Με το φόβο του πολιτικού κόστους και της φθοράς που είναι βέβαιο ότι θα έχει η επιλογή συμμετοχής σε μια κυβέρνηση όπως αυτή του Αντώνη Σαμαρά, η οποία θα κληθεί να λάβει και πάλι σκληρά μέτρα, το ΠΑΣΟΚ και ο Ευάγγελος Βενιζέλος επέλεξαν να εκπροσωπηθούν χωρίς κομματικά τους στελέχη και ουσιαστικά να κρυφτούν πίσω από κάποιους εξωκοινοβουλευτικούς και τεχνοκράτες, οι οποίοι φέρουν ως βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα τη στενή τους διαπροσωπική σχέση με τον πρόεδρο του κόμματος.
Ευελπιστεί με την επιλογή της αυτή η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ότι δε θα χρεωθεί απολύτως μια ενδεχόμενη αποτυχία ή τη δυσαρέσκεια από την υλοποίηση των πολιτικών που προβλέπει το μνημόνιο ή τουλάχιστον θα έχει το άλλοθι ή το περιθώριο να ισχυριστεί ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται από τη ΝΔ και τους υπουργούς της.
Παρ’ όλα αυτά, το εν λόγω σκεπτικό καθόλου δεν απαλλάσει το ΠΑΣΟΚ από την ευθύνη της ένταξης στο σχήμα και στήριξης της κυβέρνησης, μάλιστα με ειλικρινή και ουσιαστικό τρόπο, όπως άλλωστε υποστήριξε με δηλώσεις του ο Ευάγγελος Βενιζέλος για να δικαιολογήσει την απόφαση του ΠΑΣΟΚ.
Πιο συγκεκριμένα δήλωσε ότι «το ΠΑΣΟΚ θα μετάσχει με τρόπο ωφέλιμο για την αποτελεσματική λειτουργία και την αξιοπιστία της και δε θα ακολουθήσει τις πρακτικές άλλων που αποτέλεσαν συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση και αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση», εννοώντας προφανώς τη ΝΔ και τη στάση της επί κυβερνήσεως Λουκά Παπαδήμου.
Επομένως, μοναδική καθαρή λύση -κατα τη γνώμη μας- θα ήταν το ΠΑΣΟΚ είτε να μη συμμετάσχει καθόλου στο νέο κυβερνητικό σχήμα, απλώς να στήριζε στη Βουλή τα νομοσχέδια που θα έρχονταν προς ψήφιση, προκειμένου να μην κοπεί η χρηματοδότηση προς τη χώρα, είτε -στην πιο απίθανη περίπτωση- να παρέμενε στην αντιπολίτευση, με συνέπεια όμως κάτι τέτοιο να ισοδυναμούσε με νέα προσφυγή στις κάλπες, τις οποίες το ΠΑΣΟΚ απέκλειε και μάλιστα κατηγορούσε για ανευθυνότητα το ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και για τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, που πίστευε ότι της προκάλεσε το κόμμα της Αριστεράς.
Ένα δεύτερο σημείο κριτικής προς το ΠΑΣΟΚ είναι το ότι έχει υποβαθμίσει αισθητά και έχει αφήσει να περάσουν σε δεύτερη μοίρα οι όροι και οι προϋποθέσεις επί του προγράμματος, τους οποίους επαναλάμβανε διαρκώς ο κ. Βενιζέλος κατά την προεκλογική περίοδο, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι το ΠΑΣΟΚ δε θα γίνει τσόντα και συμπλήρωμα κανενός ούτε θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένο…
Ωστόσο, ελάχιστα αναφέρθηκε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στο προγραμματικό πλαίσιο που έθετε το κόμμα του για να στηρίξει την κυβέρνηση, ενώ παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση είχε ορκιστεί, η ατζέντα πάνω στην οποία θα κινηθεί δεν είχε δοθεί στη δημοσιότητα. Αλλά και από τα στοιχεία εκείνα που είχαν διαρρεύσει, ελάχιστες ήταν οι διαφωνίες με τη ΝΔ, ένδειξη που δικαιώνει τις κατηγορίες όσων προεκλογικά αποκαλούσαν τα προγράμματα της Ιπποκράτους και της Συγγρού «δύο όψεις ενός ίδιου νομίσματος»…
Την ίδια ώρα, με αφορμή τον τρόπο συμμετοχής του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, στο εσωτερικό του κόμματος ξέσπασε μια πολύ σοβαρή κόντρα κορυφής ανάμεσα στον Ευάγγελο Βενιζέλο από τη μια πλευρά και τους Ανδρέα Λοβέρδο και Μιχάλη Χρυσοχοϊδη από την άλλη, οι οποίοι και επέμειναν μέχρι τέλους στην ανάγκη ισχυρής εκπροσώπησης στο σχήμα.
«Οι τεχνοκρατικές λύσεις είναι απαράδεκτες», ανέφερε ο κ. Λοβέρδος, «δε μπορεί να μείνουμε στα μετόπισθεν», τόνισε ο κ. Χρυσοχοϊδης στη θυελλώδη συνεδρίαση της ΚΟ την περασμένη Τετάρτη.
Πολιτικά ουσιαστική συμμετοχή στην κυβέρνηση ζήτησε όμως και ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος μόλις πληροφορήθηκε τις προθέσεις του διαδόχου του φέρεται να δήλωσε ότι «αυτά που κάνει ο Βαγγέλης είναι βλακείες»…
Η άποψη του κ. Βενιζέλου μπορεί να ήταν αυτή που επικράτησε τελικά, ωστόσο μόνο ομαλή και ήρεμη δεν πρέπει να θεωρείται η κατάσταση στο κόμμα ενόψει και των ανακοινώσεων στις οποίες πρόκειται να προβεί η ηγεσία της Ιπποκράτους για την ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ.
Οι εξαγγελίες, λόγω των κυβερνητικών εξελίξεων έλαβαν -ως γνωστόν- μικρή αναβολή, θα είναι όμως η πρώτη από τις επόμενες άμεσες κινήσεις που είναι πολύ πιθανό να επιφέρει νέες ηχηρές αντιδράσεις και να δημιουργήσει για πολλοστή φορά μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ατμόσφαιρα γενικευμένης εσωστρέφειας στην παράταξη, που αν και έγινε πλεόν μικρή, τα στελέχη της δε λένε να το κατανοήσουν και καμία προσπάθεια δεν καταβάλλουν ώστε να την κάνουν ξανά μεγάλη…
Άραγε, τι να σκέφεται ο Ανδρέας Παπανδρέου, δεκαέξι ολόκληρα χρόνια – 23η Ιουνίου του 1996 – μετά το θάνατό του και πόσο περήφανος άραγε θα αισθάνεται για τους πολιτικούς επιγόνους του και την παρακμή του πολιτικού του δημιουργήματος;
«Η επέτειος του θανάτου του Ανδρέα Παπανδρέου βρίσκει δυστυχώς την Ελλάδα σε μια κατάσταση πολύ διαφορετική από αυτήν που ονειρεύτηκε και θέλησε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ να περνά μια πολύ δύσκολη περίοδο», τόνισε την Παρασκευή σε μήνυμά του ο Ευάγγελος Βενιζέλος, δίνοντας -αν μη τι άλλο- μια ρεαλιστική αποτύπωση της τραγικής πραγματικότητας τόσο για τη χώρα όσο και για το ΠΑΣΟΚ…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
