ΟΙΚΟΔΟΜΩΝΤΑΣ ΤΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ

Μοίρασε το

του ΚΩΣΤΑ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Παρά την πρωτοφανή κρίση που μαστίζει τη χώρα και την έκδηλη ανησυχία των πολιτών για το μέλλον, όπως ανάγλυφα καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, ο τρόπος που επιμένει για συναινετικές λύσεις ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, αλλά και η κριτική στήριξη της συναίνεσης από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά, συνθέτουν για τη χώρα ένα νέο πολιτικό σκηνικό.

 
Κάτι καινούργιο δείχνει να γεννιέται και να επιβάλλει έναν νέο πολιτικό πολιτισμό που σίγουρα στηρίζεται στην προσωπικότητα των δύο ανδρών, έστω κι αν υπαγορεύεται σύμφωνα με κάποιους, από την κατάρρευση της οικονομίας. Η γνώμη μας είναι ότι Σαμαράς και Παπανδρέου έχουν συνειδητοποιήσει ότι το μεταπολιτευτικό μας σύστημα που στηρίχτηκε κυρίως στις ακτινοβολίες των προσωπικοτήτων του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του και δεν μπορεί πλέον να απαντήσει στα σύνθετα προβλήματα μιας χώρας της ευρωζώνης.

 Βέβαια το σύστημα αυτό έχει να επιδείξει σημαντικές επιτυχίες όπως η ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, η εθνική συμφιλίωση, η ένταξη στην ΟΝΕ. Τα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης του Κώστα Σημίτη και η εξαετία του Κώστα Καραμανλή, ανέδειξαν ωστόσο όλες τις εγγενείς παθογένειές του. Το κομματικό κράτος, η αδιαφάνεια, οι πελατειακές σχέσεις, που διόγκωσαν την διαφθορά και μας έκαναν πρωταθλητές σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μπορεί να κυριάρχησαν παράλληλα φυσικά με υγιείς δυνάμεις του τόπου για δεκαετίες, αλλά τώρα ήρθε η ώρα να χαραχτεί η αφετηρία της νέας πορείας.

Το πόσο ωρίμασαν οι συνθήκες φαίνεται από τις απαιτήσεις των πολιτών, οι οποίοι όχι μόνο με συντριπτικά ποσοστά αναγνωρίζουν τα προβλήματα, αλλά με τα ίδια ποσοστά ζητούν, απαιτούν θα λέγαμε, λύσεις και σοβαρότητα. Οι πρώτες κινήσεις των δύο πρωταγωνιστών του πολιτικού μας συστήματος, είτε με τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, είτε με τις δηλώσεις κριτικής στήριξης από πλευράς του κ. Σαμαρά του σχεδίου σταθερότητας, με την επισήμανση μάλιστα να δοθεί βάρος και στην αναπτυξιακή συνισταμένη, σίγουρα γεννούν ελπίδες για ένα νέο πολιτικό σκηνικό. Ίσως εδώ να ανιχνεύεται μέσα στη συνολική μαυρίλα μια νότα ελπίδας για το αύριο της χώρας.

Δεν είναι τυχαίο ότι ακραίες και παράλογες φωνές, μεμονωμένων πολιτικών ή μικρών πολιτικών σχηματισμών, οι απόψεις των οποίων σε άλλες εποχές είχαν απήχηση, σήμερα δυσκολεύονται να βρουν ακροατήριο. Αυτές οι νέες συνθήκες που στηρίζονται στη συνειδητοποίηση του λαού, ότι μόνοι μας δημιουργήσαμε τα προβλήματά μας και μόνοι μας θα τα λύσουμε, είναι η κινητήριος δύναμη να προχωρήσουν συναινετικά οι αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος για να βγει από το τέλμα. Αν ο λαός απαιτεί και οι ηγεσίες ακούνε και έχουν τη βούληση, τότε μπορούμε να αισιοδοξούμε για ένα καλύτερο μέλλον, σιγουριάς, ευνομίας και ευμάρειας, όταν προσπεράσουμε το σκόπελο της ύφεσης.

Το άρθρο δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία οικονομική και πολιτική εφημερίδα ΧΡΗΜΑ ΤΡΙΤΗ

 

 

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου