ακούμε κι εκεί, αναφορικά με τα αίτια της πρόσφατης εκλογικής συντριβής, καθώς και την, κάθε άλλο παρά κολακευτική για κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης, σημερινή εικόνα της Ν.Δ.
Οι εξαιρετικά δυσχερείς για την Ελλάδα (κυρίως οικονομικές) συνθήκες του σήμερα δεν μπορεί ν’ αποτελούν άλλοθι γι’ αναβολή των απαιτούμενων προσπαθειών με στόχο τη -μέσω γενναίας αυτοκριτικής- διόρθωση των κακώς κειμένων. Αντιθέτως, είναι οι συνθήκες αυτές ακριβώς που καθιστούν απολύτως αναγκαία, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, την κίνηση προς μια τέτοια κατεύθυνση.
Δυστυχώς, το αλαζονικό ύφος πολλών εξ εκείνων που διαχειρίστηκαν (διαχειρίζονται) το ελληνικό χάλι, άλλοτε ανοίγοντας νέες πληγές και άλλοτε ξύνοντας τις παλαιές, προδιαθέτει ότι, παρά τις όποιες καλές προθέσεις του κ. Γ. Παπανδρέου ή του κ. Α. Σαμαρά και ορισμένων ακόμα, η μεγάλη αλλαγή δεν θα έρθει ούτε τώρα…
Το άρθρο του Γιώργου Μπουρδάρα δημοσιεύεται στην εφημερίδα “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”