του ΓΙΑΝΝΗ ΣΙΔΕΡΗ
«Η Ελλάδα μπαίνει σε σπιράλ θανάτου», είχε πει με την θέσπιση του μνημονίου, ο προχθεσινός συνομιλητής του πρωθυπουργού στο μέγαρο Μαξίμου, και θρυλικός ιέραξ των διεθνών χρηματαγορών, και των αδυσώπητων παιγνίων τους, Τζώρτζ Σώρος. Το «σπιράλ θανάτου», σε οικονομικό επίπεδο, συνήθως είναι σύμπτωμα του, εν ευθέτω χρόνω, αναπόδραστου οικονομικού θανάτου, αλλά …προαναγγέλει και την «προθανάτια» κατάθλιψη!
Κάτι τέτοιο διέβλεψε χθες η υπεύθυνη τη επιτροπής Οικονομικών, Βάσω Παπανδρέου, σε αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή της Βουλής, όταν είπε στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου: «Μας οδηγείτε σε συλλογική κατάθλιψη»!
Η κ. Παπανδρέου αναφερόταν στην ανεκδιήγητη, χωρίς ειρμό και έρμα, χωρίς προγραμματική στόχευση και στοχευμένο προγραμματισμό (δεν κάνω λογοπαίγνιο) πορεία της κυβέρνησής της – οπωσδήποτε όμως η φράση της αντανακλά, σε ψυχολογικό επίπεδο, και την πραγματική κατήφεια που έχει καταλάβει το κοινοβουλευτικό και στελεχιακό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ, τα οποία οδηγούνται στην κατάθλιψη, χωρίς εισαγωγικά, καθώς παρακολουθούν ανήμπορα να αντιδράσουν , την ανατροπή από τον γιο του ιδρυτή, όλων των δοξασιών με τις οποίες το κίνημα ΠΑΣΟΚ ανδρώθηκε, πορεύτηκε, και με τις οποίες μπόλιασε την ελληνική κοινωνία επί 30ετία τουλάχιστον. Μικρό το κακό αν η κατάθλιψη καταλάβει τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, μεγάλο όμως αν καταλάβει, όπως προαλείφεται οσονούπω, την ελληνική κοινωνία, (ας μην μασάμε τα λόγια μας, δεν είναι επιβοηθητικό…).
Το ΠΑΣΟΚ διανύει τον δεύτερο χρόνο του μνημονίου χωρίς να έχει συγκροτήσει ένα πρόγραμμα εξόδου από την κρίση. Σύρθηκε στο μνημόνιο εκόν άκον, τροχοδρόμησε την πορεία του στις προδιαγραφές του, δεν το συζήτησε, δεν απαίτησε αλλαγές, δεν κατανόησε την δομή της Οικονομίας – μια οικονομία κρατικοδίαιτη, ακόμα και στις ευμεγέθεις επιχειρήσεις της, στις οποίες η αποκοπή της κρατικής αιμοδοσίας, άρχισε να επιφέρει τον αργό θάνατο της οικονομίας(τέλος πάντων … ειδικότητα του Βαρουφάκη είναι αυτά!)
Βρισκόμαστε προ οικονομικής «σηψαιμίας», ο Economist συστήνει αναδιάρθρωση του χρέους, η Βάσω με την γνώση της πρώην Επιτρόπου το ίδιο, ενώ ο Παπακωνσταντίνου με τον Πεταλωτή επιδίδονται σε φραστικές τονωτικές ενέσεις αισιδοξίας. Την ίδια στιγμή οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ τρώνε την «χλαπάτσα» όταν περιοδεύουν τα επαρχιακά καφενεία κάθε Σαββατοκύριακο. «Όταν η ΝΔ ενίσχυσε τις τράπεζες είχαμε ανεβεί στα κεραμίδια και φωνάζαμε, τώρα πώς να το υποστηρίξουμε;», ρωτούσε χθες αγανακτισμένη – και με το δίκιο της – τον Γ. Παπακωνσταντίνου, η νεαρά βουλευτής Μεσσηνίας Νάντια Γιαννακοπούλου, για τα 30 εκατομμύρια που δίνει η κυβέρνηση ως εγγύηση στις τράπεζες (οι ψηφοθηρικοί λαϊκισμοί του προέδρου στο ακροατήριο… τώρα εξοφλούνται! ).
Και πως να υπομείνουν – για να μείνουμε λόγω επικαιρότητας στο παράδειγμα των τραπεζών, αφού η κριτική αποτύπωση της συνολικής κυβερνητικής πολιτικής σε κάθε τομέα θα χρειαζόταν εκατοντάδες σελίδες – όταν το ΠΑΣΟΚ στον αντιπολιτευτικό του οίστρο μιλούσε για …κρατικοποίηση των τραπεζών, και μετέπειτα, μετριοπαθώς και ορθολογικώς φερόμενο για δημιουργία «κρατικού πυλώνα», τον οποίο πλέον έχει ξεχάσει. Και το «ωραίο» είναι ότι δεν τον ξέχασε επειδή άλλαξε ιδέες και πολιτική γραμμή! Αυτό θα ήταν τουλάχιστον πολιτική επιλογή. Το ξέχασε επειδή, όντας παραζαλισμένο στο σπιράλ που εισήλθε, ουδείς έχει την ψυχραιμία να σκεφθεί και να συγκροτήσει μακροπρόθεσμη πολιτική πέραν των υποχρεώσεων που επιβάλλει το μνημόνιο…
Συν τω χρόνω, και για απροσδιόριστο, διάστημα η οικονομική κατάσταση θα βαίνει επιδεινούμενη. Οι κοινωνικές ομάδες που ήταν τα προνομιακά στρώματα του εκλογικού ακροατηρίου του ΠΑΣΟΚ, απαγκιστρώνονται από αυτό, καθώς χάνουν τα πλεονεκτήματα που τους παρείχε ο βασικός οικονομικός τους αιμοδότης, το κράτος. Οι παραδοσιακοί πασοκικοί ιδεολόγοι (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι!) παραμένουν αμήχανοι και πληγωμένοι, ενώ οι δημοσκοπήσεις, παρότι δείχνουν ότι το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί ελαφρώς να προηγείται, καταγράφουν επιταχυνόμενη εκλογική αποσυσπείρωση.
Αυτό σε συνδυασμό: με την επιθετική συμπεριφορά της ανεύθυνα κραυγαλέας αντιπολίτευσης (λόγω χώρου, θα μιλήσουμε άλλη φορά γιαυτή), με τις κοινωνικές ομάδες που καθοδηγούνται να επιλέξουν ως πολιτική και κοινωνική στάση, την «ανυπακοή», (αυτή την απολίτικη συμπεριφορά, όπως την χαρακτήρισε ο Λεωνίδας Κύρκος), σε συνδυασμό με την ανεργία που αναμένεται να ξεπεράσει και το 17% στις αρχές του 2012, σε συνδυασμό με την οικονομική ασφυξία και λατινοποίηση που επέρχεται στη χώρα και προβλέπει την «σίγουρη» – από πολλούς επιφανείς οικονομολόγους και οικονομικούς οργανισμούς, ελεγχόμενη χρεωκοπία – προοιωνίζονται ένα εκρηκτικά δυσχερές μέλλον για την κυβέρνηση.
Η αντοχή της δεν θα αποτελούσε αντικείμενο στοιχήματος κανενός νουνεχούς «παίχτη» στο πολιτικό χρηματιστήριο…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
