Που θα βρισκόμασταν σήμερα αν το 2004 η ΝΔ είχε «κτίσει» πάνω στα θεμέλια του νόμου Πεπονή για αξιοκρατικές προσλήψεις στο Δημόσιο; Ο καθένας μπορεί εύκολα να φανταστεί. Ίσως, να ήταν ώριμη η κοινωνία να συζητά το ενδεχόμενο άρσης της νομιμότητας που (μας) ζητούν σήμερα οι Βρυξέλλες.
Πριν από χρόνια το ΠΑΣΟΚ έκανε το πρώτο βήμα. Τότε ήταν ο Αναστάσιος Πεπονής που είχε το θάρρος να το επιχειρήσει. Οι αντιδράσεις που συνάντησε τότε ακόμα κι από «συντρόφους» του, όπως ο ίδιος έχει παραδεχθεί πλειστάκις, ήταν σφοδρές. Παρ’ όλα αυτά δεν πτοήθηκε. «Πέρασε» το νόμο που σήμερα όλοι μνημονεύουν κι επέβαλε το ΑΣΕΠ. Ο ίδιος βέβαια, ουδέποτε επέστρεψε απ’ την πολιτική εξορία που τον εξώθησε η πράξη. Τουλάχιστον πολιτικά δικαιώθηκε.
Σήμερα είναι και πάλι το ΠΑΣΟΚ που επιχειρεί το δεύτερο σημαντικό βήμα. Ο Γιάννης Ραγκούσης, ωστόσο, δεν κινδυνεύει με πολιτική εξορία. Πλέον, η αξιοκρατία, ειδικά για τις προσλήψεις στο Δημόσιο, είναι της μόδας. Αν δεν την ακολουθήσει είναι που θα κινδυνεύσει να εξοριστεί πολιτικά κι όχι το αντίθετο. Κατά συνέπεια ο υπουργός Εσωτερικών δεν έχει λόγους να διστάζει.
Η απόφαση για την οριστική κατάργηση των stage ήταν μεν σκληρή για αρκετούς ανθρώπους, αλλά ακόμα πιο σκληρό είναι για ένα νέο να στριμώχνεται σε βουλευτικά γραφεία εκλιπαρώντας έστω για ένα σεμινάριο επιμόρφωσης (που βαφτίζεται δουλειά) με αντίτιμο 400€. Από την άλλη, η απόφαση για αναβάθμιση του ΑΣΕΠ – υπό την προϋπόθεση ότι θα επιτελέσει στο ακέραιο το ρόλο του – είναι επίσης σκληρή για βουλευτές και πολιτευτές που εξυπηρετούν το εκλογικό του πελατολόγιο.
Αντιδράσεις θα υπάρξουν και πάλι, πλην όμως ο Ραγκούσης κι η κυβέρνηση θα μπορέσουν να τις αξιοποιήσουν, προκειμένου ακριβώς να αναδείξουν την ανάγκη να προχωρήσουν και στο τρίτο και σημαντικότερο βήμα, στέλνοντας οριστικά σε πολιτική εξορία, όλους εκείνους που επιμένουν στον 21αιώνα να επενδύουν στο «εμπόριο ελπίδας».
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
