ΠΩΣ “ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ”

Μοίρασε το

του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Είναι απορίας άξιο να μιλούν όλοι για την ανάγκη προώθησης διαρθρωτικών αλλαγών και την ίδια στιγμή να διατυμπανίζουν σε όλους τους τόνους: “Καμία απόλυση στο Δημόσιο”.

Η προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών δεν είναι “πουκάμισο αδειανό”. Έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο και περίγραμμα. Πράγματι, όπως είπε πρόσφατα ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, αν ανατρέξει κανείς στο μνημόνιο θα δει και το περιεχόμενο και το περίγραμμα. Συνεπώς, οι “διαρθρωτικές αλλαγές” δεν είναι κάτι αφηρημένο. Είναι απολύτως συγκεκριμένο και αυτό το “συγκεκριμένο” επιχειρούν να επιβάλουν οι ξένοι “τοποτηρητές” στους ντόπιους.

Από την πλευρά τους βεβαίως, ορισμένοι ντόπιοι “τοποτηρητές” θέλουν να βλέπουν μόνο την ανέξοδη πλευρά του νομίσματος. Εκείνη που περιγράφει τα θετικά των διαρθρωτικών αλλαγών. Υπάρχει όμως αλλαγή χωρίς κόστος; Ενίοτε πολιτικό; Υπάρχει νόμισμα με μια όψη; Όσο και αν ένας εγχώριος “τοποτηρητής” αναβιβάζεται σε “σύγχρονο” πολιτικό, όταν τάσσεται υπέρ των αλλαγών, άλλο τόσο αναχρονιστικός εμφανίζεται όταν υπεραμύνεται της γνωστής ελληνικής παθογένειας. Δηλαδή της διατήρησης του υπεράριθμου, δυσκίνητου και αντιπαραγωγικού κράτους.

Ο Αντώνης Σαμαράς στο ίδιο μήκος κύματος με τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Γιάννη Ραγκούση, μιλώντας χθες στους βουλευτές της ΝΔ, ξεκαθάρισε ότι είναι αντίθετος με τις απολύσεις, αλλά δεν είναι αντίθετος στις διαρθρωτικές αλλαγές. Πόσο μάλλον που υποστηρίζει ένα ακόμα πιο φιλόδοξο πρόγραμμα, για την προώθηση του οποίου θα μπορούσε ακόμα και το Σύνταγμα να αναθεωρηθεί. Επί ποίου θέματος, αλήθεια;

Η έναρξη μιας τέτοιας συζήτησης θα διευκόλυνε την κυβέρνηση που αναζητά έστω και λίγο χρόνο για να μεταθέσει χρονικά τις αποφάσεις της, που αναζητά ένα όχημα απεμπλοκής από μια κατάσταση που καθημερινά συσσωρεύει μεγάλο πολιτικό κόστος. Χρόνος όμως αναβολών και καθυστερήσεων δεν υπάρχει. Πρέπει το συντομότερο, ο κρατικός μηχανισμός να ανασυγκροτηθεί και εκ νέου να λειτουργήσει, συνεπικουρώντας τον ιδιωτικό τομέα που θα κληθεί να τραβήξει το κάρο της ανάπτυξης. Και πρέπει το συντομότερο να εισρεύσει νέο χρήμα στην αγορά, ώστε να πάρει μπρος η οικονομία. Το θέμα είναι πως…

Και στις δυο περιπτώσεις το αρνητικό σενάριο εμφανίζεται και το επικρατέστερο. Αφενός οι μετατάξεις δημοσίων υπαλλήλων θα επιτείνουν το πρόβλημα λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού. Και αφετέρου το μεγαλύτερο μέρος των νέων δανεικών θα σπαταληθεί στη μισθοδοσία τους, στερώντας την αγορά από το απαραίτητο χρήμα για να κινηθεί.

Και όλα αυτά γιατί επί χρόνια τα δυο κόμματα εξουσίας ασκούσαν “κοινωνική πολιτική” σε βάρος του δημόσιου τομέα και της χώρας γενικότερα. Με αποτέλεσμα και τον δημόσιο τομέα να απαξιώσουν και τον ιδιωτικό τομέα να στραγγαλίσουν.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου