Κάθε τι που είναι στη μόδα είναι γνωστό ότι πουλάει. Πολύ δε περισσότερο, όταν μιλάμε για πολιτική και αναφερόμαστε πιο ειδικά σε κόμμα που αποκτά αιφνιδίως την πιθανότητα να βρεθεί στα ανώτερα κλιμάκια άσκησης της εξουσίας… Τότε επόμενο είναι να ενοχλεί κιόλας και να αναζητούνται από τους αντιπάλους υπαρκτές ή ανύπαρκτες «γκρίζες» ζώνες, προκειμένου να «κοντύνει».
Αυτό ακριβώς, θα έλεγε κανείς ότι συμβαίνει και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος όσο βρισκόταν στη μοναξιά του «κήπου της αντιπολίτευσης» αντιμετωπιζόταν συνήθως με συμπάθεια ή ορισμένες προτάσεις του το πολύ να θεωρούνταν γραφικές ή ουτοπικές. Τώρα όμως, που η παρουσία του γίνεται περισσότερο «απειλητική» για ορισμένους, η αντιμετώπιση καθίσταται σαφέστατα εχθρική, αιρετικές ή αμφίσημες διατυπώσεις μετατρέπονται σε «σημαία» στο λόγο του αντιπάλου και αρκετά συχνά ο μεγεθυντικός φακός προσλαμβάνει διαστρεβλωτική διάσταση…
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν δύο χαρακτηριστικά σύμφυτα με το χώρο της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς, η πολυφωνία και η πολυχρωμία που τείνουν να εξελιχθούν σε αχίλλειο πτέρνα.
Μπορεί στο ΣΥΡΙΖΑ πάντοτε να επικρατούσε η μαοϊκή ρήση «αφήστε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν», ωστόσο μετά το εντυπωσιακά υψηλό ποσοστό της 6ης Μαΐου και την προοπτική ανάληψης της εξουσίας που προβάλλει για πρώτη φορά, το σήμα κατατεθέν της φυσιογνωμίας του, που είναι η απόλυτη ελευθερία στις απόψεις, δεν αποκλείεται –αν δεν αλλάξει ή αν δεν περιοριστεί– να μετατραπεί σε αδύνατο σημείο και να κοστίσει…
Εκεί άλλωστε ποντάρουν και αυτό προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τα υπόλοιπα κόμματα και δη η ΝΔ σε μια προσπάθεια να ανακόψουν τη δυναμική που αναπτύσσει ενόψει και των νέων εκλογών… Στην πανσπερμία αντικρουόμενων απόψεων που εκφράζουν δημοσίως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και τις διαφορετικές θέσεις που εμφανίζονται να ασπάζονται οι 12 συνιστώσες που συμμετέχουν στο ενωτικό σχήμα.
Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι ο Αντώνης Σαμαράς έχει ήδη ξεκινήσει τις επιθέσεις με σκοπό να αναδείξει τη διγλωσσία και τις αντιφάσεις τις οποίες θεωρεί ότι υποπίπτουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και παράλληλα να «φωτίσει» τα άγνωστα και «επικίνδυνα» σημεία των ιδρυτικών «πιστεύω» των συνιστωσών.
Απομένει κάτι λιγότερο από ένας μήνας μέχρι τις εκλογές, οι οποίες είναι βέβαιο ότι θα διεξαχθούν σε συνθήκες πόλωσης και κινδυνολογίας με ευθύνη κυρίως της ΝΔ αλλά και του ΠΑΣΟΚ. Η στρατηγική αυτή -κατά τη γνώμη μου- είναι εντελώς λανθασμένη και λειτουργεί υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος μέχρι στιγμής έχουν διαφορετική ανάλυση της πολιτικής κατάστασης και της ψυχολογίας του κόσμου. Στις 17 Ιουνίου θα φανεί αν είχαν δίκιο ή άδικο.
Προς το παρόν, κλείνω δανειζόμενος την πρώτη παράγραφο άρθρου του συναδέλφου Διονύση Ελευθεράτου από την «Αυγή»: «Στην πολιτική χρειάζεσαι φίλους, αλλά πάνω από όλα χρειάζεσαι έναν εχθρό». Η διάσημη φράση του Μάρτιν Μπράιαν Μαλρόνεϊ, παλιού πρωθυπουργού του Καναδά, ταιριάζει «γάντι» στον ΣΥΡΙΖΑ: Το σχήμα του Αλέξη Τσίπρα από την προεκλογική κιόλας περίοδο διαθέτει εκείνους ακριβώς τους εχθρούς, που σχεδόν… εγγυώνται ότι θα το βοηθήσουν να γίνει πρώτη πολιτική δύναμη στη χώρα».
Οπότε, «χτυπάτε» ελεύθερα και όσο θέλετε! Ο Αλέξης θα σας ευγνωμονεί…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
