Έναν… μάλλον υπερβατικό παραλληλισμό του Κώστα Καραμανλή με τον Κώστα Σημίτη, αλλά με έντονο το στοιχείο της διαφοροποίησης, επιχείρησε ο Άρης Σπηλιωτόπουλος. Δήλωσε πως το 2000 ο κ. Σημίτης έκανε πρόωρες εκλογές για να τις κερδίσει, ενώ το 2009 ο κ. Καραμανλής προκήρυξε πρόωρες εκλογές για να κερδίσει η χώρα.
Στο σημείο αυτό εντοπίζεται κι άλλο ένα στοιχείο διαφοροποίησης. Στις εκλογές του 2004 ο κ. Σημίτης άφησε τον κ. Παπανδρέου να χρεωθεί την επερχόμενη ήττα, έχοντας προηγουμένως καταρτίσει τα ψηφοδέλτια που συμπεριελάμβαναν υποψηφίους της αρεσκείας του. Στις εκλογές του 2009 ο κ. Καραμανλής όχι μόνο κινδυνεύει να χρεωθεί αυτούσια την επερχόμενη ήττα, αλλά έχοντας προηγουμένως αποκλείσει από τα ψηφοδέλτια τα περισσότερα σημαντικά πρόσωπα που τον στήριξαν στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Έτσι, σε αντίθεση με τον κ. Σημίτη που από το 2004 έως μέχρι πρόσφατα διατηρούσε ένα αυτόνομο και διακριτό ρόλο μέσα στο κόμμα – με ό,τι αυτό συνεπάγονταν για τις εσωκομματικές αλλαγές που ήθελε να προωθήσει ο Γιώργος Παπανδρέου – ο κ. Καραμανλής περιβάλλει το μελλοντικό ρόλο του με ένα μεγάλο ερωτηματικό. Ουδείς γνωρίζει ποια θα είναι η «επόμενη μέρα» για τον ίδιο και το κόμμα του.
Ήδη προτού καν οι πολίτες προσέλθουν στις κάλπες, η εικόνα στο κυβερνών κόμμα δείχνει πως το εκλογικό αποτέλεσμα έχει προεξοφληθεί και πως το ζητούμενο πλέον είναι η διαμόρφωση των εσωκομματικών ισορροπιών που θα προκύψουν μετεκλογικά. Εκεί πλέον φαίνεται να επικεντρώνεται το «γαλάζιο» ενδιαφέρον για αυτή την εκλογική αναμέτρηση, αφού από το μετεκλογικό τοπίο θα εξαρτηθούν πολλά. Αυτό θα προσδιορίσει το πολιτικό μέλλον του κ. Καραμανλή, αλλά και την έκβαση της εσωκομματικής διαμάχης για την ενδεχόμενη διαδοχή του, καθώς ήδη προκύπτουν τάσεις αμφισβήτησής του.