ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ Η ΔΙΑΠΛΟΚΗ;

Μοίρασε το

του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Ο Γιώργος Παπανδρέου επένδυσε πολλά στην “αυτονομία της πολιτικής”. Προεκλογικά μάλιστα, δεν δίσταζε να σημειώνει: “Δεν χρωστάω σε κανένα”, ενώ όταν τον ρωτούσαν για τη “διαπλοκή” διευκρίνιζε πως δεν στρέφεται εναντίον της επιχειρηματικής τάξης, ούτε ενοχοποιεί την ιδιωτική πρωτοβουλία, αλλά επιθυμεί “διακριτούς ρόλους” στο πολιτικό σύστημα.

Η λυδία λίθος για την επίτευξη του “αυτονόητου” που επί χρόνια δεν υφίσταται στην Ελλάδα είναι η αλλαγή του εκλογική νόμου. Η κατάργηση του σταυρού προτίμησης και η κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών εμφανίζεται – κι ορθώς – η λύση στο πρόβλημα του “μαύρου πολιτικού χρήματος” και κατ’ επέκταση της διαπλοκής, που ταλανίζει το δημόσιο βίο. Είναι απλό και μόνο να το σκεφτεί κανείς.

Ένας βουλευτής που θα εκλέγεται σε μικρότερη περιφέρεια δεν θα χρειάζεται να δαπανήσει εκατομμύρια στα ΜΜΕ ή να ανταλλάξει με “ύποπτους όρους” την εύνοιά τους, για να γίνει “αναγνωρίσιμος”. Θα είναι ήδη γνωστός απ’ την κοινωνική δράση στον τόπο του, θα έχει καλύτερη γνώση των προβλημάτων του και ασφαλώς θα εκπροσωπεί με πιο αντιπροσωπευτικό τρόπο τους πολίτες του. Οι μικρότερες περιφέρειες ενισχύουν τη δημοκρατικότητα του κοινοβουλευτικού συστήματος.

Αν μάλιστα, οι υποψήφιοι δεν είναι αναγκασμένοι να επιδοθούν στο κυνήγι του σταυρού ακόμα καλύτερα. Θα αφιερώσουν τον πολύτιμο χρόνο τους στο πραγματικό και ουσιαστικό περιεχόμενο της δουλειάς τους, την παραγωγή πολιτικής, ενώ ταυτόχρονα θα απαλλαγούν κι από το άγος του ρουσφετιού. Με απλά λόγια, η κατάργηση του σταυρού προτίμησης, θα επιφέρει ένα ισχυρό πλήγμα στην πελατειακή αντίληψη της πολιτικής.

Είναι ελάχιστοι εκείνοι που δεν αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα των παραπάνω αλλαγών. Και πάντως δεν είναι οι πολίτες – ασχέτως αν έχουν συνηθίσει να κυνηγούν το ρουσφέτι. Από τη στιγμή που η ψήφος τους, δια της σταυροδοσίας, έχει αξία, γιατί να μην το κάνουν. Η “συναλλαγή” πολίτη – πολιτικού είναι πάνω και… κάτω απ’ το τραπέζι. Αν δεχθούμε μάλιστα πως στην πλειονότητά τους οι πολίτες αξιώνουν ένα πιο αξιοκρατικό σύστημα, τότε είναι σαφές πως οι αντιδράσεις στη μεταρρύθμιση του εκλογικού συστήματος δεν θα προέλθουν απ’ την κοινωνία, αλλά απ’ τους εκείνους τους πολιτικούς που θα πληγούν απ’ αυτήν.

Και ποιοι είναι αυτοί; Είναι απλό και μόνο να το σκεφτεί κανείς. Βουλευτής που εκλέγεται σε μεγάλη εκλογική περιφέρεια και έχει αποκτήσει τη δυνατότητα να συγκεντρώνει εκατοντάδες χιλιάδες σταυρούς προτίμησης διαθέτει πολιτική ισχύ δυσανάλογη της ιδιότητας και της αποστολής του. Ισχύ που απέκτησε με πολύ κόπο και ακόμα περισσότερους “συμβιβασμούς” και είναι φυσικό να μη θέλει να τη χάσει…

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου