Αν ένας απ’ τους στόχους της κυβέρνησης ήταν να αποτρέψει την εκδήλωση κοινωνικής αναταραχής, μέχρι στιγμής φαίνεται να τον επιτυγχάνει. Το μυστικό της …επιτυχίας εδράζεται μάλλον στην πεποίθηση πως όλοι ανεξαιρέτως πληρώνουν. Και πράγματι όπως φαίνεται δεν υπάρχει κατηγορία εργαζομένων που να μη θίγεται από τα μέτρα – σοκ που λαμβάνονται.
Οι συνταξιούχοι βλέπουν τις συντάξεις τους να περικόπτονται. Αν υπήρχε μια δυνατότητα να βοήθησαν τα άνεργα παιδιά τους, τη χάνουν και στο εξής θα παλέψουν για την προσωπική τους επιβίωση.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι που μέχρι τώρα εμφανίζονταν οι προνομιούχοι εκ των εργαζομένων βρίσκονται στο στόχαστρο, κυβέρνησης και κοινωνίας. Η κοινωνία τους θεωρεί τεμπέληδες και διεφθαρμένους. Επικαλούμενη εμμέσως πλην σαφώς αυτή την αντίληψη η κυβέρνηση δικαιολογεί δραστικές περικοπές των μισθών τους. Για να απαλύνει κάπως τον πόνο τους, ο Γιώργος Παπανδρέου είπε απ’ τις Βρυξέλλες: “Τουλάχιστον έχουν τη μονιμότητα” Με απλά λόγια ότι έστω και κουτσουρεμένο ένα μισθό στις αρχές του μήνα τον έχουν εξασφαλισμένο. Εκτός κι αν η πρωθυπουργική αποστροφή, συνεπάγονταν έμμεση αμφισβήτηση του προνομίου της μονιμότητας. Κάτι που ουδείς για την ώρα εκτιμά με βεβαιότητα…
Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι είναι ίσως οι πιο αδικημένοι. Χρόνια τώρα εργάζονται με τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης και αμείβονται αισθητά λιγότερο απ’ τους δημόσιους υπαλλήλους. Τώρα με τις ρυθμίσεις περί απελευθέρωσης των απολύσεων και μείωση κατά το ήμισυ των αποζημιώσεων βρίσκονται σε τραγική κατάσταση. Ελάχιστοι βλέπουν ευοίωνα τα μέλλον. Κι ο κίνδυνος της ανεργίας είναι ορατός.
Οι εισοδηματίες που είχαν συνηθίσει στη σιγουριά του ακινήτου, διαπιστώνουν τώρα πόσο επισφαλές και δαπανηρό είναι να τα διατηρούν στην κατοχή τους. Διότι δεν είναι μόνον η δραστική μείωση χρηστών και ενοικιαστών που πλήττουν τα εισοδήματά τους. Είναι κι η υψηλή φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας που επέβαλε η κυβέρνηση.
Τα παραπάνω σηματοδοτούν μείωση της αγοραστικής δύναμης. Κι όσο η αγορά στερεύει από ρευστό κι οι τράπεζες αδυνατούν να χρηματοδοτήσουν νοικοκυριά κι επιχειρήσεις, το πρόβλημα περνά και στους επιχειρηματίες. Μπορεί μεν το κράτος ελαστικοποιεί προς όφελός τους τις εργασιακές σχέσεις, από την άλλη όμως, η αύξηση της φορολογίας, οι συνεχείς έλεγχοι για φοροδιαφυγή κι εισφοροδιαφυγή, η αδυναμία επιστροφής του ΦΠΑ, ξοδεύουν ταχύτατα τα όποια αποθέματα επιταχύνοντας το “μοιραίο” της πτώχευσης.
Είναι εμφανές πως η κρίση πλήττει τους πάντα. Κι είναι η αίσθηση πως όλοι πληρώνουν που κρατά ακόμα ζωντανή την κυβέρνηση. Διότι η οποιαδήποτε ευνοϊκή παραχώρηση υπέρ κάποιων θα δημιουργήσει ρωγμή στο ευάλωτο, πλέον, κυβερνητικό οικοδόμημα και θα καταστήσει αναπόφευκτη την κατάρρευσή του.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
