Η κρίση μπορεί να έχει ανατρέψει σε οικονομικό επίπεδο τη ζωή των περισσοτέρων πολιτών που ως μη όφειλαν βλέπουν να πληρώνουν για μια ακόμη φορά τα εγκλήματα της μεταπολίτευσης οι ίδιοι και οι ίδιοι.
Παράλληλα, προκάλεσε παρενέργειες και στην πολιτική τάξη της χώρας, στην οποία καταλογίζεται σε μεγάλο βαθμό η σημερινή ζοφερή κατάσταση.
Ακούμε λοιπόν παρασκηνιακά για την ώρα να διακινούνται πληροφορίες για υπουργούς που δεν θέλουν να συμμετάσχουν σε ένα νέο κυβερνητικό σχήμα σε περίπτωση ανασχηματισμού, άλλοι να θέλουν να αποχωρήσουν από τη θέση τους μια ώρα αρχύτερα και άλλοι να συμπεριφέρνονται σαν να μην υπάρχει έκτακτη ανάγκη με το γνωστό αυτόματο πιλότο της τελευταίας δεκαετίας.
Θα μου πείτε ότι για ένα πολιτικό προσωπικό που έχει γαλουχηθεί στις πελατειακές σχέσεις και η πολιτική του παρέμβαση δεν ξεπέρναγε τη διαχείριση και πιο σωστά το μοίρασμα των πακέτων στήριξης και των δανεικών, πως είναι δυνατόν να έχει τα κότσια να πάει κόντρα στην κρίση θυσιάζοντας μέρος του πολιτικού του κεφαλαίου.
Λογικό! Ωστόσο ο πρωθυπουργός, όταν ξεκίναγε την μεγάλη προσπάθεια αποτροπής της χρεοκοπίας της χώρας, αντιλαμβανόμενος ότι το πολιτικό δυναμικό που είχε στη διάθεσή του θα αδρανούσε μπροστά στις ιστορικές προκλήσεις, λόγω των αγκυλώσεων του παρελθόντος του, έβαλε στην κυβέρνησή του και κάποιους από τους άμεσους συνεργάτες του που προφανώς θα ήταν σίγουρος για την πολιτική τους αυτοθυσία. Το αποτέλεσμα των επιλογών του μάλλον θα τον έχει σφόδρα απογοητεύσει, καθώς πλέον αποτελεί γενικευμένη άποψη στην ελληνική κοινωνία.
Εκτός από μιας δυο περιπτώσεων, οι υπόλοιπες είτε αποδείχθηκαν ανεπαρκείς, είτε στη χειρότερη περίπτωση αχάριστες! Σε σημείο μάλιστα να φέρνουν πολλές φορές τον ίδιο το μέντορά τους σε οριακή κατάσταση. Επειδή αν όλα πάνε καλά, ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο και χορηγηθεί η νέα βοήθεια στη χώρα από τους εταίρους, κυρίως η πολιτική που θα δώσει προοπτική, ψιθυρίζεται ότι επίκειται σαρωτικός ανασχηματισμός, είναι η ώρα που θα κριθούν από την ιστορία και οι επιλογές του πρωθυπουργού και οι επιλεγόμενοι. Και το κριτήριο της επιλογής δεν πρέπει να είναι μόνο οι ικανότητες, αλλά και η αδιαφορία μπροστά στο κόστος που μπορεί να σημαίνει πρόσκαιρη πολιτική αυτοκτονία.
Είναι βέβαιο ότι μπορεί οι λαοί πρόσκαιρα να παρασύρονται απ’ τους λαϊκιστές, ποτέ όμως δεν ξέχασαν αυτούς που απέδειξαν ότι θυσιάζουν το συμφέρον τους για το καλό του συνόλου. Τέτοιους χρειάζεται σήμερα ο τόπος, πολιτικούς «καμικάζι», και για να σώσουν τη χώρα και να διασώσουν την τιμή του πολιτικού κόσμου.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
