Αν υπάρχει μια αίσθηση ανεπάρκειας του ελληνικού πολιτικού προσωπικού στην παρούσα κρίσιμη για τη χώρα συγκυρία, την ίδια κι ακόμα εντονότερη αίσθηση ανεπάρκειας αποπνέει και το πολιτικό προσωπικό της ΕΕ που χειρίζεται την εξίσου επικίνδυνη κρίση χρέους της Ευρωζώνης.
Χαρακτηριστικό δείγμα η ευθεία παρέμβαση του Ευρωπαίου Επιτρόπου Όλι Ρεν στα εσωτερικά της χώρας, ο οποίος προσωποποίησε την απαίτηση των δανειστών για “συνεννόηση” και “συναίνεση” των πολιτικών δυνάμεων. Εκτός από άκομψο, πρόκειται για παιδαριώδη και εν πολλοίς αναποτελεσματικό χειρισμό. Διότι αντί να διευκολύνει, δυσχεραίνει κάθε προσπάθεια συναίνεσης – αν θεωρηθεί πως υπάρχει πρόθεση προσπάθειας προς αυτή την κατεύθυνση.
Όσο κι αν είναι σαφής η εξάρτηση της χώρας από τα χρήματα των δανειστών. Όσο κι αν ένα σημαντικό μέρος της εθνικής κυριαρχίας της χώρας έχει παραχωρηθεί σε ένα τύποις υπερεθνικό οργανισμό όπως η ΕΕ. Όσο κι αν οι δανειστές έχουν δίκιο να θέλουν να γνωρίζουν που πάνε τη χρήματα τους κι αν αξιοποιούνται με τρόπο που θα διασφαλίζει την επιστροφή του, η Ελλάδα παραμένει, τυπικά ακόμα, μια ανεξάρτητη και δημοκρατική χώρα. Διαθέτει Σύνταγμα. Διαθέτει κυβέρνηση και αντιπολίτευση που εκλέγεται με δημοκρατικές και διαφανείς διαδικασίες από το Έλληνες πολίτες.
Συνεπώς, ουδείς έχει δικαίωμα να υποδείξει ούτε στην κυβέρνηση, ούτε στην αντιπολίτευση τον τρόπο που θα πολιτευτεί. Κι αν αυτό συμβαίνει πράγματι στην πράξη, καλό θα ήταν να τηρούνται κάποια στοιχειώδη προσχήματα. Φαίνεται όμως πως το πολιτικό προσωπικό της ΕΕ είναι ανίκανο να προβεί σε τόσο λεπτούς χειρισμούς.
Ο χοντροκομμένος τρόπος της παρέμβασης κινδυνεύει να εξωθήσει την ελληνική πολιτική ηγεσία σε ανεπιθύμητες και υψηλού κόστους αποφάσεις, προκειμένου να αποφύγει την κατακραυγή και την ατίμωση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Αντώνης Σαμαράς. Λίγες μόλις μέρες αφότου “έβαλε πλάτη” στις αποκρατικοποιήσεις και στον περιορισμό της ισχύος των συνδικάτων, δέχθηκε μια άνευ προηγουμένου πίεση να υπογράψει ένα σχέδιο εξόδου απ’ την κρίση, η αναποτελεσματικότητα του οποίου αμφισβητείται ακόμα κι από εκείνους που το συνέταξαν…
Πρόκειται για πίεση που υφίσταται ένα χρόνο τώρα ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος ευλόγως αναζητά τρόπους να την επιμερίσει. Από την άλλη όμως, το ΠΑΣΟΚ δεν εκλέχθηκε για να συγκυβερνά με τη ΝΔ. Ούτε υπάρχει πουθενά γραμμένο πως η αντιπολίτευση είναι υποχρεωμένη να χειροκροτεί τις αποφάσεις της κυβέρνησης.
Το μόνο που έχουν να πράξουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση είναι να συναινέσουν στην ανάγκη πλήρους και απόλυτης αποτύπωσης της πραγματικής κατάστασης που βιώνει η χώρα. Ώστε να δώσουν στον κυρίαρχο λαό τη δυνατότητα να αναλάβει τις ευθύνες που εμφανώς αποφεύγουν να αναλάβουν οι ίδιοι.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
