ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ

Μοίρασε το

του ΓΙΑΝΝΗ ΣΙΔΕΡΗ 

Νέα πρωτοβουλία του πρωθυπουργού, ο οποίος θα καλέσει κόμματα και φορείς, αμέσως μετά την εξειδίκευση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, σε αναζήτηση εθνικής συναίνεσης για την οικονομία προανήγγειλε  ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής.

Μια μέρα πριν οι κ. Γιουνγκερ και Ολι Ρεν, έδιναν σθεναρά και ανυποχώρητα μηνύματα, ότι το πρόβλημά μας είναι «εθνικό και όχι κομματικό», και ότι «οι αγορές και οι κυβερνήσεις των χωρών του ευρώ, αναμένουν από την Ελλάδα να λειτουργεί ως μία ομάδα με υπεύθυνο τρόπο»! Ο πρώτος μάλιστα άφησε να εννοηθεί ότι θα επιθυμούσε η ΝΔ …εγγράφως να έδινε την υπόσχεσή της ότι θα συναινέσει στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα – και προφανώς στο σκληρότερο μνημόνιο που έπεται.

Είναι το τελευταίο που αποτελεί τον τρόμο της κυβέρνησης. Παρότι διαθέσει την αριθμητική ηγεμονία των 156 βουλευτών, νιώθει ανήμπορη να σηκώσει το βάρος των αποφάσεων που η ίδια υπέγραψε, ή άφησε να της επιβληθούν, καθώς και των αποφάσεων που έρχονται! Αποφάσεις οι οποίες έχουν ωθήσει την χώρα σε ένα σισύφειο αγώνα οικονομικής απίσχνανσης, κοινωνικής δυσαρέσκειας, παραγωγικής αποδιοργάνωσης, αυτοτροφοδοτούμενης ύφεσης, ενώ, ένα χρόνο τώρα, δεν έχουν τεθεί οι βάσεις μιας νέας παραγωγικής και αναπτυξιακής δυναμικής…

Σαφώς θα ήταν ευτυχές σύμπτωμα, δείγμα ωριμότητας και υγείας του πολιτικού συστήματος, εάν οι εκτός αριστεράς πολιτικές δυνάμεις (αφού τα δύο κόμματα επουδενί θα αποδέχονταν), να έβρισκαν έναν ελάχιστο κοινό τόπο συνεννόησης και συναίνεσης, προκειμένου να αντιμετωπίσουν συνθετικά τα εκρηκτικά οικονομικά προβλήματα της χώρας. Αλλωστε αποτελεί πάγκοινη αρχή ότι μπροστά στον εθνικό κίνδυνο, οι επουσιώδεις διαφορές εξαλείφονται. Το πρόβλημα όμως είναι ότι ο κ. Παπανδρέου μετά του κ. Παπακωνσταντίνου «διαπραγματεύτηκαν» μια δανειακή σύμβαση, το μνημόνιο, με ταχύρυθμες διαδικασίες υπό το άγχος και το άγος της εθνικής πτώχευσης, χωρίς να γνωρίζει τίποτε όχι μόνο η αντιπολίτευση, αλλά και το «όλον ΠΑΣΟΚ» – που έλεγε παλιά και ο Βενιζέλος.

Έκτοτε απροετοίμαστος ο πρωθυπουργός, επιδόθηκε σε ένα πυρετώδη «ταξιδιωτικό στροβίλισμα», συμμετείχε σε διεθνείς συναντήσεις, φόρουμ, συνέδρια, ομιλίες, επαφές, που καλλώπιζαν το προφίλ του στο εξωτερικό, ενώ στο εσωτερικό έδιναν την εικόνα μιας υπερδραστηριότητας, εκ διαμέτρου αντίθετης φυσικά με εκείνη του προκατόχου του. Όλα αυτά χθες στο συνέδριο του Economist τα χαρακτήρισε ως … «ταξίδι προς την Ιθάκη εν μέσω Κυκλώπων και Σειρήνων»! ( προφανώς χθες ήταν η μέρα της ποιητικής διάθεσης για τους δύο αρχηγούς: Ο κ. Σαμαράς χαρακτήρισε την κυβερνητική πολιτική ως …«γυμναστική στη ματαιότητα»)!

Μόνο που όλο αυτό το ταξίδι εν μέσω κυκλώπων και σειρήνων, ήταν μια δραστηριότητα για την… δραστηριότητα του κ. Παπανδρέου. Συγκαλούσε άπειρα υπουργικά συμβούλια, επίσημα ή άτυπα, διαθεσμικά όργανα, διυπουργικές επιτροπές, πολιτικά συμβούλια, Κοινοβουλευτικές Ομάδες, Εθνικά Συμβούλια, όπου …δεν αποφασιζόταν τίποτα! Δεν κορόιδευε. Απλώς αυτό είναι το στυλ «διοίκησής» του!

Τώρα που πέρασε ο καιρός, κατά πολύ ασκόπως, και έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για τα δύσκολα (αποκρατικοποιήσεις ΔΕΚΟ, απολύσεις στο Δημόσιο, ίσως και νέες οριζόντιες περικοπές), ξεκίνησε το στενό «πρέσιγκ» στην αξιωματική αντιπολίτευση για συναίνεση (το ότι αυτή φέρεται σαν να μην κατανοεί την κρισιμότητα των στιγμών και εξαπολύει μύδρους λες και βρίσκεται σε προγενέστερη ιστορική στιγμή, στην δεκαετία του 80 ας πούμε, είναι άλλο θέμα).

Αν ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του είχαν δουλέψει προγραμματισμένα, αν είχαν συγκροτήσει ένα συνεκτικό, σταθερό, λεπτομερές πρόγραμμα δράσεων που θα ξεπερνούσε τις επιταγές του μνημονίου, αν είχαν συμβάλει, ας πούμε, στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, στην πάταξη του παρασιτισμού, στην έστω και ελάχιστα εξάλειψη της παρανομίας, δεν θα είχαν την ανάγκη καμιάς συναινετικής αντιπολίτευσης. Ο ίδιος ο λαός θα τους δικαίωνε και θα εκώφευε στις φωνασκίες της αντιπολίτευσης…

Αντί αυτών, θα επιδοθεί πάλι σε «τελετουργίες συναίνεσης», μπροστά στις κάμερες, με την κρυφή ελπίδα ότι στην αποτυχία θα μπορεί να καταγγείλει εκείνους που δεν τον συνέδραμαν στα δύσκολα, για χάρη της πατρίδας. Αλλά η συναίνεση της αντιπολίτευσης σε μια κυβέρνηση μικρή σημασία έχει. Σημασία έχει να κατακτήσει την συναίνεση του λαού και αυτή κατακτάται με το έργο…

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου