Πέρασε λοιπόν μια βδομάδα διερευνητικών εντολών σχηματισμού κυβέρνησης για να επιβεβαιωθεί ό,τι εξαρχής φαινόταν πιθανό. Πως δηλαδή όλο αυτό το πολιτικό show εκτυλίχθηκε για να καταδειχθεί ο …μουτζούρης που θα αναλάβει την ευθύνη των επαναληπτικών εκλογών.
Υπάρχει η ανάγνωση που θέλει τον μουτζούρη να καταλήγει στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα. Όλοι, Αντώνης Σαμαράς, Ευάγγελος Βενιζέλος, Φώτης Κουβέλης τον έδειξαν με το δάκτυλο. Είναι ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ που “αρνήθηκε κυβερνητική συνεργασία”, που “επεδίωξε από την πρώτη στιγμή επαναληπτικές εκλογές”, που “ευθύνεται για το αδιέξοδο”. Η λογική λέει πως όποιος επιδιώκει επαναληπτικές εκλογές όχι μόνο δεν τις φοβάται, αλλά είναι βέβαιος και πως θα τις κερδίσει. Αντιθέτως, όποιος προσπαθεί να τις αποφύγει, είναι ακριβώς επειδή τις φοβάται. Συνεπώς, χωρίς να το καταλαβαίνουν οι πολιτικοί αρχηγοί επί μια βδομάδα διαφήμιζαν την ισχύ του Αλέξη Τσίπρα.
Υπάρχει και η ανάγνωση που θέλει τον Αλέξη Τσίπρα “ανεύθυνο” και “λαϊκιστή” να σέρνει για προσωπικό όφελος, τη χώρα σε νέες εκλογές και άρα στην “καταστροφή” της και στην έξοδο της από το ευρώ και την ΕΕ. Δεν εξηγείται βεβαίως επαρκώς γιατί δεν είναι ανευθυνότητα, λαϊκισμός και εμπαιγμός μια κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ τόσο ετερόκλητων δυνάμεων και χωρίς κοινή βάση. Να είναι η παραμονή της χώρας στην ΕΕ η μόνη προϋπόθεση κυβερνητικής συνεργασίας, δεν αρκεί. Διότι είναι μια αυτονόητη προϋπόθεση που πλην του ΚΚΕ, όλοι οι υπόλοιποι αποδέχονται.
Ως εκ τούτου, οι διαφορές εντοπίζονται στο πως και γιατί παραμένουμε στο ευρώ και την ΕΕ. Αλλά ούτε το “πως”, ούτε το “γιατί” δεν είναι αυτονόητα. Αντιθέτως, εδώ εντοπίζονται οι μεγάλες διαφορές πολιτικής ουσίας και όχι ρητορείας.
Διότι σε επίπεδο ρητορείας όλοι αξιώνουν ένα διαφορετικό Μνημόνιο, ένα διαφορετικό μείγμα πολιτικής που θα συμφωνήσουμε με τους Ευρωπαίους εταίρους. Επί της ουσίας όμως, τι εννοούν όταν λένε “τροποποίηση”, “επαναδιαπραγμάτευση”, “καταγγελία”; Από τη στιγμή που οι πολίτες δεν γίνονται κοινωνοί της συγκεκριμένης συζήτησης και των κρίσιμων λεπτομερειών της, ούτε έχουν την εξειδικευμένη γνώση να την κρίνουν, μένουν στο επίπεδο των εντυπώσεων.
Μετά από μια βδομάδα λοιπόν η αρχική εντύπωση μάλλον επιβεβαιώνεται. Ο Αλέξης Τσίπρας έχοντας τη δυναμική της 6ης Μαίου θέλει να δοκιμάσει να ενισχύσει τη δύναμη του. Λογικό φαίνεται. Μεταδίδει φρεσκάδα δίπλα σε πολιτικά πρόσωπα κουρασμένα. Εκπέμπει νεανική αυτοπεποίθηση αλλαγής, δίπλα σε πρόσωπα που αποπνέουν φόβο και συμβιβασμό. Έκπληξη θα προκαλούσε αν έκοβε την ορμή του. Αν σύρονταν τώρα σε ένα συμβιβασμό, που μπορεί να κάνει αργότερα, ίσως από καλύτερη θέση.
Το πιθανότερο λοιπόν είναι η προεκλογική περίοδος να ξεκίνησε εκεί που φαινόταν ότι είχε τελειώσει…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
