Οι προτάσεις για την ανόρθωση της οικονομίας που περιλαμβάνονται στην έκθεση της Τραπέζης της Ελλάδας ενόχλησαν πολλούς. Ενόχλησαν κυρίως τους Δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι βρέθηκαν και πάλι στο στόχαστρο.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο κ. Γιώργος Προβόπουλος στην εισήγησή του για “ριζική ανασυγκρότηση του κράτους” ζητά: Μείωση δημοσίων υπαλλήλων, επανεξέταση προσλήψεων στην εκπαίδευση, κατάργηση ή συγχώνευση των 5000 Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, αναστολή δραστηριοτήτων των ΚΑΠΗ και του ΟΓΑ, κλείσιμο ζημιογόνων δημοτικών ραδιοφωνικών σταθμών, συγχώνευση των κρατικών τηλεοπτικών καναλιών σε δύο το πολύ και το τέλος για την ΕΡΤ να δοθεί για τη μείωση του χρέους.
Σε εργαζόμενους μιας χώρας που σε σημαντικό βαθμό δεν διαθέτουν κουλτούρα ελεύθερης αγοράς. Σε πολίτες που έμαθαν να διεκδικούν ρουσφετολογικά μια θέση στο Δημόσιο για να εργάζονται λίγο και να αμείβονται στα σίγουρα. Σε εργαζόμενους που εξοικειώθηκαν με την ιδέα της δια βίου ασφάλισης, μια τέτοια εξέλιξη θα επιφέρει αναπόφευκτα ανατροπή στη ζωή τους. Όλος αυτός ο κόσμος που καλώς ή κακώς καλόμαθε να διεκδικεί και να παίρνει απ’ το κράτος, τώρα που το κράτος χρεοκοπεί κινδυνεύει να βρεθεί χωρίς εναλλακτικές επιλογές.
Ο κ. Προβόπουλος και πολλοί ακόμα πρεσβεύουν την άποψη πως το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας θα λυθεί δια της μείωσης των δημοσίων υπαλλήλων. Ή δια του αφανισμού των ηλικιωμένων, καθώς και τα ΚΑΠΗ στοιχίζουν. Πολύ ωραία σκέψη! Αλλά μπορεί να την κάνει και κάποιος που δεν έχει ετήσιες αποδοχές με επταψήφιο αριθμό… Διότι, πρόκειται για σκέψη που δεν συνυπολογίζει ή αγνοεί το παράγοντα “κοινωνική συνοχή”.
Καλώς ή κακώς στην Ελλάδα, η “κοινωνική συνοχή” εξασφαλίστηκε από την αδιάκριτη προσφορά θέσεων εργασίας του κομματικού κράτους προς τους ψηφοφόρους του. Ήταν μια ωμή και παράλληλα ιδιότυπη συναλλαγή, που δημιουργούσε μια ψευδαίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης. Στην ουσία επρόκειτο για αδικία εναντίον όσων πλήρωναν στο κομματικό κράτος τη δυνατότητα να προσφέρει θέσεις εργασίας που υπερκάλυπταν τις πραγματικές του ανάγκες. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας ήταν η σταδιακή χρεοκοπία του κράτους.
Ωστόσο, ένα λάθος δεν διορθώνεται με άλλο λάθος. Πόσο μάλλον όταν θα ήταν ευκολότερο να απαιτηθεί από έναν να μειώσει σε εξαψήφιο αριθμό τις ετήσιες αποδοχές του, για να μη στείλουν εκατοντάδες στην ανεργία εν μια νυκτί.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
