Ο Κώστας Χριστίδης με αφορμή την επέτειο στο Γοργοπόταμο, αναδεικνύει τον βασικό ιδεολογικό πυρήνα της ΝΔ, ο οποίος εδράζεται στην ανάγκη για εθνική ενότητα και πολιτική σύνθεση που δημιουργεί ο φιλελευθερισμός και ο συντηρητισμός.
Υψηλού συμβολισμού ήταν η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στον εορτασμό της επετείου για την ανατίναξη της γέφυρας Γοργοποτάμου από δυνάμεις του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ. Ορθό και το μήνυμα που έστειλε. Δήλωσε ότι “μόνο ενωμένοι και με τις σωστές επιλογές νικάμε και προχωράμε μπροστά”. Ανάλογου περιεχομένου και η δήλωση του περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδος Κώστα Μπακογιάννη. “Μακριά από το ‘εμείς ή εσείς’ ή, χειρότερα, από το ‘εμείς ή κανείς’, έχουμε σήμερα την δυνατότητα να ανεβάσουμε την δημοκρατία μας ψηλότερα”.
Μια μεγάλη πολιτική παράταξη, όπως είναι η Νέα Δημοκρατία, πρέπει, προφανώς, να διατηρεί αναλλοίωτο τον πυρήνα των ιδεολογικών της αρχών. Να προσαρμόζει επιμέρους προγραμματικές εξαγγελίες και πολιτικές στις ραγδαία μεταβαλλόμενες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες. Χωρίς, βεβαίως, να απεμπολεί τις βασικές της αξίες.
Εθνική ενότητα και πολιτική σύνθεση
Ιδιαίτερης σημασίας, στο πλαίσιο αυτό, είναι η προσπάθεια για πολιτική σύνθεση. Από την πλευρά, των θεμελιωδών αρχών του φιλελευθερισμού. (Δηλαδή: Μεγιστοποίηση πολιτικής, ατομικής και οικονομικής ελευθερίας. Υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων. Ύπαρξη θεσμών που αναθέτουν στο κράτος το μονοπώλιο της έννομης βίας με ταυτόχρονο περιορισμό του μέσω συνταγματικών ρυθμίσεων και κανόνων ίσης και βέβαιης εφαρμογής έναντι πάντων, κυβερνώντων και κυβερνωμένων).
Και από την άλλη των θεμελιωδών προσταγμάτων του συντηρητισμού. (Δηλαδή: Ιδέα του έθνους. Κεντρικός ρόλος της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας ως συστατικού στοιχείου της ελληνικής ταυτότητας. Διατήρηση όσων παραδόσεων απέδειξαν την αξία τους κατά την ιστορική διαδρομή). Σε αυτά τα θέματα (αναφερόμενα ενδεικτικώς) δεν χωρεί εφαρμογή κάποιου “φιλελευθερόμετρου” ή “συντηρητικόμετρου”. Η απόλυτη ιδεολογική καθαρότητα προσιδιάζει σε κομματικούς σχηματισμούς διαμαρτυρίας, καταδικασμένους να παραμείνουν “γκρουπούσκουλα” στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος. Και όχι σε κόμματα εξουσίας.
Φιλελευθερισμός και συντηρητισμός
Κατά κανόνα, το εκάστοτε εκλογικό αποτέλεσμα – και, ασφαλώς, και αυτό των επόμενων, κρισιμότατων, ελληνικών βουλευτικών εκλογών – καθορίζεται από τους μετακινούμενους ψηφοφόρους (swinging voters). Αυτοί και έχουν λιγότερο συμπαγείς και περισσότερο μετριοπαθείς θέσεις. Συγκλίνουν προς το λεγόμενο πολιτικό κέντρο, σε αντίθεση με τους ιδεοληπτικούς υποστηρικτές ακραίων αντιλήψεων, καταδικασμένων να μένουν στο περιθώριο.
Οι ανωτέρω σκέψεις δεν σημαίνουν υποστολή του ιδεολογικού αγώνα. Αυτός, σαφώς και πρέπει να διεξάγεται χωρίς προσωπικές επιθέσεις, δημαγωγία, ύβρεις ή βιαιότητες. Το ακριβώς αντίθετο, δηλ. από την πρωτοφανώς πολωτική πολιτική που ακολουθεί ο Σύριζα και προσωπικώς ο κ. Τσίπρας. Η ιδεολογία, άλλωστε, όσων γαλουχήθηκαν στην ΚΝΕ, όσο και αν εσχάτως προσπαθούν ανεπιτυχώς να ενδυθούν την λεοντή του σοσιαλδημοκράτη, βασίζεται στην διχαστική πάλη των τάξεων.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πέφτει στην παγίδα
Σήμερα επιδιώκουν “να ξεμπερδεύουν με το παλιό”. Επιχειρούν κακότεχνες διακρίσεις μεταξύ “ηθικών” και “διεφθαρμένων”, “πλούσιων” και “φτωχών”, κλπ. Ομολογημένος άμεσος πολιτικός στόχος τους είναι “να βάλουν κάποιους στην φυλακή, αν θέλουν να κερδίσουν τις εκλογές”.
Ο κ. Μητσοτάκης, επιδεικνύοντας αυξημένα πολιτικά αντανακλαστικά, κατόρθωσε να υπερπηδήσει με δεξιοτεχνία τις διάφορες πεπονόφλουδες που ρίχνει συστηματικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (Σκοπιανό, εκκλησιαστικό κ.α.) με προφανή, μεταξύ άλλων, στόχο την διάσπαση της Νέας Δημοκρατίας. Είναι, πάντως, κοινή ευθύνη όλων των πολιτικών στελεχών της παράταξης να δουν την μεγάλη εικόνα. Και να προβούν με πειστικό τρόπο στις αναγκαίες πολιτικές συνθέσεις.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
