Ο “θείος Σαμ” από την Αμερική ταξίδευσε στη Γερμανία για να σώσει την Ελλάδα; Όχι ακριβώς…
Το ταξίδι-αστραπή του Τιμ Γκάιτνερ στο Βερολίνο εμπεριέχει όλα τα στοιχεία της μυθοπλασίας που θα έπειθε τους φοβισμένους, αδαείς και σε πλήρη σύγχυση Έλληνες πως το “αμερικανικό ιππικό” έστερξε σε βοήθεια για να σώσει, την ύστατη ώρα, τη χώρα από την χρεοκοπία ή τη “γερμανική μπότα”.
Στοιχείο πρώτο: Ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών συνέστησε στο Γερμανό ομόλογο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να εγκαταλείψει κάθε σκέψη για αναδιάρθρωση χρέους στην Ελλάδα, διότι μια τέτοια εξέλιξη σε χώρα της Ευρωζώνης θα απειλούσε το αμερικανικό τραπεζικό σύστημα, προκαλώντας ντόμινο απρόβλεπτων εξελίξεων. Από τη στιγμή λοιπόν που κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση απορρίπτουν μια τέτοια εξέλιξη, η αμερικανική παρέμβαση λειτουργεί ο μάννα εξ ουρανού. Είναι όμως έτσι; Αναδιάρθρωση χρέους προϋποθέτει συνολικό deal, που καταλήγει αναγκαστικά σε “κούρεμα” ιδιωτών (προφανώς και Αμερικανών) που κατέχουν ελληνικά ομόλογα. Λογικά, ουδείς επιθυμεί να χάσει τα λεφτά και αναζητά τρόπους να φορτώσει αλλού τη χασούρα. Ιδού λοιπόν η ουσία της συζήτησης (εδώ κι ένα χρόνο), “ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο”. Για αυτό εφευρέθηκε το μνημόνιο. Για αυτό συστήθηκε ο Μηχανισμός Στήριξης. Η διαφορά είναι πως μετά από κάποιο διάστημα το χρέος της Ελλάδας προς ιδιώτες, θα μετατραπεί σε χρέος της Ελλάδας προς κράτη. Και τότε ουδείς θα μιλά για “κούρεμα”. Θα είναι η ώρα της εκποίησης…
Στοιχείο δεύτερο: Ο Γκάιτνερ ζήτησε επιτακτικά από τους Γερμανούς να χαλαρώσουν τη δημοσιονομική πειθαρχία, να χρηματοδοτήσει γενναιόδωρα τις “προβληματικές” χώρες με χαμηλότερα επιτόκια, διότι σε αντίθετη περίπτωση θα αποδυναμώνονταν το δολάριο και στη FED που σήμερα παρέχει ρευστότητα στην αμερικανική οικονομία και κρατά μηδενικά τα επιτόκια, θα ασκούνταν αφόρητες πιέσεις. Τι καλύτερο για την Ελλάδα, δηλαδή. Πλην όμως μια τέτοια εξέλιξη, την ώρα που η χώρα δεν έχει ακόμα προχωρήσει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, θα έφερνε μεν ευφορία, όχι όμως απαραίτητα και ανάπτυξη. Το πιθανότερο ήταν να φαγωθούν και πάλι, με αποτέλεσμα ακόμα μεγαλύτερο ελληνικό χρέος. Θέλουμε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα; Το σίγουρο είναι πως χρήματα για να κινηθεί η οικονομία χρειάζονται. Πλην όμως εκείνο που χρειάζεται είναι να διορθωθούν οι διαχρονικές παθογένειες της ελληνικής οικονομίας και το κυριότερο να υπάρξει πολιτική συμφωνία των δυο μεγάλων κομμάτων για το μοντέλο ανάπτυξης που θα ακολουθήσει η χώρα τα επόμενα χρόνια. Υπάρχει τέτοια συμφωνία;
Συμπέρασμα: Στις προσδοκίες που καλλιέργησε η επίσκεψη Γκάιτνερ στο Βερολίνο, καλό θα είναι οι Έλληνες να κρατούν μικρό καλάθι.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
