Ο Τάσος Παπαδόπουλος σημειώνει ότι το σχέδιο του Τσίπρα στις επικείμενες εκλογές είναι ο διχασμός. Και το όπλο του ο λαϊκισμός. Επιχειρεί να το πετύχει βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι Ακροδεξιά και νεοφιλελευθερισμό δείχνοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει. Σε πέντε εβδομάδες οι πολίτες θα κληθούν να εκλέξουν ευρωβουλευτές, περιφερειάρχες και δημάρχους. Είναι η κορυφαία στιγμή της Δημοκρατίας μια και ο λαός θα μιλήσει με την ψήφο του.
Ανεξάρτητα πότε θα αποφασίσει ο Αλέξης Τσίπρας να κάνει τις Εθνικές εκλογές, τα αποτελέσματα που θα προκύψουν από την τριπλή αυτή αναμέτρηση θα κάνουν φανερή την βούληση του Ελληνικού λαού, για το που θέλει να πάει ο τόπος.
Για την ώρα ελάχιστα ακούμε για το διακύβευμα των Ευρωεκλογών και αυτών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που θα συμπέσουν χρονικά.
Τα θέματα που επιπλέουν στην αχαμνή πολιτική ζωή της χώρας είναι η Novartis, ο Πετσίτης και εσχάτως ο Κουρουμπλής που φωτογραφήθηκε με τον Αμβρόσιο. Ενέργεια που προκάλεσε σάλο στις τάξεις του Σύριζα.
Ακροδεξιά νεοφιλελευθερισμός στο ίδιο τσουβάλι
Βεβαίως ο Αλέξης Τσίπρας έχει σηκώσει το λάβαρο εναντίον της ακροδεξιάς. Από την άλλη όμως έμμεσα την πριμοδοτεί. Αφήνει την δίκη της Χρυσής Αυγής να σέρνεται σε όλη την διάρκεια της τετραετίας του. Κάνει ότι δεν άκουσε από τα όσα λέει ο πρώην εταίρος του στην κυβέρνηση, περί συμπόρευσις του με τον Ορμπάν και τον Σαλβίνι.
Κατά τα άλλα κατηγορεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι συμπλέει με τον Ορμπάν. Και αυτό παραβλέποντας προκλητικά ότι ήταν ο Πρόεδρος της ΝΔ που πρωτοστάτησε για την αποπομπή Ορμπάν από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Και δεν κάνει μόνον αυτό. Ο επικεφαλής του Σύριζα παίζει με τον νεοφιλελευθερισμό και την ακροδεξιά. Τα τσουβαλιάζει όλα σε ένα πακέτο δείχνοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η καταχθόνια τακτική του, στην ουσία παραπέμπει σε άλλες εποχές. Αυτές που μας οδήγησαν στον αιματηρό εμφύλιο. Καλό θα ήταν να δούμε αυτή την όψη του αφηγήματος Τσίπρα. Και να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας μια και οδηγούν στον απόλυτο διχασμό.
Γιατί μπορεί ο Τσίπρας που διάβασε στα νεανικά του χρόνια ολίγον Μαρξ να διαβάσει στις μέρες μας και ολίγον τους θεωρητικούς του φιλελευθερισμού. Κυρίως εκείνοι της Αυστριακής σχολής, θεωρούν πέρα από την ελευθερία της οικονομίας, ότι το κράτος πρέπει να παρεμβαίνει στην Άμυνα. Μπορεί να παρεμβαίνει όμως και στην εξασφάλιση ενός δικτύου κοινωνικής προστασίας σε αυτούς που έχουν πραγματική ανάγκη.
Όμως ο Αλέξης Τσίπρας επιμένει στο δικό του αφήγημα. Μας λέει πόσο επιτυχής ήταν η θητεία της Ρένας Δούρου στην Περιφέρεια. Αγνοεί προκλητικά και τους εκατό νεκρούς στο Μάτι, αλλά και τους άλλους 24 στην Μάνδρα Αττικής.
Οι παρεμβάσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση στη διάρκεια της θητείας του περιορίστηκαν στην Απλή Αναλογική. Και στην κατάτμηση των δήμων σε μερικά νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου.
Καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση
Τι έκανε για να δώσει όμως για να δώσει πραγματική οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια στους Δήμους και τις Περιφέρειες; Γιατί δεν πέρασε απευθείας έσοδα από τον φόρο των ακινήτων (ΕΝΦΙΑ) στους Δήμους; Γιατί δεν έδωσε τα έσοδα από τα τέλη κυκλοφορίας στις Περιφέρειες; Τέλος γιατί κρατάει στο υδροκεφαλικό κράτος 23.000 αρμοδιότητες έναντι των εξακοσίων που έχουν οι Δήμοι;
Αυτές είναι πραγματικές μεταρρυθμίσεις που δεν έγιναν. Αντίθετα παρατηρούμε επικαλύψεις αρμοδιοτήτων, τόσο σε σχέση Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Κεντρικής Διοίκησης, όσο και μεταξύ των υπερβολικά πολλών υπουργικών θώκων, που έγιναν προκειμένου να βολέψουν τις στρατιές των διψασμένων για εξουσία.
Οι επικαλύψεις αυτές οδηγούν στην ανεύθυνη λειτουργία δομών και υπηρεσιών και είναι φανερές δια γυμνού οφθαλμού, στα υπουργεία Διοικητικής Ανασυγκρότησης και Ψηφιακής Πολιτικής, ειδικότερα στο θέμα της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.
Λόγω προεκλογικής περιόδου ακούμε καθημερινά να ανακοινώνουν νέες προσλήψεις να επαίρονται ότι πέτυχαν να καταργήσουν το 1 προς 5 και να δεχθούν οι δανειστές μας το ένα προς ένα εισόδους στον δημόσιο τομέα. Όλα αυτά χωρίς κανένα προγραμματισμό αναγκών. Χωρίς να προηγηθεί μια αναδιοργάνωση των δημοσίων υπηρεσιών. Χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ψηφιακή εποχή, που είναι παρούσα στη ζωή μας.
Λαϊκισμός και διχασμός τα όπλα του
Το υπερφορτωμένο κράτος σε προσωπικό χαμηλών συνήθως προσόντων, έχει σαν αποτέλεσμα την υπερφορολόγηση, που οδηγεί στην ακραία φτώχεια ανθρώπους που μέχρι χθες τους κατέτασσε κανείς στη μεσαία τάξη. Έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση αυτών που οφείλουν στην Εφορία, στα Ασφαλιστικά Ταμεία και αυτών που αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνεια τους.
Η επιδοματική πολιτική εν είδη ελεημοσύνης, μια και οι δουλειές που προσφέρονται μέσω μερικής απασχόλησης είναι των τριακοσίων ευρώ, δεν λύνουν το ουσιαστικό πρόβλημα της ανεργίας στη χώρα μας.
Οι νέοι φεύγουν από την χώρα μας, η οποία αποψιλώνεται από επιστήμονες στις δυναμικές ηλικίες και το δημογραφικό λόγω μειωμένων γεννήσεων θα υπερσκελισθεί από το brain drain που αποψιλώνει την χώρα μας πολύ νωρίτερα απ’ ότι οι δραματικά μειωμένες γεννήσεις.
Οι ψηφιακοί δείκτες κατατάσσουν την χώρα μας στην 27η θέση των 28 της ΕΕ. Η Ελλάδα ζει σε ένα διοικητικό μεσαίωνα. Με 52 υπουργούς αναπληρωτές υπουργούς και υφυπουργούς αντί των 18 πολύ μεγαλύτερων χωρών. Σπαταλά κεφάλαια και ανθρώπινο δυναμικό προκειμένου να βολευτούν οι «ημέτεροι».
Η αναποτελεσματικότητα του κράτους είναι οφθαλμοφανής. Είναι ο λόγος που απομακρύνει ξένους επενδυτές. Π.χ. ο χρόνος στην Ελλάδα για την επίλυση μιας αστικής ή εμπορικής διαφοράς είναι 670 ημέρες, όταν στην Σλοβακία είναι 130, στην Εσθονία 139 και στη Ρουμανία 153.
Όταν ακούμε τον Αλέξη Τσίπρα να εξαγγέλλει τέταρτη νομική σχολή στην Πάτρα την ώρα που στους 100.000 κατοίκους στη χώρα μας αναλογούν 670 δικηγόροι, 98 στη Γαλλία, 142 την Ελβετία και 164 στο Βέλγιο.
Όλα αυτά δείχνουν ότι λαϊκισμός και διχασμός, είναι όπλα όχι εναντίον των πολιτικών αντιπάλων, αλλά εναντίον της ίδιας της κοινωνίας που αφυδατώνεται καθημερινά…
Το σκίτσο είναι του Θοδωρή Μακρή
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
