Mε το νομοσχέδιο προωθούνται προσαρμογές στους τομείς της Υγείας και της Εργασίας, οι οποίες απαντούν αφενός μεν στις ανάγκες των εξελισσόμενων εδώ και καιρό μεταρρυθμίσεων σε αυτούς τους χώρους, αφετέρου δε, στις επιταγές των μνημονιακών υποχρεώσεων της χώρας, όπως αυτές αποτυπώθηκαν στις σχετικές συμφωνίες.
Με τις παρεμβάσεις στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας τροποποιείται η οργάνωση της λειτουργίας του με στόχο την αντοχή του στις πιέσεις από τη δυσμενέστατη οικονομική συγκυρία και τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Θα πρέπει, όμως, να προσεχθούν ιδιαίτερα ορισμένα ζητήματα από την εφαρμογή των επιμέρους άρθρων του νομοσχεδίου, για να μην υπάρξουν αντίθετα αποτελέσματα από τους παραπάνω στόχους.
Η λειτουργία υπό ενιαία διοίκηση διασυνδεόμενων νοσοκομείων ως αυτοτελών και ενιαίων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και με τη νέα σύνθεση των διοικητικών συμβουλίων, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποβαθμίσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες των επιμέρους νοσοκομείων.
Είναι άλλο η εξοικονόμηση πόρων από τον εξορθολογισμό και την αντιμετώπιση της σπατάλης μέσω ενός μοντέλου διοίκησης ή ενός καλού συστήματος προμηθειών και άλλο οι περικοπές που υποβαθμίζουν ή «μαραίνουν» και τελικά καταργούν αναγκαίες λειτουργίες υπηρεσιών Υγείας.
Ήδη έχουμε ένα βαρύτατο πλήγμα σε ό,τι αφορά τις εφημερίες των γιατρών.
Οι γιατροί για δέκα εφημερίες ετοιμότητας θα παίρνουν μόνο 300 ευρώ το μήνα. Και είναι γιατροί που έχουν σπουδάσει έντεκα, δώδεκα και δεκατρία χρόνια, εάν βάλουμε τα έξι χρόνια του Πανεπιστημίου και τα πάνω από πέντε χρόνια ειδικότητας, που είναι πλέον όλες οι ειδικότητες. Έχουν μειωθεί πάρα πολύ τα κονδύλια.
Ένα από τα σημεία του νομοσχεδίου που θέλω να υπογραμμίσω με θετικό πρόσημο, είναι η μεταφορά του συνόλου των αρμοδιοτήτων σε ό,τι αφορά την Υγεία, στο Υπουργείο Υγείας. Αναφέρομαι κυρίως στον ΕΟΠΥΥ, που θα υπάγεται πλέον αποκλειστικά στον έλεγχο του Υπουργείου Υγείας.
Πρέπει, όμως, να παρατηρήσω ότι συνυπάρχει ένας σοβαρός κίνδυνος που μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικός για το σύστημα. Αυτός είναι το ζήτημα με τα ΚΕΝ, τα κλειστά νοσήλια. Έτσι όπως διαμορφώθηκαν, χρειάζονται σίγουρα επανεξέταση.
Και υπάρχουν, απ’ ό,τι γνωρίζω, κι άλλες επεξεργασίες για τα ΚΕΝ που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Διαφορετικά, το σύστημα θα τιναχθεί στον αέρα, έτσι όπως ήταν οι τιμές στα κλειστά νοσήλια. Ιατρικές πράξεις που πριν κοστολογούνταν «μηδέν», τώρα κοστολογούνται με 900 και 1.000 ευρώ.
Έρχομαι τώρα στο ζήτημα των φαρμάκων και της δραστικής ουσίας. Επειδή πολύς λόγος έχει γίνει και Υπουργοί έχουν βγει στα κανάλια και λένε ότι οι γιατροί δεν θέλουν τα γενόσημα, θέλω να πω το εξής: Αυτό είναι μέγα λάθος. Όλοι οι γιατροί θέλουν τα γενόσημα. Και γράφουν γενόσημα. Και θα γράψουν και πολλά περισσότερα. Κι ας πάνε και στο 50% και στο 80% οι συνταγές με γενόσημα. Να ξέρουμε, όμως, ποιο γενόσημο είναι. Να υπάρχει και η εμπορική ονομασία.
Κατ’ αρχήν, από το μέτρο αυτό δεν υπάρχει κανένα οικονομικό αντίκρισμα. Μπορεί να είναι επιταγή της τρόικα, αλλά μπορεί να μας δίνει τη δραστική ουσία και να είναι και η εμπορική ονομασία.
Έχουμε χρόνια αρρώστους που παίρνουν συγκεκριμένα φάρμακα. Όλοι έχουμε στην οικογένειά μας αρρώστους που παίρνουν συγκεκριμένα φάρμακα επί πολλά χρόνια, γιατί έχουν νευρολογικές παθήσεις είτε παθολογικές είτε οτιδήποτε. Δεν μπορείς σε αυτό τον άρρωστο που έχει ρυθμιστεί από μία αγωγή εδώ και χρόνια, να του πεις, «τώρα θα πάρεις τη φαρμακευτική ουσία και όποιο φάρμακο έρθει». Δεν είναι έτσι.
Επίσης, με αυτό τον τρόπο καταστρέφουμε την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία, η οποία κάνει επενδύσεις, έχει θέσεις εργασίας.
Δεν θα καταστρέψουμε, λοιπόν, την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία. Και γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι υπάρχει τρόπος να γίνεται κατάχρηση και να μην έχει κανένα όφελος η οικονομία.
Τέλος πάντων, όλοι αυτοί που ασχολούνται με την οικονομία της Υγείας ας είναι σε δεύτερο βαθμό σε αυτή τη φάση.
Βέβαια, θα πρέπει υπεύθυνος να είναι πάντα ο γιατρός. Όπως είναι υπεύθυνος για τη διάγνωση, πρέπει να είναι και για τη θεραπεία. Δεν μπορεί ο φαρμακοποιός να αλλάζει το φάρμακο κατά το δοκούν, λέγοντας στον άρρωστο ότι υπάρχει φάρμακο πιο φθηνό από αυτό που του έχει γράψει ο γιατρός και να του δίνει το πιο φθηνό. Υπεύθυνος είναι μόνο ο γιατρός για τη θεραπεία που γράφει στον άρρωστό του.
Βέβαια, υπάρχει κι ένα δεύτερο σημείο: Μπορεί να δημιουργηθεί μία καρτελοποίηση σε αυτόν τον τομέα από εταιρείες εισαγωγής γενόσημων. Πώς θα μπορέσουμε να την αποτρέψουμε;
Δεν πρέπει να δημιουργήσουμε ανασφάλεια ούτε στον ασθενή ούτε στο γιατρό ούτε στο φαρμακοποιό.
Δεν είναι τόσο απλό το πρόβλημα αυτό.
Και, βέβαια, χρειάζεται διαρκώς ένας έλεγχος από τον ΕΟΦ. Θα πρέπει ο ΕΟΦ να κάνει τη δουλειά του, γιατί δεν την έκανε όπως έπρεπε. Θα πρέπει, λοιπόν, να ασχοληθεί και να δραστηριοποιηθεί όπως πρέπει.
Επίσης, θα πρέπει να λειτουργήσει και η Επιτροπή Ανταγωνισμού. Και, βέβαια, όλοι οι επιστήμονες που ασχολούνται με το φάρμακο, να ασχοληθούν πάρα πολύ σοβαρά.
Πιστεύω ότι έχω γίνει κατανοητή.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
