Πολλές φορές έχουμε διαβάσει σε αναλύσεις, σε αντίθεση με την μαρξιστική αντίληψη που θεωρεί ότι όπου να’ ναι καταρρέει, ότι ο καπιταλισμός αναγεννιέται μέσα από τις κρίσεις του, τις οποίες μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις προκαλεί.
Όχι μόνο αυτό το σημερινό του Γ. Παπανδρέου, αλλά και εκείνο του ιδρυτή του Α. Παπανδρέου, αλλά και του ηγέτη της εκσυγχρονιστικής, για άλλους μετάλλαξης, για άλλους ουσιαστικής ανίχνευσης των νέων πολιτικών και κοινωνικών δεδομένων, Κώστα Σημίτη.
Φυσικά το κόμμα αυτό από την πρώτη περίοδο της ίδρυσής του συγκέντρωνε πάνω του ετερόκλητα πυρά, που ξεκίναγαν από την «αριστερά της αριστεράς» όρος που καθιέρωσε ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος, μέχρι ότι είναι προϊόν των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών σύμφωνα με αυτά που έλεγαν και έγραφαν οι κάποιοι που φυσικά αν ζουν ακόμα πολύ θα κλονίστηκαν από όσα διέρρευσαν από τα επίσημα έγραφα των ΗΠΑ για τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο μέσα από εσωτερικές συγκρούσεις, αντιφάσεις και σκληρές προσωπικές αντιπαραθέσεις κατόρθωσε να βγαίνει ισχυρότερο από τις κρίσεις του, και να κυριαρχήσει στην πολιτική ζωή της Ελλάδας τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Σήμερα το άλλοτε συναρπαστικό και για άλλους λαϊκιστικό κίνημα έχει αρχηγό το γιο του ιδρυτή του, και έχει κληθεί να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη κατά γενική ομολογία οικονομική και κοινωνική κρίση της μεταπολεμικής περιόδου. Καλώς ή κακώς είτε επειδή η βαλβίδα ασφαλείας δεν άνοιγε πλέον από το ύψος του χρέους, είτε το μπάχαλο κράτος αδυνατούσε να λειτουργήσει, είτε για να ανακτήσει ο πολίτης μέρος της ανεξαρτησίας του που είχε καταλυθεί από τα εγχώρια λαμόγια, είτε επειδή η διεθνής των κερδοσκόπων μας έβαλε στο στόχαστρό της, ζητήθηκε από τη νεοεκλεγμένη κυβέρνηση η διεθνής βοήθεια από εταίρους και συμμάχους, για να μη κηρύξει η χώρα πτώχευση, που όποιος έχει στοιχειώδη νου ξέρει τι σημαίνει για όλους όσους δεν κατορθώσουν ή δεν έχουν τη δυνατότητα να δραπετεύσουν.
Φυσικά όλοι δέχτηκαν με ανακούφιση τη δανειακή σύμβαση και όλοι γνώριζαν από την πρώτη στιγμή τις δύσκολες υποχρεώσεις που αναλάβαμε ως λαός και ως πολιτεία. Παρά τις φοβερές δυσκολίες, αντιπαραθέσεις με βολέματα και οργανωμένα συμφέροντα, άρχισε κάτι να γίνεται και ως προς τον εξορθολογισμό των δημοσίων δαπανών και κυρίως στη διαφάνεια των οικονομικών του κράτους. Ακριβώς σε αυτό το σημείο, και εν όψει της πολιτικής απόφασης της Κομισιόν για συνολική λύση του προβλήματος της ευρωζώνης, που φυσικά περιλαμβάνει και τον ημέτερο «άσωτο υιό», η κυβέρνηση άρχισε να παρουσιάζει δείγματα δυσλειτουργίας και ατολμίας, θυμίζοντας έντονα την «επικοινωνιακή διακυβέρνηση» Καραμανλή, που πρώτα ανίχνευε την κοινή γνώμη και μετά έπαιρνε τις πιο δημοφιλείς αποφάσεις έστω κι αν αποδεικνύονταν μακροπρόθεσμα καταστροφικές για τον τόπο.
Το αλαλούμ της προηγούμενης εβδομάδας, που άρχισε από το επικοινωνιακό βατερλώ που υπέστη η κυβέρνηση, συρόμενη πίσω απ’ τον επιφανειακό λαϊκισμό των τηλεπαραθύρων, οι υποχωρήσεις στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, οι παλινωδίες με τους ημιυπαίθριους, δείχνει ότι τουλάχιστον στο συντονισμό η κυβέρνηση παίρνει κάτω από τη βάση. Πολλοί ισχυρίστηκαν ότι τα προβλήματα αποσύνθεσης που παρατηρήθηκαν εσχάτως στο κυβερνητικό σχήμα έχουν αφετηρία το επικοινωνιακό έλλειμμα που παρατηρείται. Δυστυχώς δεν είναι έτσι.
Η έξοδος από την κρίση απαίτησε ένα νέο πατριωτικό όραμα για το ΠΑΣΟΚ και για τη χώρα με θυσίες που κανένας δεν ήταν προετοιμασμένος να δεχθεί. Αυτό οδήγησε σε μια κυβέρνηση διαφορετικών ταχυτήτων, με υπουργούς και βουλευτές που έθεσαν στόχο τη σωτηρία της χώρας, και εκείνους τους περισσότερους, που λειτουργούν με το δόγμα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»! Σε αυτούς αν προστεθεί ο σε δυσαρμονία με τη συγκυρία και εκφραζόμενος με αβάστακτης ελαφρότητας λαϊκισμό λόγος της αντιπολίτευσης, δημιουργεί ένα πυρακτωμένο μείγμα που μπορεί ανεξέλεγκτα να οδηγήσει τη χώρα σε καταστροφικές πρόωρες εκλογές, που κανένας αυτή τη στιγμή σε συμπολίτευση και αντιπολίτευση δεν τις θέλει. Το θέμα είναι αν μπορεί ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση να ξαναβρούν το σταθερό βηματισμό τους, και να αναγεννηθούν μέσα από τη σημερινή τους κρίση, γιατί στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα και χωρίς εναλλακτική πρόταση εξουσίας, το βάρος που έχουν να σηκώσουν είναι τεράστιο και οι ευθύνες τους απέναντι στον τόπο μεγάλες!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
