ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ

Μοίρασε το

του ΚΩΣΤΑ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι γενικά πλέον αποδεκτό ότι η κατάσταση της χώρας προ ολίγων μηνών ήταν οριακή, αν και υπάρχει η γνωστή μειοψηφία που ενώ καρπούται την «ευελιξία» του συστήματος, το καταγγέλλει εκ του ασφαλούς ότι όλα είναι ένα τέχνασμα για να «ληστευτούν» οι εργαζόμενοι.

Το ερώτημα πως φθάσαμε ως εδώ έχει απαντηθεί  επαρκώς, όπως έχουν αναλυθεί και οι παθογένειες και οι στρεβλώσεις του μεταπολιτευτικού συστήματος της χώρας. Ωστόσο παρά την συνειδητοποίηση, σχεδόν από το σύνολο των σκεπτόμενων πολιτών, ότι η χώρα πρέπει να αλλάξει ρότα, και κυρίως να μην υπονομευτεί το μέλλον της, κάποιοι συνεχίζουν να απαγγέλουν το γνωστό τροπάριο, της άλλης λύσης, λες και οι δανειστές τρώνε κουτόχορτο και τα 300 δις μπορούσαν να γίνουν άνετα 600 και το πάρτυ καλά θα κρατούσε.

Όμως όσο και αν κάποιοι θέλουν πιστεύουν ότι ζούμε μόνοι μας σ’ αυτόν τον κόσμο, και κυρίως ότι τους «περιούσιους» λαούς πρέπει οι άλλοι να τους πληρώνουν, μόνο και μόνο επειδή είναι αυτοί που είναι, δυστυχώς γι’ αυτούς ήρθε το τέλος των ψευδαισθήσεων.

Ας δούμε κατ’ αρχήν το όφελος, της σε αδυναμία να δανεισθεί Ελλάδας, από τη συμμετοχή της στην ΕΕ. Ένα κολοσσιαίο δανειακό πρόγραμμα, με επιτόκιο σαφώς μικρότερο από τον κερδοσκοπικό δανεισμό, παράλληλα με εσωτερική απορρόφηση από την ΕΚΤ, μεγάλου μέρους των ελληνικών ομολόγων, δηλαδή του ελληνικού χρέους, που συνολικά φθάνει τα 200 δις ευρώ, που σημαίνει ότι μιλάμε για πάνω από το μισό του συνολικού δημόσιου χρέους της χώρας.

Το πως φθάσαμε ως εδώ όλοι το γνωρίζουν είτε νοιώθουν υπεύθυνοι, είτε νοιώθουν αγανακτισμένοι και το καταγγέλλουν. Και  φυσικά αυτοί που παρέλαβαν μια τέτοια κατάσταση, μιλάω για τους σημερινούς κυβερνώντες, λίγες επιλογές είχαν για να αποτρέψουν την καταστροφή, που σήμαινε φυσικά στάση πληρωμών με ότι αυτό συνεπάγεται.

Όμως αν η αντιπολίτευση, έχει κάποια δικαιολογία, να καταγγέλλει, προσκαίρως ανώδυνα γι’ αυτή, τα αναγκαία μέτρα που ελήφθησαν, όλη αυτή η εσωκομματική, και κυρίως ενδοκυβερνητική μουρμούρα, περί δυσαρέσκειας μέσω διαρροών, μάλλον εκπέμπει κλίμα φαιδρότητας και φθηνών σκοπιμοτήτων, παρά πείθει ότι έχει κατανοηθεί επαρκώς, το οριακό σημείο που βρίσκεται η χώρα. Παλαιοκομματικές πρακτικές σε συνθήκες κρίσης, σίγουρα θα αποδειχθούν μπούμερανγκ σε αυτούς που τις εφαρμόζουν. Αν πιστεύουν πως γίνονται αρεστοί, πουλώντας αέρα στο χειμαζόμενο λαό, είναι βαθειά νυχτωμένοι.

Σήμερα όλοι κρίνονται από την υπευθυνότητά τους, και από την συνειδητή και χωρίς υστεροβουλία προσπάθειά τους για να αρθεί το αδιέξοδο που έχει περιέλθει ο τόπος. Ο πρωθυπουργός μάλιστα έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι δεν τον ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος, παρά μόνο η σωτηρία της χώρας. Αν το πιστεύει και το εφαρμόσει μέχρι τέλος, πολύ πιθανόν να μην πείσει στις επόμενες εκλογές τους ψηφοφόρους, που στήνουν ευήκοον  ους στις λαϊκιστικές σειρήνες, η ιστορία όμως μπορεί να του σταθεί ιδιαίτερα γενναιόδωρη, και ίσως αυτό να είναι το τίμημα της υπεύθυνης στάσης του.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου