Ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι αναγκασμένος να κάνει διαρκώς πολιτικούς ελιγμούς. Είναι ο μόνος τρόπος για να παράξει κυβερνητικό έργο, χωρίς μεγάλο πολιτικό κόστος.
Ο βουλευτής της Β’ Αθηνών ουδέποτε αρνήθηκε πως ενδιαφέρεται για την ψήφο των πολιτών της. Αντιθέτως, τις πρωτιές του σε ψήφους επικαλείται κάθε φορά που αναζητά σοβαρά εχέγγυα πολιτικής αξιοπιστίας. Από τη στιγμή όμως που η πολιτική μοίρα τού επιφύλασσε σταδιοδρομία σε δυο υπουργεία άμεσα συνδεδεμένα με την καθημερινότητα των πολιτών, το ζητούμενο ήταν, να διατηρήσει το προνόμιο της υψηλής δημοφιλίας.
Απλή υπόθεση η μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού δεν ήταν. Άλλαζε προς το χείρον το προγραμματισμό ζωής σε χιλιάδες συμπολίτες μας και ο κ. Λοβέρδος έπρεπε να βρει τρόπο να μετατρέψει το μειονέκτημα σε πλεονέκτημα. Η πολιτική του βασίστηκε στη λογική του “μη χείρον βέλτιστον”. Αφού βγήκε και δήλωσε πως “δεν υπάρχει σάλιο”, αποκαλύπτοντας επιπλέον το “σοβαρό ενδεχόμενο” να μη πληρωθούν εφάπαξ και συντάξεις και το σύστημα να καταρρεύσει, δημιούργησε μια παράσταση μεγάλου κινδύνου που του πρόσφερε εξίσου μεγάλα περιθώρια ελιγμών. Στο τέλος τα κατάφερε. Οι συντάξεις έστω και κουτσουρεμένες πληρώνονται, την ίδια ώρα που οι αλλαγές στο σύστημα πέρασαν χωρίς μεγάλες αντιδράσεις.
Αναλόγως έπραξε και στο υπουργείο Υγείας. Ξεκαθαρίζοντας (και μάλιστα στη Βουλή) πως αν δεν καταφέρει να υλοποιήσει τα όσα εξήγγειλε θα παραιτηθεί, έβαλε ψηλά των πήχη των απαιτήσεων για εντατική εργασία του ιδίου και των συνεργατών του. Η προσπάθεια είναι εμφανής, όχι όμως και τα αποτελέσματα. Το σύστημα προμηθειών και οικονομικού ελέγχου των νοσοκομείων βελτιώνεται αργά και οι εταιρίες συνεχίζουν να δρουν περίπου ανεξέλεγκτα. Εξίσου, ανεξέλεγκτα …διακινούνται και τα “φακελάκια”.
Ωστόσο, κατά γενική ομολογία οι υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας παρά τις μειώσεις δαπανών παρουσιάζουν σημάδια βελτίωσης. Προτού όμως τα αποτελέσματα δημιουργήσουν προϋποθέσεις πολιτικού οφέλους, ο Ανδρέας Λοβέρδος σκέφτηκε πως θα μπορούσε να κάνει δώρο στους καπνιστές ψηφοφόρους και όχι μόνο… την άρση της απαγόρευσης του καπνίσματος. Προς εκείνη την κατεύθυνση κινήθηκε ευφυώς. Πρότεινε στο Γιώργο Παπανδρέου να συμφωνήσει στην επιβολή “τσιγαρόσημου” που θα έκαναν πλουσιότερο το υπουργείο του κατά 100 εκ. € ετησίως.
Ο πρωθυπουργός δεν δελεάστηκε από το “ζεστό χρήμα” που θα έμπαινε στα κρατικά ταμεία και επέμεινε στην εφαρμογή του νόμου. Πλην όμως ο Ανδρέας Λοβέρδος έκανε ό,τι μπορούσε για να ικανοποιήσει τους ιδιοκτήτες μπαρ και νυκτερινών κέντρων και τους καπνιστές ψηφοφόρους του. Τους αντικαπνιστές δεν χρειαζόταν τους ικανοποιήσει. Είχαν ήδη ικανοποιηθεί από το νόμο και απαιτούνται η επιμονή του Παπανδρέου να εφαρμοστεί…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
