Το δικό του Γολγοθά έμελλε να ανέβει το φετινό Πάσχα ο άλλοτε πανίσχυρος υπουργός του ΠΑΣΟΚ και παρ’ ολίγον πρωθυπουργός της χώρας Άκης Τσοχατζόπουλος, ο οποίος παραμένει υπό κράτηση από τη Μεγάλη Τετάρτη στα κρατητήρια της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης, κατηγορούμενος για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα.
Η σύλληψη του Άκη δεν πέφτει ως κεραυνός εν αιθρία, καθώς είναι πολύ πρόσφατη η υπόθεση των υποβρυχίων, των εξοπλιστικών προγραμμάτων, των off shore εταιριών και των κατηγοριών για μίζες και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος που τη συνόδευσαν και απασχόλησαν την αρμόδια Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής που κλήθηκε να τη διερευνήσει.
Μερικούς μήνες μετά κι ενώ πολλοί πίστεψαν ότι όλα είχαν τελειώσει, χωρίς ουσιαστικά να επιβληθεί τιμωρία σε κανέναν από τους εμπλεκομένους, το κουβάρι ξετυλίγεται περισσότερο…
Υπάρχει άραγε βούληση εκ μέρους των πολιτικών και δικαστικών αρχών, αυτή τη φορά, να φτάσουν ως την άκρη του νήματος, φέρνοντας έστω καθυστερημένα την «ανάσταση» για ένα πολύκροτο θέμα με έντονα σκανδαλώδη οσμή ή πρόκειται για ένα ακόμη επικοινωνιακό τρικ μικροπολιτικών επιδιώξεων;
Πάντως, επιφυλάξεις και εύλογη καχυποψία –εφόσον δεν πρόκειται για τυχαία σύμπτωση- προκαλεί το γεγονός ότι ο φάκελος ξανανοίγει σε παράλληλο χρόνο με την προκήρυξη των εκλογών και την προεκλογική περίοδο, που ήδη ξεκίνησε με τις σχετικές ανακοινώσεις του πρωθυπουργού.
Προφανώς, το ζητούμενο δεν είναι η στοχοποίηση ή καταδίκη ενός και μόνο προσώπου. Άλλωστε, κάτι τέτοιο θα συνιστούσε εξόφθαλμη πρόκληση για να συγκαλυφθούν οι παρατυπίες και τα ανομήματα ενός ολόκληρου συστήματος που ασκούσε εξουσία στη χώρα για σχεδόν 30 χρόνια και -είναι γνωστό τοις πάσι- ότι εξέθρεψε γενιές πολιτών και εδραίωσε εγκληματικές νοοτροπίες, που με παραπλανητικά και ψευδεπίγραφα επιχειρήματα περί «λαϊκών αγώνων» έκλεινε πονηρά το μάτι στη διαφθορά, τον εύκολο πλουτισμό και την παρανομία.
Η κράτηση Τσοχατζόπουλου είναι μια κίνηση με υψηλό συμβολισμό που, πέραν του αυτονόητου αιτήματος για απόδοση δικαιοσύνης, δημιουργεί την (ψευδ)αίσθηση(;) ότι ο απαράδεκτος κανόνας της ιδιότυπης ασυλίας των υψηλά ιστάμενων αξιωματούχων της δημόσιας ζωής είναι δυνατό να σπάσει ή έστω να υποστεί σοβαρά τραύματα, ώστε ο κίνδυνος επανάληψης παρόμοιων φαινομένων στο μέλλον να μην είναι εξίσου μεγάλος με ότι συνέβαινε ως σήμερα.
Το σημαντικότερο και δυσκολότερο για την πραγματική εξυγίανση της καταρρέουσας πολιτικής τάξης είναι να μπει ένα τέρμα στο καθεστώς γενικευμένης ασυδοσίας, διασπάθισης δημόσιου χρήματος και ατιμωρησίας, που κατέστη πρότυπο μετά τη μεταπολίτευση και για δεκαετίες, με τις ολέθριες συνέπειές του να εξαργυρώνονται τώρα από «αθώα» θύματα, πολίτες που ουδέποτε έβαλαν το χέρι τους «στο βάζο με το μέλι» καλούνται όμως να πληρώσουν από την τσέπη τους τα «αμαρτήματα» των λαοπλάνων και ιδιοτελών καθοδηγητών τους.
Επιπροσθέτως, εκτός της επιβεβαίωσης της πτώσης και της ολικής αποκαθήλωσης για τον ίδιο τον πρώην υπουργό Άμυνας, η σύλληψή του παρουσιάζεται παράλληλα ως δυνατότητα ή και ευκαιρία του πολιτικού συστήματος να επανακτήσει σταδιακά την απωλεσθείσα αξιοπιστία του και με απτές αποδείξεις να επιχειρήσει να πείσει τη δικαίως οργισμένη κοινωνία ότι το πάρτι της καταλήστευσης του Δημοσίου και της συγκάλυψης εν συνεχεία, λαμβάνει τέλος.
Αν αυτό θα επιτευχθεί είναι πολύ πρώιμο να ειπωθεί τούτη την ώρα, ωστόσο είναι ηλίου φαεινότερο ότι περιθώρια για νέους συμψηφισμούς, επίδειξη ανοχής και άοριστη διάχυση ευθυνών δεν υπάρχουν και στην περίπτωση που επικρατήσουν, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα βάλουν ταφόπλακα στα όποια σχέδια των σημερινών βασικών πολιτικών ηγεσιών να ανακάμψουν και να αναστηλώσουν τα θεμέλιά τους, που τρίζουν δυνατά και επικίνδυνα…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
