Στις προεκλογικές του εμφανίσεις, ο Κώστας Καραμανλής χαλάρωσε την γραβάτα. Μαζί της χαλάρωσε και το «δωρικό» ύφος του. Τώρα πλέον είναι ο εαυτός του. Απελευθερωμένος από το άγχος της εικόνας του «στιβαρού» πρωθυπουργού που επί χρόνια φιλοτεχνούσαν άλλοι για λογαριασμό του κι ο ίδιος το αποδέχονταν, θέλησε να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο. Και να διαμηνύσει στους αντιπάλους τους πως «τώρα θα τους δείξουμε πως κερδίζονται οι μάχες». Μένει να φανεί…
«Αυτός είναι ο Καραμανλής που ξέραμε από παλιά», θα ψέλλιζε εκστασιασμένος ΝΔκράτης. Αυτός ο Καραμανλής που άλλαξε. Που έγινε απρόσιτος και απόμακρος στα χρόνια που ασκούσε την εξουσία. Που περιχαρακώθηκε και αφέθηκε στο κύκλο των «χαμένων» – πλέον – συνεργατών του, να κυβερνά τον τόπο με τρόπο που να επιτρέπει σε κάποιους να «πληγώνουν» την παράταξη – όπως ο ίδιος παραδέχθηκε.
Τώρα, ο Καραμανλής επιστρέφει στον κόσμο που τον πίστεψε από την πρώτη στιγμή. Και που εξακολουθεί να τον πιστεύει. Απ’ αυτόν τον κόσμο αναζητά να αναβαπτιστεί και να ανακτήσει τη χαμένη του δύναμη. Ίσως να ναι αρκετή αυτή η δύναμη για να τον κρατήσει στο παιχνίδι της «επόμενης μέρας» που ήδη ξεκίνησε στο εσωτερικό του κόμματός του. Μέχρι εκεί όμως.
Διότι, το μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων που του έδωσαν το «πολύ παραπάνω» σε δυο εκλογικές αναμετρήσεις για να κυβερνήσει τον τόπο, δεν δείχνουν να συγκινούνται από τον «ηρωισμό» ενός «κομματάρχη». Όλοι αυτοί αναζήτησαν στο πρόσωπό του ένα πρωθυπουργό για όλους τους Έλληνες.
Κι ο Καραμανλής το γνώριζε καλά το 2004. Τότε που επιχειρούσε τα φραστικά – δυστυχώς, μόνο – ανοίγματα στο «μεσαίο χώρο». Που διαβεβαίωνε ότι θα είναι πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων. Που υιοθετούσε το ύφος του «στιβαρού» πρωθυπουργού ο οποίος με πλήρη επίγνωση των ευθυνών που αναλαμβάνει, αποχαιρετά στο πλατύσκαλο του Μεγάρου Μαξίμου τον προκάτοχό του. Τότε που έκανε αυστηρές συστάσεις στους υπουργούς του να είναι «σεμνοί» και «ταπεινοί».
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
