Οι αιτίες της σημερινής κατάστασης είναι πολλές. «Εύκολες» απαντήσεις, ισοπεδωτικοί χαρακτηρισμοί, αφοριστικές εξηγήσεις, όχι μόνο δεν εξηγούν το πρόβλημα, αλλά ταιριάζουν στη νοοτροπία που μας οδήγησε εδώ.
Από τη μεταπολίτευση του 1974 πορευτήκαμε χωρίς σαφές και μακροπρόθεσμο σχέδιο με συμμετοχή της κοινωνίας, αλλά και χωρίς τακτικό θεσμικό έλεγχο ως προς την εφαρμογή του…
Όποτε, κατά περιόδους, υπήρξαν προσπάθειες με οργάνωση και αποτελέσματα, έγιναν “από τα πάνω”, αποκλειστικά.
Η κύρια πρακτική ήταν οι πελατειακές εξυπηρετήσεις. Οι πολιτικές ηγεσίες “εξαγόραζαν” την παραμονή στην εξουσία και οι πολίτες έδιναν, ως αντάλλαγμα, στήριξη ή ανοχή. Αυτό το πλέγμα συναλλαγής οδήγησε σε μια ιδιότυπη συναίνεση ως προς τις ακολουθούμενες πρακτικές, όσο αυτές ήταν αμοιβαία επωφελείς.
Όταν ακρίβυνε ο δανεισμός του αναγκαίου – γι’ αυτές τις εξυπηρετήσεις- χρήματος, ο ατομισμός και ο συντεχνιασμός δεν επέτρεψαν συλλογική προσπάθεια αντιστροφής. Όσοι ωφελήθηκαν από τη «μοιρασιά», άρχισαν να αντιδρούν στις αναγκαίες αλλαγές. Όμως, μόνο η απαλλαγή από αναχρονιστικές δομές και παρωχημένες νοοτροπίες, και όχι φυσικά η διατήρηση τους, μπορεί να δώσει διέξοδο.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
