ΟΙ ΚΑΛΕΣ ΠΡΟΩΡΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΠΡΟΩΡΕΣ…ΔΙΑΛΕΧΤΕ ΚΑΙ ΠΑΡΤΕ

Μοίρασε το

του ΑΛΦΟΝΣΟΥ ΒΙΤΑΛΗ

Σαν να μην πέρασε μια μέρα, από τα «μεγάλα λόγια» που ακούσαμε το 2004 και το 2007 από τον Πρωθυπουργό για τις αναγκαίες αλλαγές στην οικονομία, την πάταξη της φοροδιαφυγής και τα άλλα. Είχε 165 βουλευτές και μετά 151. Αν λοιπόν είχε σχέδιο και πρόγραμμα για πραγματικές και ουσιαστικές παρεμβάσεις στα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας, θα τις είχε ήδη δρομολογήσει, θα είχε φέρει στη Βουλή τα νομοσχέδια.

Αν κανείς από την σημερινή οριακή πλειοψηφία του,τολμούσε να αντιδράσει στα αυτονόητα, τότε όχι απλά θα έπαιρνε την ευθύνη της ανατροπής μιας Κυβέρνησης που επιχειρούσε να κάνει κάτι, αλλά θα νομιμοποιούσε τον Πρωθυπουργό να μιλήσει για υπονόμευση και να καταφύγει αμέσως στην ετυμηγορία του λαού.

Όμως τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε 6 χρόνια τώρα  και όλοι όσοι δεν κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας γνωρίζουμε τον πλήρη εκτροχιασμό της οικονομίας και την κατάσταση αδράνειας και ακυβερνησίας που επικρατεί στη χώρα. Έξι χρόνια «έτσι χωρίς πρόγραμμα» πορεύτηκε η χώρα και εισήλθε σε μια δεινή οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση, με απόλυτη ευθύνη της Συντηρητικής Κυβέρνησης. Και η διεθνής οικονομική κρίση όχι μόνο επιδείνωσε ακόμα περισσότερο τα πράγματα, αλλά αποτέλεσε και ένα «θαυμάσιο κρυψώνα» για τον Πρωθυπουργό και τους Υπουργούς του να «κρυφτούν και να κρύψουν τις ευθύνες και την αδράνεια τους όλα αυτά τα χρόνια».

Το πλέον «παράδοξο» βέβαια του Πρωθυπουργικού διαγγέλματος ήταν η ανάγκη εκλογών για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες της Διεθνούς κρίσης , από μια Κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή. Τώρα, αφού μοιράστηκαν έτσι χωρίς πρόγραμμα απίστευτα ποσά στις Τράπεζες χωρίς σχέδιο για την στήριξη – όπως ισχυρίστηκαν – της πραγματικής οικονομίας. Τώρα που και στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α και στην Ιαπωνία , υπάρχουν τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης. Τώρα που η χώρα έχει ανάγκη, όχι από λογιστικού τύπου «δημοσιονομικής αντίληψης» διαχείριση  και νέα σκληρά μέτρα που θα «πνίξουν» την ήδη πιεσμένη μεσαία τάξη και θα «αποτελειώσουν» τα λαϊκά στρώματα, αλλά από σοβαρές πολιτικές που αντιμετωπίζουν την ύφεση, ο Πρωθυπουργός αφού πρώτα παραιτείται τηλεοπτικά ζητάει εκλογές για να τον ξαναψηφίσει ο κόσμος όχι μόνο για να κάνει όσα απλά και πρακτικά «διαχειριστικά πραγματάκια» που δεν έκανε όλα αυτά τα χρόνια, αλλά για να μας δώσει το «σκοινί και το σαπούνι» να κρεμαστούμε μόνοι μας από τα νέα επώδυνα μέτρα που μας είπε τηλεοπτικά.

Αγνόησε όχι μόνο τα βασικά της σύγχρονης οικονομίας και των τάσεων που άρχισαν διεθνώς να διαμορφώνονται , από την εμπειρία στην αντιμετώπιση της διεθνούς οικονομικής κρίσης , αλλά και το βασικό «αλφάβητο» της πολιτικής πρακτικής στην Ελλάδα. Το ότι αν χρειάζεται να πάρεις κάποια δύσκολα μέτρα , πάρτα στην αρχή της θητείας σου με ειλικρίνεια και εξήγησε στον κόσμο γιατί το κάνεις.

Τώρα στην αρχή ποιας θητείας να πάρει αυτά τα μέτρα ; Αυτής που πέρασε και είχε 165 βουλευτές ; Αυτής που είχε 151 αλλά παραιτήθηκε χωρίς να την ολοκληρώσει; Ή στην αρχή μιας τρίτης που ζήτησε , αλλά πλέον δεν θα έχουν κανένα απολύτως νόημα, όχι μόνο γιατί πλέον έρχεται η σειρά του άλλου πόλου (του Γ. Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ) , αλλά γιατί αυτά τα ακόμα αόριστα και γενικόλογα μέτρα που επαγγέλλεται ο Πρωθυπουργός , δεν έχουν πλέον απολύτως καμία σχέση με την οικονομική πραγματικότητα , με τα όσα διεθνώς διαμορφώνονται και με τις πολιτικές υπέρβασης των πολιτικών της ύφεσης που ακόμα και Συντηρητικές Κυβερνήσεις διεθνώς επεξεργάζονται .

Όπως 6 χρόνια πήγαμε «έτσι χωρίς πρόγραμμα» , το ίδιο ακριβώς έγινε και με το περιβόητο διάγγελμα θρίλερ.
Και μπορεί μεν να προσπάθησε να δικαιολογήσει την ανάγκη άμεσης προσφυγής στις κάλπες επικαλούμενος την διεθνή οικονομική κρίση , όμως δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει τα πλέον αυτονόητα και τα πλέον απλά. Γιατί οι δικές του πρόωρες εκλογές τον Οκτώβριο είναι καλές και κάνουν καλό στον τόπο , ενώ είναι κακές και βλάπτουν οι πρόωρες εκλογές που θα προκαλούσε η Αξιωματική Αντιπολίτευση τον Φεβρουάριο ή τον Μάρτιο με αφορμή την Προεδρική εκλογή.

Υπήρχαν έξι περίπου μήνες. Πολύς και μεγάλος πολιτικός χρόνος και κυρίως χρόνος ικανός σε ένα Πρωθυπουργό εν ενεργεία να αποδείξει ότι κάνει μπορεί να κάνει. Έξι μήνες είναι ικανός πολιτικός χρόνος για να προχωρήσει ένα σοβαρό πρόγραμμα για την ανάταση της οικονομίας. Όχι ένα «Πρόγραμμα- Θαυμάτων», αλλά ένα επιτελικό αποτελεσματικό σχέδιο το οποίο μέσα από αλλαγές θα «αναθέρμαινε» την οικονομία και θα έθετε προϋποθέσεις για την αντιμετώπιση της ύφεσης.

Εκεί θα μπορούσε να κριθεί πραγματικά ένας εν ενεργεία Πρωθυπουργός και όχι από νέες ανέξοδες υποσχέσεις και «τηλεοπτικά ΘΑ». Έτσι κάνουν όλοι οι ομόλογοι του στο Εξωτερικό και κρίνονται. Τα υπόλοιπα είναι για έχουν προφάσεις να κουνούν το δάκτυλο τους – έτσι για να περνά η ώρα- οι κάθε λογής τηλεοπτικοί αναλυτοσυμβουλάτορες στις 8 το βράδυ. Αν ο Κ. Καραμανλής αντί της λύσης – παραίτησης, τολμούσε έστω και τώρα μετά το κάζο των ευρωεκλογών, να κάνει αυτό που σε όλη την Ευρώπη γίνεται, δηλαδή επιτελικό και ουσιαστικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση , τουλάχιστον θα κέρδιζε τις εντυπώσεις. Γιατί αν έστω και ένας από τους 151 βουλευτές του αρνούνταν να μπει σε αυτή την λογική και του δημιουργούσε πρόβλημα με το Πρόγραμμα οικονομικής ανάκαμψης , τότε δικαίως όχι μόνο να πήγαινε σε εκλογές, αλλά και να «έβγαινε στο κλαρί». Και επειδή ούτε στην προεκλογική περίοδο πρόκειται , πέραν από τα τετριμμένα , δεν πρόκειται να πει κάτι το ουσιαστικό για την οικονομία , θα περάσουμε και πάλι μια «προεκλογική περίοδο έτσι χωρίς πρόγραμμα».

Όλη η κουβέντα θα είναι να πείσει τους δικούς του και την «γαλάζια βάση» γιατί οι πρόωρες εκλογές του Οκτωβρίου είναι καλές και αυτές του Φεβρουαρίου είναι κακές. Τώρα αν όλα αυτά θα πείσουν , είναι άλλη «πονεμένη ιστορία»…  

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου