Μία από τις πιο δραματικές περιόδους στη μακρά πολιτική του διαδρομή περνά τις τελευταίες ημέρες ο Φώτης Κουβέλης. Η ΔΗΜΑΡ, το κόμμα που ίδρυσε πριν από τέσσερα χρόνια, αποψιλώνεται και οι πολιτικές του πρωτοβουλίες ναυαγούν, με αποτέλεσμα να γίνονται προβλέψεις που φέρνουν τον πολιτικό φορέα ενώπιον ενός άδοξου τέλους, ενώ οι πιο αισιόδοξοι εκτιμούν ότι «επιτέλους ξεκαθαρίζει το τοπίο».
Είτε έτσι είτε αλλιώς, οι λόγοι της σημερινής απογοητευτικής κατάστασης στο κόμμα της ανανεωτικής Αριστεράς ποικίλλουν. Ορισμένοι εντοπίζουν το πρόβλημα στο θολό στίγμα, τον ασαφή προσανατολισμό και την αμφιθυμία.
[quote text_size=”small”]
Καταλυτικό ρόλο έχει παίξει επίσης η συνεχής προσπάθεια της ΔΗΜΑΡ να ισορροπεί σε δύο βάρκες μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης και η τακτική «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ» σε διάφορα φλέγοντα ζητήματα.
[/quote]
Μερίδιο ευθύνης αποδίδεται, ακόμη, στην εκ των έσω αμφισβήτηση, χωρίς πάντως η ηγεσία να θεωρείται με τη σειρά της άμοιρη ευθυνών.
Ο Φώτης Κουβέλης προέβη σε δύσκολες επιλογές. Τόσο με τη συμμετοχή όσο και με την αποχώρηση από την κυβέρνηση με Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ. Στις ευρωεκλογές δεν ενέδωσε στο προσκλητήριο του Ευάγγελου Βενιζέλου και αποφάσισε αμέσως μετά να υιοθετήσει τη στρατηγική προγραμματικής προσέγγισης με τον ΣΥΡΙΖΑ για ένα νέο μπλοκ εξουσίας προς προοδευτική κατεύθυνση.
Οι αποφάσεις αυτές είχαν μεν την έγκριση των οργάνων, όχι όμως και ευρεία αποδοχή στο εσωκομματικό σκηνικό, προκαλώντας συχνά εκρήξεις, αναδιπλώσεις και παλινωδίες. Η έντονη διχογνωμία απέκτησε μόνιμα χαρακτηριστικά και το σπασμένο γυαλί μεταξύ πλειοψηφίας και μειοψηφίας φαντάζει τώρα αδύνατο να ξανακολλήσει.
Και φτάνουμε στις καταιγιστικές εξελίξεις της περασμένης Πέμπτης, με θρυαλλίδα το δημοψήφισμα για τη «μικρή ΔΕΗ», που σημαδεύτηκαν από ανεξαρτητοποιήσεις (Κατερίνα Μάρκου), αποχωρήσεις (Παπαδόπουλος – Γεωργάτος), διαγραφές (Ψαριανός), ηχηρές διαφοροποιήσεις και καταγγελίες (Λυκούδης και μειοψηφία). Τα όσα συνέβησαν δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία και το «κοινό σπίτι» της ΔΗΜΑΡ «δεν τους χωράει άλλο όλους», παραδέχονται οι παροικούντες την Αγίου Κωνσταντίνου.
Η συγκυρία κάνει ωστόσο αρκετούς σκεπτικούς ώς και καχύποπτους. Η κρίση παραμένει, η δικομματική κυβέρνηση αγωνίζεται να παρατείνει τον βίο της υπερβαίνοντας τον σκόπελο της προεδρικής εκλογής, η αξιωματική αντιπολίτευση σκληραίνει κατακόρυφα τη στάση της επιδιώκοντας πρόωρες εκλογές, η ρευστότητα διατηρείται στην Κεντροαριστερά και κάπου στο ενδιάμεσο βρίσκεται η ΔΗΜΑΡ. Τραυματισμένη πολλαπλά, αποδυναμωμένη, βαθιά διχασμένη, φυλλορροούσα, δίβουλη.
Η παραπάνω αποτύπωση της πολιτικής πραγματικότητας σε συνδυασμό με τις αξεπέραστες εσωτερικές αντιθέσεις στο κόμμα του Φώτη Κουβέλη κάνει πολλούς να συμπεράνουν ότι «ήρθε η ώρα ο καθένας να επιλέξει τον δρόμο και το μετερίζι του». Και ως συνήθως, ο τελικός κριτής θα είναι η κοινωνία
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
